Χώμα - Σώμα - ΕΓΩ
[..]
Είμαι ένας άνθρωπος από χώμα.
Φαίνομαι ενιαίος, όμοιος κι είμαι συναρμολογημένος από το άπειρο.
Οι απειράριθμοι κόκκοι μου δείχνουν ολόιδιοι και κανείς τους δεν είναι
ίδιος με κανέναν άλλον.Κόσμοι και κόσμοι συγκρούονται μέσα μου,αιφνίδιοι
απρόσμενοι,ανεξήγητοι κι αντιφατικοί κι όλο γεννάω νέους.
Ανάλογα με τον τόπο,με την ώρα,με το απέναντι,με το πως κοιμήθηκα το βράδυ,
μεταπλάθω τα υλικά μου σε κόσμους αλλιώτικους που με παρασέρνουν χωριστά και
σε καινούργια δίνη.
ίδιος με κανέναν άλλον.Κόσμοι και κόσμοι συγκρούονται μέσα μου,αιφνίδιοι
απρόσμενοι,ανεξήγητοι κι αντιφατικοί κι όλο γεννάω νέους.
Ανάλογα με τον τόπο,με την ώρα,με το απέναντι,με το πως κοιμήθηκα το βράδυ,
μεταπλάθω τα υλικά μου σε κόσμους αλλιώτικους που με παρασέρνουν χωριστά και
σε καινούργια δίνη.
Και ο γαλαξίας σαν χυμένη άμμος είναι.
Απ΄ την παραλία τη νύχτα κάθομαι και τον κυττώ.
Ενώνομαι μαζί του,περνώ μέσα του,περνά μέσα μου, σε μια μεγαλειώδη συνουσία ενώ η θάλασσα μου βρέχει τα πόδια.
Είμαι τυραννικά τρεπτός. Αλλάζω συνέχεια σαν την άμμο.Παραπλανητικός και παραπλανημένος σαν κι εκείνη δείχνω σταθερός και συμπαγής και μόνιμος κι όμως και το πιο ελαφρό αεράκι μας μετακινεί και αλλοιώνει τους συσχετισμούς δυνάμεων.
Κουράστηκα να μεταπλάθομαι με το παραμικρό κι επιθυμώ να πετρώσω στο ουσιώδες,στο μοναδικό μου πρόσωπο που μου κρύβεται.
[..]
Ενώνομαι μαζί του,περνώ μέσα του,περνά μέσα μου, σε μια μεγαλειώδη συνουσία ενώ η θάλασσα μου βρέχει τα πόδια.
Είμαι τυραννικά τρεπτός. Αλλάζω συνέχεια σαν την άμμο.Παραπλανητικός και παραπλανημένος σαν κι εκείνη δείχνω σταθερός και συμπαγής και μόνιμος κι όμως και το πιο ελαφρό αεράκι μας μετακινεί και αλλοιώνει τους συσχετισμούς δυνάμεων.
Κουράστηκα να μεταπλάθομαι με το παραμικρό κι επιθυμώ να πετρώσω στο ουσιώδες,στο μοναδικό μου πρόσωπο που μου κρύβεται.
[..]
Μάρω Βαμβουνάκη
"Η μοναξιά είναι από χώμα"
εκδόσεις ΦΙΛΙΠΠΟΤΗ "Η μοναξιά είναι από χώμα"
επιμέλεια - δημοσίευση CaRiNa
__
*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*. . . . . .
22/06/2012
ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣη αρχαία ελληνική δημοκρατία και η σημασία της για σήμερα
[...]
Ερώτηση:
Είπατε πως οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν στο χάος και στο άπειρο,και φέρατε παραδείγματα από τον Ησίοδο και τον Αναξίμανδρο.Πρώτη φορά ακούω αυτή την άποψη.Υπάρχουν επιχειρήματα τόσο του αείμνηστου Θεοδωρακόπουλου όσο και άλλων συγγραφέων που υποστηρίζουν το αντίθετο.Υπάρχει επίσης και το χωρίο του Πλάτωνος,σύμφωνα με το οποίο το να θεωρεί κανείς τον κόσμο σαν άπειρο "είναι άπειρου τινός δόγμα".Εκτός από τον Αναξίμανδρο και τον Ησίοδο κανένας άλλος Έλληνας δεν αγαπάει την έννοια του απείρου.
Κ.Κ.: Το ζήτημα είναι όντως πολύ σοβαρό.Κατ' αρχήν δεν είπα ότι οι αρχαίοι Έλληνες "πίστευαν" στην έννοια του απείρου.Είπα ότι υπάρχει ένας κεντρικός πυρήνας στην αρχαία ελληνική σύλληψη του κόσμου,ο οποίος είναι τελείως αντίθετος,π.χ., με τον λογοκρατικό πυρήνα που μπορεί να υπάρχει στους σύγχρονους.
[...]
Ερώτηση:
Είπατε πως οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν στο χάος και στο άπειρο,και φέρατε παραδείγματα από τον Ησίοδο και τον Αναξίμανδρο.Πρώτη φορά ακούω αυτή την άποψη.Υπάρχουν επιχειρήματα τόσο του αείμνηστου Θεοδωρακόπουλου όσο και άλλων συγγραφέων που υποστηρίζουν το αντίθετο.Υπάρχει επίσης και το χωρίο του Πλάτωνος,σύμφωνα με το οποίο το να θεωρεί κανείς τον κόσμο σαν άπειρο "είναι άπειρου τινός δόγμα".Εκτός από τον Αναξίμανδρο και τον Ησίοδο κανένας άλλος Έλληνας δεν αγαπάει την έννοια του απείρου.
Κ.Κ.: Το ζήτημα είναι όντως πολύ σοβαρό.Κατ' αρχήν δεν είπα ότι οι αρχαίοι Έλληνες "πίστευαν" στην έννοια του απείρου.Είπα ότι υπάρχει ένας κεντρικός πυρήνας στην αρχαία ελληνική σύλληψη του κόσμου,ο οποίος είναι τελείως αντίθετος,π.χ., με τον λογοκρατικό πυρήνα που μπορεί να υπάρχει στους σύγχρονους.
Αναφέρατε τον Πλάτωνα.Ο Πλάτων είναι ταυτοχρόνως ο περισσότερο Έλληνας και λιγότερο Έλληνας απ΄' όλους τους αρχαίους.Έρχεται μετά το τέλος της δημοκρατίας και μισεί την δημοκρατία και όλα όσα έγιναν με την δημοκρατία.Αυτό είναι σαφές,το γράφει καθαρά ο ίδιος.Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς για τον Πλάτωνα,για την σχέση του με την αλήθεια και την πραγματικότητα της κοινωνίας την οποία είχε μπροστά του.Εγώ μιλάω για ό,τι έγινε ανάμεσασ στον 8ο και 5ο αιώνα.
Στους δυτικούς φιλοσόφους συναντάμε την ιδέα,σύμφωνα με την οποία,επειδή υπάρχει ένας Θεός και επει-δή ο Θεός αυτός είναι πνεύμα,κατ΄ανάγκην ο κόσμος πρέπει να είναι κατασκευασμένος κατά τρόπο α.β.χ. (Καρτέσιος,Χέγκελ κλπ.), και, κατ' ανάγκην επίσης,πρέπει να υπάρχει μια σημασία της ανθρώπινης ζωής συγγενής (με την ετυμολογική έννοια του όρου) με την υφή του κόσμου και του Θεού που τον δημιούργησε.
Ας ξεκινήσουμε απ' αυτό το τελευταίο σημείο.Για τους αρχαίους Έλληνες,από τον Όμηρο μέχρι τους τραγικούς δεν υπάρχει καμιά σημασία της ανθρώπινης ζωής.Όταν ο Σόλων συζητάει με τον Κροίσο του λέει: "Μηδένα προ του τέλους μακάριζε".Τα παραδείγματα ευτυχισμένων ανθρώπων που του δίνει αναφέρονται σε άτομα που πέθαναν σε μια καλή στιγμή - ο Τέλλος ο Αθηναίος,ο Κλέοβις και ο Βίτων κλπ.Όταν οι γιοί του Διαγόρα νίκησαν στους Ολυμπιακούς,ένας παρευρισκόμενος,λέει στον πατέρα τους: πέθανε τώρα Διαγόρα,δεν θα ανέβεις στον Όλυμπο- δηλαδή: τί περισσότερο περιμένεις από,την ύπαρξη; "Όλοι αυτοί οι ευτυχείς έπαψαν να ζουν σε μια στιγμή κορύφωσης,μετά από την οποία αναποφεύκτως τα πράγματα δεν μπορούσαν παρά να καταστραφού.Το δίδαγμα όλης της τραγωδίας είναι αυτό: η ανθρώπινη ζωή δεν έχει κανένα νόημα,ο κόσμος στον οποίο ζούμε δεν έχει καμία σημασία,και άλλος κόσμος καλύτερος δεν υπάρχει για μας τους ανθρώπους.Οι προσευχές υπέρ των νεκρών,τα αναθήματα κλπ.έμφανίζονται από τον 4ο αι.και μετά.
Η έννοια του άπειρου είναι πολυσύμαντη.Το καταπληκτικό στους Αρχαίους Έλληνες,που εξακολουθεί να υπάρχει και στον Πλάτωνα και στον Αριστοτέλη,είναι η θεώρηση του άπειρου σαν απροσδιόριστον,ενώ αυτό που ζητάμε είναι το πέρας.Ζητάμε το γνωρίσιμο,το γνωρίσιμο πρέπει να έχει μορφή,και για να έχει κάτι μορφή πρέπει να έχει πέρας.Τί είναι αυτό που κατ' εξοχήν έχει πέρας;Τα μαθηματικά μεγέθη,διότι είναι προσδιορισμένα,τόσο οι γεωμετρικές μορφές όσο και οι αριθμοί.
Και εκεί αρχίζει το πρόβλημα,που εξελίσσεται σε φιλοσοφικό σκάνδαλο όταν,μετά το Πυθαγόρειο θεώρημα,ανακαλύπτει ότι η διαγώνιος του τετραγώνου είναι ασύμμετρη με την πλευρά του και ότι η σχέση τους δεν είναι "λογική",ρητή.Στη συνέχεια,οι μαθηματικοί απο-δεικνύουν ότι όχι μόνο η ρίζα του 2 αλλά και του 3,του 5,ως το 11,και ασφαλώς και άπειρων άλλων αριθμών (Θεαίτητος,του Πλάτωνος),είναι άρρητοι αριθμοί,πράγμα που σημαίνει ότι το άπειρο συνυπάρχει με το πέρας,ή υπάρχει μέσα στο πέρας.
Έτσι ο Πλάτων,ο ιδεαλιστής φιλόσοφος,ο Πλάτων που θα ήθελε τα πάντα να είναι πέρας,λέει στον Φίληδο (16c)για όλα τα όντα: "πέρας δε και άπειρίαν εν εαυτοίς σύμφυτον εχόντων". Όλα αυτά προσπαθούν κατόπιν να τα εξοβελίσουν οι πραγματικοί λογοκρατικοί,όπως και οι θεολόγοι φιλόσοφοι.[...]
Έτσι ο Πλάτων,ο ιδεαλιστής φιλόσοφος,ο Πλάτων που θα ήθελε τα πάντα να είναι πέρας,λέει στον Φίληδο (16c)για όλα τα όντα: "πέρας δε και άπειρίαν εν εαυτοίς σύμφυτον εχόντων". Όλα αυτά προσπαθούν κατόπιν να τα εξοβελίσουν οι πραγματικοί λογοκρατικοί,όπως και οι θεολόγοι φιλόσοφοι.[...]
__________________
04/10/2011
αναδημοσίευση από antifono.gr
Ο Στέλιος Ράμφος αναλύει Πλωτίνο ( 1η Διάλεξη)
περί αιωνιότητας και χρόνου
Ο Στέλιος Ράμφος αναλύει Πλωτίνο ( 1η Διάλεξη) από το Αντίφωνο (antifono.gr)
στο Vimeo.
Ράμφιος αστεϊσμός
ο λόγος που θα κάνουμε το περί αιώνος και χρόνου του Πλωτίνου είναι για να αισθανόμαστε ούφο -καμία σχέση μ ό,τι γίνεται έξω από μας... ( περίοδος της οικονομικής κρίσης.. ) :)
___________________________________
__
