Ανθρωπότητα-Ν.Λυγερός

OPUS

N. LYGEROS PhD

http://www.lygeros.org/

_________

____________________

 

__________________________

__

Ν. Λυγερός - Ανάλυση του Προσυμφώνου των Πρεσπών. Γρεβενά, 06/01/2019

__________________________


Ν. Λυγερός - Γιατί είναι σημαντικό να συνεχιστεί η διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας. 
Μέρος Α'






Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα: "Γιατί είναι σημαντικό να συνεχιστεί η διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας". Greek Bilingual Bookshop, 
Τετάρτη 1 Ιουνίου 2016, Μέρος Α'


*

Ν. Λυγερός - Γιατί είναι σημαντικό να συνεχιστεί η διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας. 
Μέρος Β'




__________________________

ο

Ανθρωπότητα αγάπη μου 

Ν. Λυγερός

Μετάφραση από τα γαλλικά: Σάνη Καπράγκου

Συνειδώς της οδύνης
και των πόνων σου,
Ανθρωπότητα, αγάπη μου,
δεν θα σ’ εγκαταλείψω
και ποσώς ενδιαφέρει το τίμημα
της αντίστασης τούτης
κατά της βαρβαρότητας
και της αδιαφορίας,
θα είμ’ εδώ όρθιος
στη μέση του όχλου
μιας κοινωνίας γονατισμένης
ίδιος φάρος μέσα στο κενό
για να υποβαστάζω σαν
ένα βλασταράκι χλόης
τους εκατοντάδες σου αιώνες.

__



Από τη γενοκτονία στα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας

Ν. Λυγερός 

Πολλοί θεωρούν ότι η γενοκτονία είναι μία τελική έννοια, δίχως να αντιληφθούν ότι αυτή η ιδέα είναι των γενοκτόνων, αφού μιλούν μάλιστα για έσχατη λύση. Ενώ στην πραγματικότητα, η επινόηση της λέξης από τον Lemkin, είναι ουσιαστικά το πρώτο στάδιο της προβληματικής των Δικαιωμάτων της Ανθρωπότητας. Διότι και το έργο του Lemkin δεν είναι τελικό. Δε μας έδωσε απλώς έναν αλγόριθμο για ν’ αναγνωρίσουμε μια γενοκτονία. Αυτό είναι εργαλείο για την αρχή και γι’ αυτό το λόγο η αναγνώριση είναι απλώς το πρώτο επίπεδο της διαδικασίας διόρθωσης. Έτσι πρέπει να φανταστούμε ότι όλη αυτή η διαδικασία είναι το πρώτο στάδιο των Δικαιωμάτων της Ανθρωπότητας. Διότι αρχίζουμε με αυτό που έγινε και δεν πρέπει να γίνει αλλά συνεχίζουμε με αυτό που πρέπει να γίνει για να μην ξαναγίνει το προηγούμενο. Έτσι το θέμα μας είναι η συνέχεια του έργου του Lemkin, διότι και ο ίδιος αυτό θα ήθελε αφού ήταν της συνέχειας ακόμα και μετά τη συστηματική καταστροφή. Η γενοκτονία έρχεται λοιπόν παραδειγματικά κι όχι μόνο ως παράδειγμα για να εντοπίσουμε το έγκλημα κατά της Ανθρωπότητας, διότι από αυτό και μετά θα προσδιορίσουμε στρατηγικές για την προστασία αυτών των Δικαιωμάτων. Έχουμε λοιπόν μία αναλογία που γενικεύει το ζεύγος: εγκλήματα - ανθρώπινα δικαιώματα στο ζεύγος: εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας - Δικαιώματα της Ανθρωπότητας. Και η πρώτη διαφορά είναι η γενοκτονία. Διότι δεν επαρκεί το ου γενοκτονήσεις για να προστατέψεις την Ανθρωπότητα διότι άλλος μπορεί να το κάνει. Έτσι οι εντολές θέλουν μετά συμβουλές. Έτσι το αγαπάτε αλλήλους είναι πιο ανθεκτικό και εποικοδομητικό. Έτσι το πρώτο δικαίωμα που έχει η Ανθρωπότητα είναι να την αγαπάς, αλλιώς να βρεις κάποιον που μπορεί να το κάνει για να τον ακολουθήσεις. Και ο Lemkin το έκανε.

______________________________________

Ν. Λυγερός
Με την τελειότητα στο νου

Με την τελειότητα στο νου
η πορεία μας είναι
το πρέπον και όχι το πρέπει
γιατί υπηρετούμε
μόνο την ανάγκη
κι όχι τις ανάγκες μας
αφού ξέρουμε
ότι η συζωή μόνο
παράγει μεταχαρά
κι αν πιάσουμε
τα κομμάτια του έργου
θα αντιληφθούμε
ότι συνδέονται
σαν ένα ψηφιδωτό
που οργανώθηκε
με τη νοητική
στρατηγική
που είναι ικανή
να δει το αόρατο
για να δημιουργήσει
με την επινόηση
το επόμενο στάδιο
που ξεπερνά
τα δεσμά
μέσω των δεσμών.


__



"Πολυκυκλικός Χρόνος Ανθρωπότητας"



Έργο Ανθρωπότητας Official Channel N. Lygeros

Διάλεξη του Νίκου Λυγερού με θέμα:
"Πολυκυκλικός Χρόνος Ανθρωπότητας".
Θράκη. Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014

__



Μέρος Α' - Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα:
"Το Βυζάντιο ως μαχητής του Χρόνου". 05/04/2015

Έργο Ανθρωπότητας Official Channel N. Lygeros



Μέρος Β' - Διάλεξη του Ν. Λυγερού με θέμα:
"Το Βυζάντιο ως μαχητής του Χρόνου". 05/04/2015

Έργο Ανθρωπότητας Official Channel N. Lygeros




______________________
__


Ο πρίγκιπας της ανθρωπότητας

*

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ

κεφάλαιο (26)
XXVI

Δίπλα στο πηγάδι υπήρχαν τα ερείπια ενός παλιού πέτρινου τοίχου. Όταν γύρισα από τη δουλειά μου, το άλλο βράδυ, είδα από μακριά το μικρό μου πρίγκιπα να κάθεται εκεί, με τα πόδια να κρέμονται. Και τον άκουσα να μιλάει:
 - Δε θυμάσαι λοιπόν; έλεγε. Δεν είναι ακριβώς εδώ. Μια άλλη φωνή πρέπει να του απάντησε, γιατί ξανάπε:
-Ναι, ναι! Αυτή είναι η μέρα, μα δεν είναι αυτό το μέρος...
Συνέχισα να προχωράω προς τον τοίχο. Δεν έβλεπα ούτε άκουγα κανέναν. Όμως ο μικρός πρίγκιπας απάντησε πάλι:
- ... Φυσικά. Θα δεις πού ξεκινάνε τα χνάρια μου στην άμμο. Δεν έχεις παρά να με περιμένεις. Θα έρθω απόψε τη νύχτα.
Είμουνα είκοσι μέτρα από τον τοίχο κι ακόμα δεν έβλεπα τίποτα. Ο μικρός πρίγκιπας σώπασε λίγο κι ύστερα είπε πάλι:
-Το δηλητήριό σου είναι καλό; Είσαι σίγουρος πως δεν θα με κάνεις να υποφέρω για πολλή ώρα;
Κοντοστάθηκα με ένα σφίξιμο στην καρδιά. Όμως συνέχισα να μην καταλαβαίνω.
-Τώρα φύγε, είπε... θέλω να κατεβώ!
Χαμήλωσα λοιπόν κι εγώ το βλέμμα μου στη ρίζα του τοίχου και τινάχτηκα. Εκεί σηκωμένο κατά τον μικρό πρίγκιπα βρισκόταν ένα κίτρινο φίδι από αυτά που σε αποτελειώνουν σε τριάντα δευτερόλεπτα. Ψάχνοντας στην τσέπη μου για να τραβήξω το πιστόλι μου έτρεξα κατά κει. Όμως, με το θόρυβο που έκανα το φίδι γλίστρησε μαλακά πάνω στην άμμο, σαν αυλάκι από το νερό που στερεύει και χωρίς να βιάζεται πολύ, τρύπωσε ανάμεσα στις πέτρες με έναν ελαφρύ μεταλλικό θόρυβο.
Ίσα που πρόλαβα να φτάσω στον τοίχο κι ο μικρός πρίγκιπας έπεσε στην αγκαλιά μου άσπρος σαν το χιόνι.
-Τί είναι πάλι αυτή η ιστορία; Μιλάς τώρα και με τα φίδια;
Χαλάρωσα το χρυσαφένιο κασκόλ που δεν έβγαζε ποτέ. Του έβρεξα τους κροτάφους και του έδωσα να πιει. Και τώρα δεν τολομούσα πια να τον ρωτήσω το παραμικρό. Με κοίταξε σοβαρά και τύλιξε τα χέρια του γύρω από το λαιμό μου. Ένιωθα την καρδιά του να χτυπάει σαν του πουλιού που πεθαίνει χτυπημένο από καραμπίνα. Μου είπε:
-Χαίρομαι που βρήκες αυτό που έλειπε από την μηχανή σου. Θα μπορέσεις να γυρίσεις στο σπίτι σου.
-Πώς το ξέρεις;
Ερχόμουνα ακριβώς για να του αναγγείλω πώς; Εκεί που είχα χάσει κάθε ελπίδα, είχα πετύχει τη δουλειά μου. Δεν απάντησε στην ερώτησή μου αλλά πρόσθεσε:
-Κι εγώ σήμερα θα επιστρέψω στο σπίτι μου.
Κι ύστερα λυπημένα...
-Είναι πολύ πιο μακριά. Πολύ πιο δύσκολο.
Ένιωθα καθαρά πως συνέβαινε κάτι το ιδιαίτερο. Τον έσφιγγα στην αγκαλιά μου σαν μικρό παιδία. Κι όμως αισθανόμουν πως γλυστρούσε κατακόρυφα σαν μια άβυσο χωρίς να μπορώ να το συγκρατίσω. Είχε βλέμμα σοβαρό, χαμένο κάπου μακριά.
-Έχω το αρνί σου, και το κασόνι για το αρνί. Έχω και το φίμωτρο.
Κι εκείνος χαμογέλασε μελαγχολικά. Περίμενα κάμποση ώρα. Ένιωθα πως σιγά σιγά ζεσταινόταν.
- Μικρούλη, φοβήθηκες...
Φυσικά και είχε φοβηθεί. Όμως γέλασε τρυφερά:
-Σήμερα το βράδυ θα φοβηθώ ακόμα παραπάνω.
Με πάγωσε πάλι, η αίσθηση του αναπόφευκτου, και κατάλαβα πως μου ήταν ανυπόφορη η σκέψη να μην ξανακούσω αυτό το γέλιο. Ήταν για μένα μια πηγή μέσα στην έρημο.
-Μικρούλη θέλω πάλι να σ' ακούσω να γελάς.
Κι εκείνος όμως μου είπε:
-Απόψε κλείνει χρόνος. Το αστέρι μου θα βρίσκεται ακριβώς....

[.... χαμογέλασε αμήχανα. χα! .....ναι λοιπόν, ε..είναι το μέρος όπου έπεσε... Συνήθως εδώ λέω ένα ανέκδοτο γιατί δεν έχουν εκδοθεί...Ε, ..η ιδέα ποια είναι; Είναι ότι...(χαμογέλασε)...αν ξέρατε τί διαβάζετε!...ε, μπορεί και να μην το διαβάζατε. Ε να, ...να προσέχετε τα παραμύθια. ]

Για τον άνθρωπο που έκλαψε μα δεν δάκρυσε. 

*

*

Carina

_____________
__

22/1/2013

Ο άγγελος που δεν είχε φτερά

Opus of N. Lygeros

~*~ 

από νίκος λυγερός

Παρασκευή, 30 Μαΐου 2014

Νίκος Λυγερός:
Εκφάνσεις του βιογραφικού της ανθρωπότητας...

o

www.lygeros.org

Culturenow.gr: Σε μια συνέντευξή σας αναφέρεστε στη γλώσσα ως «γνωστική δομή». Σε πρόσφατη ομιλία σας στηρίξατε την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου στην ίδια τη λέξη (άρα, είναι=λέγεσθαι). Τι πιστεύετε για τη γλώσσα; Υπάρχουν κάποιες βασικές κοινές έμφυτες δομές; Σε ποιο βαθμό;

Νίκος Λυγερός: Η γλώσσα στηρίζεται πάνω στην ανοιχτή δομή της σκέψης. Δίχως σκέψη, η γλώσσα είναι απλώς επικοινωνία, με αυτήν γίνεται εν δυνάμει συνεννόηση. Η χρήση της στη γενοκτονολογία δεν είναι ανεξάρτητη από τη σκέψη και βέβαια τη στρατηγική, αφού ο στόχος είναι η αποτελεσματική αντιμετώπιση της βαρβαρότητας.

Cul. N.: «Διότι η ανθρωπότητα δεν αποδέχεται καμία βαρβαρότητα λόγω δικαιοσύνης»: Αν δεχτούμε το παραπάνω, δεχόμαστε και ότι η δικαιοσύνη (ένα ηθικό στοιχείο) είναι έμφυτη στον άνθρωπο. Πώς το σχολιάζετε αυτό; Άρα, η σύγχρονη πραγματικότητα συνιστά σε μεγάλο βαθμό και παρέκκλιση από τη φύση μας;

Ν. Λ.: Η έννοια του δίκαιου υπάρχει όντως στις ανθρώπινες δομές, διότι ανήκει στις διαχρονικές αξίες μας όπως το βλέπουμε ακόμα και στις αρχαίες τραγωδίες, αλλά και στο έργο του Σωκράτη. Κι ένα μεγάλο μέρος από τα τωρινά δεδομένα βασίζονται σε αυτά τα θεμελιακά στοιχεία. Ένα από τα καλύτερα παραδείγματα αυτής της επιρροής είναι το Δίκαιο της Θάλασσας.

Cul. N.: Βασίζετε το έργο σας στον αλτρουισμό. Στο ζωικό βασίλειο παρατηρείται ότι ακόμη και οι πιο «αγνές» γενναιόδωρες πράξεις γίνονται έστω με ελπίδα (αν όχι με σκοπό) για μια μελλοντική αντίστοιχη πράξη. Άρα, επιστημονικά θεωρείται πως η γενναιοδωρία έχει τις ρίζες της στην επιβίωση. Ως αντεπιχείρημα για το ανθρώπινο είδος θα μπορούσε να φέρει κανείς τις γενναιόδωρες πράξεις (ελεημοσύνη, εθελοντισμός) που όντως δεν μπορούν να προσκομίσουν «τίποτα» σ’ αυτόν που δίνει. Μήπως, όμως, αυτός που δίνει ξέρει πολύ καλά ότι θα νιώσει προσωπική συναισθηματική επιβράβευση; Και μόνο αυτό θα μπορούσε να αιτιολογήσει γιατί, σύμφωνα με ανθρωπολόγους, ο άνθρωπος είναι ένα καθαρά εγωιστικό γένος. Εσείς τι πιστεύετε;

Ν. Λ.: Υπάρχουν πολλά παραδείγματα ακόμα και στα μυρμήγκια, όπου ο αλτρουισμός φτάνει έως την αυτοθυσία, για να συνεχίσει να υπάρχει η μυρμηγκοφωλιά, ακόμα και μετά από μια βάρβαρη επίθεση που έχει ως στόχο την εξόντωσή της, έτσι τα μυρμήγκια οι λεγόμενοι «στρατιώτες» αποφασίζουν να πεθάνουν στην είσοδο για να την μπλοκάρουν. Άρα καλό είναι να μη βασίζουμε μια προσέγγιση σε μια επιστημοσύνη που είναι μόνο και μόνο επιφανειακή, γιατί η επιστήμη λατρεύει τα αντιπαραδείγματα. Επιπλέον, η ελεημοσύνη είναι πιο πολύ κοινωνική, παρά ανθρώπινη. Η γενναιοδωρία προέρχεται από την αγάπη ή την φιλία, ακόμα και για τον άγνωστο, αφού είναι άνθρωπος. Ο άνθρωπος είναι όντως άνθρωπος όταν κατανοεί ότι δεν μπορεί να το επινοήσει ότι ανήκει στην Ανθρωπότητα, διότι μόνο τότε ξεφεύγει από την Ανθρωπολογία, που ασχολείται με τις κοινωνικές δομές και υποδομές των ανθρώπων, δίχως να εξετάσει την υπερδομή της Ανθρωπότητας. Γι’ αυτό το λόγο, η Ανθρωπότητα και ο Χρόνος είναι τα θεμέλια της σκέψης μας.

Cul. N.: Λέτε σε έναν στίχο σας: «Για να μην πεθάνουμε πριν καν ζήσουμε»: Ποιοι για σας είναι ζωντανοί-νεκροί;

Ν. Λ.: Τα άτομα της κοινωνίας, διότι δεν έχουν μέλλον αφού δεν έχουν παρελθόν κι είναι εγκλωβισμένα σ’ ένα αντιπαραγωγικό παρόν.

Cul. N.: Αναφέρεστε στον όρο «πολυκύκλωση». Κατανοούμε ότι για να επιτευχθεί είναι απαραίτητος ο Χρόνος και, μάλιστα, η μάχη με τον Χρόνο. Τι μπορεί να καταφέρει ένας άνθρωπος στον χρόνο μιας ζωής; Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η πολυκύκλωση είναι η γήινη-επιφανειακή μορφή της Ανθρωπότητας; Κάτι σαν την Ποίηση που είναι άπιαστη, αλλά με τα πολλά ποιήματα προσπαθούμε να αγγίξουμε κάτι από αυτήν;

Ν. Λ.: Αναφερόμαστε στην πολυκυκλικότητα. Σε αυτό το πλαίσιο ο άνθρωπος μπορεί να κάνει την υπέρβαση του κύκλου σε μια ζωή και να περάσει στο επόμενο στάδιο . Η πολυκυκλικότητα είναι υπερβατική εξ ορισμού, δεν περιορίζεται λοιπόν στο φαινομενικό. Σχετίζεται άμεσα με την πίστη και με το βάθος όχι με την επιφάνεια γι’ αυτό το λόγο έχει εμβέλεια και στον Χρόνο. Κι αν υπάρχει συσχετισμός με την ποίηση είναι μόνο και μόνο μέσω του έργου.

Cul. N.: Βασισμένος στη θεωρία του χάους θεωρείτε πως αρκούν μικροαλλαγές για την επίτευξη μιας Αλλαγής. Με μικροαλλαγές θα περάσουμε από τη φάση της ποσότητας (όπου βρισκόμαστε) σε αυτήν της ποιότητας. Μήπως θα έπρεπε να δούμε, όμως, ιστορικά και ποιες αλλαγές οδήγησαν στο να περιέλθουμε στη φάση της ποσότητας;

Ν. Λ.: Στη μορφοκλασματική ανάλυση δεν εξετάζουμε μόνο το χάος αλλά και την τάξη, διότι υπάρχουν και αναρχιτεκτονικές δομές που υποστηρίζουν την εξέλιξη ενός συστήματος και μάλιστα μακράν ισορροπίας. Έτσι η ιστορία δεν είναι απλώς μια παθητική περιγραφή, αλλά μια συνέχεια από αλλαγές φάσης που δημιουργούν διαδοχικά νέες πραγματικότητες, οι οποίες ακόμα και ως πολλαπλότητες εντάσσονται μέσα στην ολότητα των διακλαδώσεων του Χρόνου, έτσι η ουσία είναι στην ποιότητα .

Cul. N.: Έχετε αναφερθεί στη διαφορά Φωτός και Σκότους και στο πόσο προσεκτικοί πρέπει να είμαστε, ώστε το έργο μας να οδηγεί στο Φως και να μην προκαλεί σκιές (που, ουσιαστικά, κρύβουν το Φως). Πώς βλέπετε τις σύγχρονες πράξεις διάσωσης της Ελλάδας;

Ν. Λ.: Οι σύγχρονες πράξεις, αν δεν εμπεριέχουν ένα διαχρονικό στοιχείο, δεν είναι παρά μόνο κινήσεις που δεν προσφέρουν καμιά ουσιαστική αλλαγή. Η Ελλάδα έχει ανάγκη από πράξεις, γιατί τίποτα άλλο δεν θα αλλάξει τα δεδομένα που μερικοί τα θεωρούν δεδομένα. Η διάσωση σχετίζεται με την ελεημοσύνη. Η πατρίδα μας θέλει αγάπη. Κατά συνέπεια τα εργαλεία είναι η ανάκαμψη και η ανάπτυξη, διότι αυτά προσφέρουν πραγματικά στην εξέλιξη.

Cul. N.: «Η σκέψη μεταμορφώνει τους ανθρώπους με το έργο της κενότητας». Πώς ορίζεται στον συγκεκριμένο στίχο το έργο, αφού πρόκειται για έργο κενότητας; Πρόκειται για ουσιαστική ή επιφανειακή αντίφαση;

Ν. Λ.: Ο στίχος αναφέρεται στην κενότητα και υπάρχει ολόκληρο θεωρητικό πλαίσιο πίσω από αυτήν τη λέξη, δεν πρόκειται για κενό. Αντιθέτως, η κενότητα δείχνει τον δρόμο πάνω στο μονοπάτι του φωτός.

Cul. N.: Ασχολείστε με την Τέχνη, με πολλές από τις μορφές της. Θα μπορούσατε να προβείτε σε κάποια αξιολογική τοποθέτηση ως προς αυτές (έστω με τελείως υποκειμενικό κριτήριο);

Ν. Λ.: Δεν πιστεύω στην αξιολόγηση της Τέχνης. Το μόνο που μας απασχολεί είναι η αξιολογία. Αυτή εξετάζει τις αξίες δίχως να τις συγκρίνει, αλλά για να τις εντάξει σ’ ένα πλαίσιο φιλοσοφικό για να αποτελέσουν με την ύπαρξή τους φάρους Ανθρωπότητας.

Cul. N.: Έχουν διατυπωθεί πολλές θεωρίες (Ρώσικος Φορμαλισμός κτλ) σχετικά με το ποιες μεταβλητές καθορίζουν τις αλλαγές και διαδοχές των καλλιτεχνικών ρευμάτων. Εσείς τι πιστεύετε;

Ν. Λ.: Οι θεωρίες αυτές λειτουργούν εκ των υστέρων και μας εξηγούν αυτό που βλέπουμε ήδη, δεν λειτουργούν με κριτήρια επιστημονικά και είναι επί της ουσίας περιγραφικές. Είναι θεωρήσεις, όχι θεωρίες. Είναι ερμηνείες κι όχι ερμηνευτικές. Είναι τεχνικές κι όχι ευρηματικές.

Cul. N.: Σε ποιον βαθμό «χρησιμοποιείτε» την Ποίηση με σκοπό να κοινωνήσετε με πιο απλό τρόπο τη σκέψη σας; (Ή είστε ένας αυθόρμητος ποιητής;)

Ν. Λ.: Δεν πιστεύω στην ποίηση για την ποίηση, ούτε βέβαια στην τέχνη για την τέχνη. Ας είναι αφού δεν μας ενοχλούν αλλά όχι και να ασχολούμαστε. Η ποίηση παράγει πραγματικότητα αν είναι εξωπραγματική και επιτρέπει μια προσέγγιση που δεν σταματά στα πρώτα εμπόδια. Πρόκειται για συνεννόηση κι όχι για επικοινωνία. Δεν μοιραζόμαστε, αλλά μοιράζουμε. Δεν είναι συζήτηση αλλά προσφορά. Ένα αντίδωρο που δεν περιμένει κανένα δώρο.

Cul. N.: Ποια είναι για σας τα απαραίτητα χαρακτηριστικά ενός δασκάλου;

Ν. Λ.: Ο Δάσκαλος είναι υπηρέτης της Ανθρωπότητας, γι' αυτό είναι ελεύθερος για να διαβάζει τους νεκρούς και να γράφει για τους αγέννητους, επειδή ξέρει ότι η συνέχεια υπάρχει μόνο μέσω του έργου, αφού αυτό δημιουργεί το ον.

Ο δρ. Νίκος Λυγερός είναι ο Έλληνας με τον υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης (189 στην κλίμακα Standford-Binet) και ένας από τους 50 εξυπνότερους ανθρώπους στον κόσμο. Η πολυπραγμοσύνη του και το ουσιαστικό έργο του σε κάθε τομέα προκαλεί θαυμασμό: Είναι ερευνητής και διδάκτωρ Μαθηματικών (συνδυαστική, λογική και θεωρία αριθμών) και Πληροφορικής (ανώτερες γλώσσες και αλγοριθμική) στο Πανεπιστήμιο της Λυών.  Στην Ελλάδα διδάσκει ως επισκέπτης Καθηγητής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, ενώ είναι επιστημονικός συνεργάτης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών: Κοινωνιοβιολογία Νευροεπιστήμες και Εκπαίδευση). Είναι ειδικός σύμβουλος στη Σχολή Εθνικής Άμυνας, τη Σχολή Πολεμικής Αεροπορίας, την Αστυνομική Ακαδημία ,  τη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας και τη Σχολή Στρατολογικού. Διδάσκει Σκηνοθεσία , Στρατηγική και Φιλοσοφία του Θεάτρου στο Θέατρο Ανδρέας Βουτσινάς . Είναι, τέλος, καθηγητής προικισμένων παιδιών, τεχνικός διερμηνέας και μεταφραστής στα γαλλικά δικαστήρια, γλωσσολόγος, ποιητής , σκηνοθέτης και δημιουργός τεστ ευφυΐας μεταξύ άλλων G-test, Eureka Test και Archimedes Test. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι έχει έντονη ακτιβιστική δράση, διαπνεόμενη από έναν πρωτόγνωρο αλτρουισμό. Κάθε εισήγησή του διακρίνεται για την πρακτική εφαρμοσιμότητα  όσων προτείνει.

Συνέντευξη: Κωνσταντίνα Θεοφανοπούλου

Πηγή: *culture now.gr