Κάθε ουσία καημού έχει είκοσι ίσκιους που
φαίνονται σαν καημός ο ίδιος, μα δεν είναι
της λύπης μάτι,γυαλιστό με τύφλας δάκρυα
σπάζει το ολάκερο ένα ,σε πολλά αντικείμενα,
σαν πολυσκοπικές εικόνες,που,αν τις βλέπεις ίσα,
φαίνονται σκέτη σύγχυση αν στραβά,διακρίνεις
μορφές το ίδιο και η γλύκιά σου μεγαλειότης
κοιτάζοντας στραβά τον μισεμό του αφέντη σου
βλέπεις θλίψης σκιές που ο ίδιος δεν τις έχει
που,αν το ιδείς ίσα,ειν' ίσκιοι μόνον απ' το ανύπαρχτο.
(Ο Βασιλιάς Ριχάρδος ο Β',
Πράξη Β',Σκηνή 2,σ.47,μτρφρ Βασίλης Ρώτας,Αθήνα,Ίκαρος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου