Ο Ralph Eugene Meatyard γεννήθηκε το1925 στο Ιλλινόι των ΗΠΑ. Το 1946 εγκαθίσταται στο Σικάγο, όπου εργαζεται ως οπτικός, δουλειά την οποία θα εγκαταλείψει το 1950 για να παρακολουθήσει μαθήματα φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο. Σύντομα εγκαθίσταται με τη γυναίκα στο Λέξινγκτον του Κεντάκυ και εργάζεται ως οπτικός . Στην πόλη αυτή θα ζήσει όλη την υπόλοιπη ζωή φωτογραφίζοντας σχεδόν αποκλειστικά εκεί. Αναπτύσσει έντονη φωτογραφική δραστηριότητα. Συγχρόνως δουλεύει με πλήρες ωράριο, αφιερώνει σημαντικό χρόνο στην οικογένειά του και διαβάζει πάρα πολύ (φιλοσοφία, ποίηση, λογοτεχνία, ιστορία της Τέχνης).Το 1954 θα γίνει μέλος του καλλιτεχνικού τμήματος της Αμερικανικής Φωτογραφικής Εταιρείας και θα συμμετάσχει σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις της.
Η δουλειά του έχει κιόλας διαμορφωθεί έτσι που να θεωρείται πρωτοποριακή Το 1956 παίρνει μέρος σε έκθεση στο πανεπιστήμιο του Κεντάκυ μαζί με τους Ansel Adams, Minor White, Harry Callahan, Aaron Siskind και Edward Weston.Το 1957 κάνει την πρώτη του έκθεση στη Νέα Υόρκη. Το 1959 δημοσιεύεται ένα δικό του portfolio στο Aperture και συμμετέχει σε έκθεση του Museum of Modern Art τής Νέας Υόρκης. Το 1961 παθαίνει ένα σοβαρότατο καρδιακό επεισόδιο που θα τον ακινητοποιήσει σχεδόν για ένα χρόνο. Το 1967 ανοίγει δικό του μαγαζί οπτικών στο Λέξιγκτον.Θα συνεχίσει τη δραστηριότητα αυτή καθώς και όλες του τις φωτογραφικές δραστηριότητες και μετά το 1970, όταν πληροφορείται ότι πάσχει από καρκίνο, και έως το 1972 που πεθαίνει σε ηλικία 47 ετών θα συνεχίσει να φωτογραφίζει, σχεδόν ως την τελευταία του πνοή.
Οι φωτογραφίες του Μeatyard είναι εξαιρετικά υποβλητικές και φορτισμένες από μια ατμόσφαιρα μυστηριακή, μελαγχολική, ονειρική. Παραμένουν αντισυμβατικές ως και σήμερα και έχουν χαρακτηριστεί ως υπερρεαλιστικές , και στοχαστικές .
Αινιγματικές εικόνες, ανθρώπινες φιγούρες που μοιάζουν να αιωρούνται στο μισοσκόταδο φορώντας παράξενες μάσκες, με φόντο παλιούς και εγκαταλελειμμένους χώρους. Σκοτεινά, μυστηριακά τοπία όπου το λιγοστό φως μοιάζει να τονίζει ακόμα περισσότερο το σκοτάδι. Συνθέσεις αφηρημένες, δυσδιάκριτες Ένα έργο υπαινικτικό, ερμητικά κλειστό, αλλά και γι αυτό ανοιχτό σε πολλές αναγνώσεις. Κυρίως, όμως, ένα έργο απόλυτα φωτογραφικό που συνεχώς ανιχνεύει τις δυνατότητες του φωτογραφικού μέσου αναζητώντας νέους τρόπους έκφρασης.
Αγαπούσε με πάθος τη φωτογραφία και όλη του η ζωή υπήρξε μια προσπάθεια να δείξει ότι το μέσο αυτό ήταν ικανό να δημιουργήσει Τέχνη. Η δουλειά του Meatyard αντανακλά δύο αντιθετικές τάσεις: από τη μια, την αναζήτηση φωτογραφικών τεχνικών και τον πειραματισμό πάνω στις διαφορετικές δυνατότητες του φωτογραφικού φακού (σε αυτό σίγουρα πρέπει να συντέλεσε η δουλειά του ως οπτικού) και από την άλλη ένας βαθύς στοχασμός και μια συνεχής εσωτερική αναζήτηση. Πραγματικά θα ήταν λάθος να σταθεί κανείς αποκλειστικά στο τι θέλουν να πουν οι φωτογραφίες του Meatyard ,το περιεχόμενο των φωτογραφιών του είναι έντονο και παράξενο, σαν ένα αίνιγμα που σε προκαλεί να το λύσεις. Θα μπορούσε κανείς να αποδώσει αυτόν τον αινιγματικό χαρακτήρα των φωτογραφιών τού Meatyard στο ότι ήταν οπαδός της φιλοσοφίας τού Ζen. Σε ένα κείμενο που είχε γράψει για μια έκθεση του λέει ότι η φιλοσοφία αυτή υπάρχει σαν υπόβαθρο σε όλες του τις φωτογραφίες.Σύμφωνα με το Zen, η αλήθεια είναι πέρα από κάθε περιγραφή αυτό σημαίνει ότι καθώς την περιγράφουμε, κάτι μένει πάντα απ’ έξω, και αυτό το κάτι, που είναι και το πιο σημαντικό, δεν μπορούμε παρά να το υπαινιχτούμε. Όσο πιο κοντά βρισκόμαστε στην αλήθεια, ή όσο κορυφώνεται ένα συναίσθημα, τόσο και διευρύνεται ο χώρος του υπαινικτικού, αφού η περιγραφή γίνεται πιο δύσκολη.
Τίς δύο αυτές όψεις τού εαυτού του, δηλαδή το τεράστιο ενδιαφέρον του για το ίδιο το φωτογραφικό μέσο και τις δυνατότητες του, από τη μια μεριά και, από την άλλη, την πίστη του σε μια βαθύτερη, πέραν του ορατού, υπόσταση του κόσμου, ο Μeatyard τις συνενώνει στο έργο του.
Η αναζήτηση τής αφαίρεσης είναι κάτι που διατρέχει όλο του το έργο, το οποίο είναι πολλαπλό και ποικίλο. Πράγματι, ο Meatyard ασχολείται με διάφορα είδη φωτογραφίας, τις πιο πολλές φορές ταυτόχρονα. Θα μπορούσαμε να κατηγοριοποιήσουμε το έργο του μόνο φαινομενικά γιατί κατά βάθος πρόκειται για την ίδια συνεχή αναζήτηση.
Αν λοιπόν το προσπαθήσουμε μια ενότητα φωτογραφιών είναι αυτές όπου ο Meatyard επιλέγει ένα θέμα και το φωτογραφίζει εντελώς ανεστίαστα προσπαθώντας να βρει και να αποδώσει τα βασικά συστατικά τής μορφής του.
Η δεύτερη οι φωτογραφίες πολλαπλών εκθέσεων τού ίδιου αρνητικού, που κατά τον Meatyard “εκφράζουν την κίνηση και το πέρασμα τού χρόνου που έχει σχέση με μένα και με τη ζωή μου”. Το τελικό αποτέλεσμα τής φωτογραφίας εξέπεμπε, κατά τον φωτογράφο, μια δόνηση που με τη σειρά της δημιουργούσε μέσα του έναν κραδασμό, που προσέγγιζε στη φαντασία του τούς ήχους τής μουσικής.
Η τρίτη οι φωτογραφίες πού ο Meatyard περιλαμβάνει τις πιο αινιγματικές του εικόνες, αυτές για το περιεχόμενο των οποίων δεν μίλησε ο ίδιος ποτέ. Είναι οι φωτογραφίες με τους εγκαταλελειμμένους και βυθισμένους στο ημίφως χώρους, όπου κάποιες αχνές ανθρώπινες παρουσίες αιωρουνται στο σκοταδι ,οι φωτογραφίες με τα παιδιά και τις μάσκες. Εκείνο που χαρακτηρίζει όλες τις φωτογραφίες τού Meatyard είναι η αυστηρή οργάνωση τής φόρμας, η σοφά μελετημένη διάταξη των στοιχείων στο κάδρο,και η ιδιοφυΐα του στο να ξεχωρίζει το ουσιώδες από το περιττό. Η αφαίρεση πρέπει να ήταν γι’ αυτόν όχι απλώς μια μορφική αναζήτηση, αλλά ένα είδος συνεχούς ψυχικής άσκησης πάνω στην απόρριψη τού επουσιώδους σε όλες τις εκφάνσεις του. Ο Μeatyard φωτογραφίζει στηριγμένος ταυτόχρονα στον αυτοσχεδιασμό και στη διαίσθηση, όσο και στη σκηνοθεσία. Η γυναίκα του, τα παιδιά του, οι φίλοι του είναι τα μοντέλα του, και οι χώροι τού όπως προείπα βρίσκονται όλοι στο μέσα και γύρω από την κωμόπολη που ζούσε.
το κείμενο από το site DPHR
link εδώ
 |
| Ralph Eugene Meatyard |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου