"Προς τους απογόνους" Bertolt Brecht

Αναδημοσίευση από "ΣΩΚΡΑΤΗς ΞΕΝΟ"ς (*)
sokzi.blogspot.com

BERTOLT BRECHT
"An die Nachgeborenen"

Bertolt Brecht

"Προς τους απογόνους"

(*)απαγγέλει ο Bertolt Brecht

 Ι

Πράγματι ζω σε σκοτεινούς καιρούς

Όποιος δεν το ’χει καταλάβει είναι ανόητος

Ένα αρυτίδωτο μέτωπο δείχνει αδιάφορον άνθρωπο

κι όποιος γελάει ακόμα

δεν έχει λάβει το φοβερό μήνυμα

Τι σημαίνει αυτό για εποχές που

ακόμα και μια συζήτηση για δέντρα είναι σχεδόν έγκλημα

Έγκλημα είναι το να σωπαίνει κανείς
μπροστά στην τόση αδικία
κι ο φιλήσυχος που περνάει το δρόμο 
να κάνει πως δε βλέπει τους φίλους του

που βρίσκονται σε ανάγκη

Εγώ εξασφαλίζω ακόμα τα προς το ζην
αυτό είν΄αλήθεια αλλά πιστεύω πως
είναι απλά μια σύμπτωση

τίποτα απ’ ό,τι  κάνω

δε μου δίνει το δικαίωμα να ’μαι χορτάτος

από τύχη έχω γλιτώσει

αν με εγκαταλείψει η καλή μου τύχη είμαι χαμένος

Κάποιος μου λέει: Φάε και πιες

και να είσαι ευτυχής που έχεις

Αλλά πώς μπορώ να τρώω και να πίνω όταν

αυτό που τρώω το στερώ απ’ τον πεινασμένο

το δικό μου ποτήρι νερό να λείπει απ’ το διψασμένο;

Κι όμως τρώω και πίνω

Θα μπορούσα ευχαρίστως να παριστάνω το σοφό

τα παλιά βιβλία γράφουν τι είναι συνετό

να απέχεις απ' τους αγώνες του κόσμου

 να περνάς τη ζωούλα σου χωρίς φόβο

να τα βγάζεις πέρα χωρίς  βία

το κακό να το αντιμετωπίζεις με ευγένεια

όλες οι επιθυμίες ξέρεις πως δεν εκπληρώνονται

παρόλα αυτά να μη σ΄ απασχολεί 

αυτά ισχύουν για σοφούς 
εγώ δεν τα αντέχω

Πράγματι ζω σε καιρούς σκοτεινούς

II

Έζησα στις πολιτείες των ανθρώπων
σε καιρούς ταραχών και πείνας

ήρθα στον κόσμο σε εποχή αναστατώσεων

και ξεσηκώθηκα κι εγώ μαζί τους 

έτσι πέρασε ο χρόνος 

που μου αναλογούσε σ’ αυτή τη γη

δείπνησα εν μέσω μαχών

κοιμήθηκα ανάμεσα σε δολοφόνους

στους έρωτες δεν έδωσα και τόση σημασία

ούτε είχα χρόνο για ρομαντισμούς της φύσης

Έτσι πέρασα το χρόνο που μου δόθηκε  
πάνω στη γη

στον  καιρό μου 
οι δρόμοι οδηγούσαν σε βάλτους

ό,τι έλεγα δημόσια με εξέθετε στο δήμιο

κατάφερνα μόνο λίγα πράγματα αλλά
αυτοί που κυβερνούσαν
δεν ένιωθαν με εμένα και τόσο ασφαλείς

αυτό ήλπιζα κι εγώ

Έτσι πέρασα το χρόνο

που μου δόθηκε πάνω σ’ αυτή τη γη

Οι δυνάμεις μου ήταν περιορισμένες

κι ο στόχος που έθεσα σε μεγάλη απόσταση

αλλ΄ ήταν σαφώς ορατός
αν και δύσκολο για μένα να τον πετύχω 

έτσι πέρασε ο χρόνος

που μου δόθηκε να ζήσω πάνω στη γη

III

Μα εσείς 
που θα γεννηθείτε μετά απ' αυτή την πλημμύρα

στην οποία εμείς ήμασταν πνιγμένοι

αναλογιστείτε όταν μιλάτε για τις αδυναμίες μας

σε καιρούς σκοτεινούς

που εσείς μακάρι να μη ζήσετε

προχωρήσαμε όμως 

αλλάζοντας χώρες συχνότερα απ' ότι τα παπούτσια

μέσω ταξικών πολέμων απελπισμένοι

τότε που υπήρχε το άδικο και καμιά αντίσταση
μα απ' αυτά μαθαίνουμε ότι

η απέχθεια για την εξαθλίωση εκτροχιάζει τα τρένα

όπως κι η οργή απέναντι στην αδικία 
βραχνιάζει τη φωνή

αχ εμείς

που θέλαμε να προετοιμάσουμε το έδαφος 
για τον καλύτερο κόσμο

δεν μπορέσαμε οι ίδιοι να είμαστε αδελφωμένοι

αλλά εσείς

όταν στα χρόνια σας θα ΄ναι πια πλατιά αποδεκτό

πως ο άνθρωπος πρέπει να είναι αλληλέγγυος στον άνθρωπο 

κρίνετέ μας με επιείκεια

( απόδοση στα νεοελληνικά:Σωκράτης Ξένος)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~