Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

Άμμος - Σώμα - ΕΓΩ





[..]
Είμαι ένας άνθρωπος από χώμα.

Φαίνομαι ενιαίος, όμοιος κι είμαι συναρμολογημένος από το άπειρο.
 
Οι απειράριθμοι κόκκοι μου δείχνουν ολόιδιοι και κανείς τους δεν είναι
ίδιος με κανέναν άλλον.Κόσμοι και κόσμοι συγκρούονται μέσα μου,αιφνίδιοι
απρόσμενοι,ανεξήγητοι κι αντιφατικοί κι όλο γεννάω νέους.

Ανάλογα με τον τόπο,με την ώρα,με το απέναντι,με το πως κοιμήθηκα το βράδυ,
μεταπλάθω τα υλικά μου σε κόσμους αλλιώτικους που με παρασέρνουν χωριστά και 
σε καινούργια δίνη.
 
Και ο γαλαξίας σαν χυμένη άμμος είναι.
 
Απ΄ την παραλία τη νύχτα κάθομαι και τον κυττώ.
Ενώνομαι μαζί του,περνώ μέσα του,περνά μέσα μου, σε μια μεγαλειώδη συνουσία ενώ η θάλασσα μου βρέχει τα πόδια.
Είμαι τυραννικά τρεπτός. Αλλάζω συνέχεια σαν την άμμο.Παραπλανητικός και παραπλανημένος σαν κι εκείνη δείχνω σταθερός και συμπαγής και μόνιμος κι όμως και το πιο ελαφρό αεράκι μας μετακινεί και αλλοιώνει τους συσχετισμούς δυνάμεων.
Κουράστηκα να μεταπλάθομαι με το παραμικρό κι επιθυμώ να πετρώσω στο ουσιώδες,στο μοναδικό μου πρόσωπο που μου κρύβεται.[..]


απόσπασμα από το βιβλίο της
Μάρως Βαμβουνάκη
"Η μοναξιά είναι από χώμα" 
εκδόσεις ΦΙΛΙΠΠΟΤΗ 

~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~

επιμέλεια - δημοσίευση CaRiNa

_________

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου