Στο στέκι των μεταναστών στα Εξάρχεια, πρόσφυγες και μετανάστες
από την Ευρώπη, την Αφρική και την Ασία παρακολουθούν σκηνές για την
προσφυγιά, την μετανάστευση ή την εξορία από τις ταινίες του Θόδωρου
Αγγελόπουλου. Ύστερα παίρνουν τον λόγο, πολλοί με δάκρυα στα μάτια, για
να πουν τις εντυπώσεις τους αλλά και να περιγράψουν την προσωπική τους
οδύσσεια. Ορισμένοι ευχαριστούν τον σκηνοθέτη επειδή νοιάζεται γι
αυτούς, άλλοι τον παροτρύνουν να κάνει κι άλλες ταινίες.
Αργότερα στο στούντιο του μοντάζ, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος σχολιάζει
όσα είπαν οι μετανάστες για το έργο του και εξηγεί γιατί η μοίρα των
ξεριζωμένων τον απασχολεί σε όλες σχεδόν τις ταινίες του.
Με αφορμή το «Λιβάδι που δακρύζει» την ταινία του Θ. Αγγελόπουλου,
που παρουσιάζεται στο Φεστιβάλ Βερολίνου, μια διαφορετική, συγκινητική
αλλά και πολιτική, προσέγγιση στο έργο του διάσημου Έλληνα σκηνοθέτη.
___________________________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου