Εισηγητής: Γιάννης Σταυρακάκης,
Καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας, ΑΠΘ
Συντονιστής:Αναστάσης Βιστωνίτης
Καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας, ΑΠΘ
Συντονιστής:Αναστάσης Βιστωνίτης
video 1
stavrakakis from www.aformi.gr on Vime
Το 2ο video περιλαμβάνει τις ερωτήσεις και απαντήσεις που ακολούθησαν:
Το 2ο video περιλαμβάνει τις ερωτήσεις και απαντήσεις που ακολούθησαν:
Η δημοσίευση έγινε από το Aformi στις 12 Ιουνίου 2012
______________________________
_________
Με αφορμή την ενδιαφέρουσα διάλεξη του κ.Σταυρακάκη θα ήθελα να κάνω κάποιες γενικές επισημάνσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο να γίνονται συζητήσεις,διαλέξεις,διαπιστώσεις με θέμα την ερμηνεία της κοινωνικοπολιτικοοικονομικής κρίσης,μιας κρίσης μάλιστα, που δεν έχει διατρέξει όλο το εύρος των συνεπειών της, δεν την έχουμε παρακολουθήσει σε όλες της τις εκφάνσεις,εν ολίγοις δηλαδή βρίσκεται ακόμη υπό εξέλιξη και ακόμη δεν είναι δυνατόν να ανιχνευτούν οι προθέσεις αυτών που συνέβαλαν στην δημιουργία ή στη διεύρυνσή της,δεν είναι ικανή πρόσέγγιση ως προς το επιδιωκόμενο,την ανάληψη δράσης .
Μέσα στο παραπάνω πνεύμα-της θεωρητικής προσέγγισης- γεννάται το ερώτημα: αποτελεί προϋπόθεση να εκτιμήσουμε ότι έχουμε στα χέρια μας όλα τα δεδομένα του προβλήματος έτσι ώστε τότε και μόνο τότε να προχωρήσουμε σε λύση; Εάν ναι,το πρόβλημα εξαντλείται μόνο στη διερεύνησή του.Κατ' αυτόν τον τρόπο το μόνο που θα συμβαίνει είναι να ανανεώνονται τα δεδομένα του, αφού συνεχώς θα προστίθενται και νέα στοιχεία, με αποτέλεσμα να διαμορφώνεται συνεχώς ένα νέο πρόβλημα.Το καθοδικό σπιράλ "αντιμετώπισης" της κρίσης .Γι' αυτό και δεν θα είμαστε ποτέ έτοιμοι για μια πρόταση,αφού η λύση θα προκύπτει από μια αποσπασματική ανάγνωση των δεδομένων.Για να το πω και με άλλους όρους ,με τη συγκεκριμένη τακτική το πρόβλημα θα είναι πάντα ένα σύμπτωμα και η αντιμετώπιση θα περιορίζεται στην προσωρινή απομάκρυνση της επιδείνωσης,ενώ παράλληλα θα είναι ανοιχτό στη πιθανότητα υποτροπίασης ,με αποτέλεσμα να απομακρύνονται συνεχώς από τη γεννουσιουργό αιτία.
Έχουν περάσει τρισήμισι χρόνια από την "έναρξη" της κρίσης και ακόμη η κοινωνία και οι πνευματικοί ταγοί της συνεχώς πολλαπλασιάζουν τα ερωτήματα και κινούνται στο δίπολο: της διατήρησης του πολιτικοοικονομικού συστήματος με ανανεωτικές ,διορθωτικές κινήσεις και της ανάδειξης ενός νέου σχήματος,μιας ριζοσπαστικής πολιτικής πρότασης.Ωστόσο προσανατολίζονται συμπερασματικά ότι δεν υπάρχει κάποιο ίκανό μοντέλο που θα οδηγήσει τόσο να ξεπεραστεί η κρίση όσο και να διαμορφώσει μια νέα πραγματικότητα που θα διασφαλίζει την αξιοπρεπή διαβίωση κι όχι μόνο την επιβίωση.
Καταληκτικά προτείνουν ότι κάθε πρότσαη είναι αδιανόητη.
Στη διάλεξη του ο κ.Σταυρακάκης κάνει συχνές αναφορές με κριτική διάθεση στα σημαίνοντα : λαϊκισμός,ελίτ,εθνικισμός,κρατικός φορέας,καθώς και δίπολα δράσης απόλαυση/απαγόρευση και επισημαίνει την αμφισημία πολιτικών και φιλοσοφικών εννοιών.
Σε ένα σημείο του λόγου του(στο video 1), αναφέρει το εξής : "...θα κλειθούμε να βοηθήσουμε ως αδαείς δάσκαλοι.Να διδάξουμε δηλαδή εκείνο που δεν ξέρουμε.Υπαινικτικά μόνο μπορούμε να συλλάβουμε τούτο το πολιτικό διακύβευμα...".
Το αισιόδοξο στοιχείο της παραπάνω φράσης είναι προς αναζήτηση...