Ο Ζογκλέρ με τα πορτοκάλια

Ο

Σαν να ναι μην ακουμπάς στο χώμα,
μα σα νάσαι σε μια μεγάλη σκάλα πάνω,
που κι αυτή σε μια άλλη σκάλα στηρίζεται,

κι εκείνη το ίδιο σ άλλη, αναρίθμητες σκάλες,
που όνομα αν θέλεις να τους δώσεις,
πες τες :
φιλοδοξία, οίχτο, αλαζονεία,
ονόμασέ τες φόβο θανάτου,
κι άλλον φόβο ετούτον, πιο μεγάλο,
της ζωής, πες τες :
οράματα, επιθυμίες, μνήμες δικές σου,
κι άλλες μνήμες
εκείνων που δώσαν το αίμα
και δεν γνώρισες ποτέ σου,
ονόμασέ τες: μέρες, πες τες νύχτες
και πες τες και Θεό
και Τίποτα και χρόνο και δικαιοσύνη
όλα τα ονόματα,
η κάθε λέξη μια επικίνδυνη,
μεγάλη σκάλα είναι,
κάνοντας ένα πελώριο τρεμάμενο οικοδόμημα
από σκάλες
που είναι έτοιμες να πέσουν
και που τις κρατάει μονάχα
ετούτης της μικρής σου ύπαρξης η αμείλιχτη ισορροπία.

Τ.ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ -Ο Ζογκλέρ με τα πορτοκάλια

~*~