Βρίσκεται στο Παρίσι,χειμώνα,κι εν' απόγευμα
βουτάει στο τσάι του εκείνο το μπισκότο σε σχήμα αχιβάδας που λέγεται madeleine.
Κι αμέσως , "μια εξαίσια αγαλλίαση με πλημμύρισε".
Από πού να' ρχόταν μια τόσο έντονη χαρά;
Ένιωθα πως κάποια σχέση είχε με τη γεύση του γλυκού και του τσαγιού,
μα συγχρόνως την ξεπερνούσε κατά πολύ,
δεν ήταν,σίγουρα,της ίδιας τάξεως.
Από πού να 'ρχότανε;
Τι να σήμαινε;"
~*~
"Διαβάζοντας το Φρόυντ"
Μιμίκα Κρανάκη
είναι υλική λοιπόν η μνήμη. έρχεται, θωπεύει ,χορεύει γύρω από τον τυφλό. σ αυτόν τον χώρο τα συμπεράσματα είναι όμορφες ανοιχτές ερωτήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφή...ακροστασία του χρόνου στο χώρο των αισθήσεων
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλό μήνα Μάκη!