Παρασκευή 16 Αυγούστου 2013

Johannes Vermee




~•⊱••~


Ο Γιοχάνες Βερμέερ (Johannes Vermeer), γνωστός και ως Γιαν Βερμέερ (η σωστή προφορά είναι Φερμίιρ)[1] (Johannes Vermeer, 31 Οκτωβρίου 1632 - 15 Δεκεμβρίου 1675), ήταν Ολλανδός ζωγράφος που ειδικεύτηκε στην απεικόνιση τοπικών εσωτερικών σκηνών από τη ζωή της μεσαίας τάξης. Έζησε και εργάστηκε στην περιοχή του Ντελφτ της Δυτικής Ολλανδίας κατά το 17ο αιώνα. Μαζί με τον Ρέμπραντ αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους ζωγράφους της Χρυσής Εποχής (1584-1702) της Ολλανδίας.

Ο Βερμέερ διακρίνεται κυρίως ως ζωγράφος ρωπογραφιών, καθημερινών ρεαλιστικών σκηνών και ηθογραφιών. Κατά το μεγαλύτερο ποσοστό οι πίνακες του προσαρμόζονται στην κυρίαρχη τάση της ολλανδικής ηθογραφικής ζωγραφικής, σύμφωνα με την οποία έπρεπε να καταδικάζονται η αμαρτία και τα ανθρώπινα πάθη, με απώτερο στόχο τη διαπαιδαγώγηση και την ανάδειξη της «ενάρετης» ζωής. Στην πλειονότητά τους, τα ηθογραφικά έργα του επιδιώκουν να διακωμωδήσουν τις αποκλίνουσες συμπεριφορές, ενώ ελάχιστα από αυτά παρουσιάζουν ένα πρότυπο προς μίμηση, όπως ο πίνακας Η Κοπέλα με το Γάλα (περ. 1658), ένας από τους διασημότερους πίνακες του, ο οποίος απεικονίζει μία υπηρέτρια να εκτελεί επιμελώς τα καθήκοντά της. Κατά κύριο λόγο επέλεγε να ζωγραφίσει νεαρές γυναίκες, συνήθως ως μέρος μίας ευρείας σύνθεσης αλλά και σε προσωπογραφίες. Οι πίνακες του διακρίνονται για την αυστηρή σύνθεση τους, τις έντονες χρωματικές αντιθέσεις και τη χρήση του φωτός, για την οποία έχει υποστηριχθεί πως ο Βερμέερ χρησιμοποίησε σκοτεινό θάλαμο (camera obscura) για τη δημιουργία των περισσότερων πινάκων του.

Για τα δεδομένα της εποχής του ολοκλήρωσε πολύ μικρό αριθμό έργων, περίπου πενήντα από τα οποία τριάντα πέντε έχουν διασωθεί. Αν και το έργο του επαινέθηκε στη διάρκεια της ζωής του και κατά τον 18ο αιώνα, στη συνέχεια περιέπεσε στη λήθη. Η επανεκτίμηση του έργου του σχετίζεται με την εμφάνιση του κινήματος του ιμπρεσιονισμού. Το 1866 οΓάλλος πολιτικός και κριτικός Theophile Bürger-Thoré (1806-1869), ο οποίος ενδιαφερόταν έντονα για την ολλανδική ζωγραφική του 17ου αιώνα, παρουσίασε ένα δοκίμιο στο οποίο συνδύασε τη θεωρία των ιμπρεσιονιστών για το χρώμα ως συνάρτηση του φωτός με την αρμονία των χρωμάτων στους πίνακες του Βερμέερ, προσφέροντας με αυτό τον τρόπο ένα ευρύτερο πεδίο πρόσληψης και εκτίμησης του έργου του.

 
Johannes Vermeer, The Art of Painting (c.1666)
(Kunsthistorisches Museum, Vienna)


Η γυναίκα που φοράει το στεφάνι και κρατάει στο δεξί της χέρι μικρό τρομπόνι και στο αριστερό της βιβλίο, είναι η Κλειώ, η μούσα της Ιστορίας. Και ο άνδρας, που είναι καθισμένος σε σκαμνί, ντυμένος  με βουργουνδική ενδυμασία του 16ου αι., μπροστά στο καβαλέτο του ζωγραφίζοντας την Κλειώ, στον κατά τα άλλα, άδειο μουσαμά του, είναι ο Γιαν Βερμέερ (1632-1675). Ο άδειος μουσαμάς, από την εποχή της Αναγέννησης, υπήρξε το σύμβολο της καλλιτεχνικής έμπνευσης, που παίρνει χειροπιαστή μορφή καθώς ο ζωγράφος δουλεύει το έργο του. Ο πίνακας «Αλληγορία της ζωγραφικής» θεωρείται από πολλούς ιστορικούς της τέχνης ως προγραμματική δήλωση του Βερμέερ, αλλά και ως καλλιτεχνική του διαθήκη. Το θέμα του πίνακα δεν είναι η τέχνη της ζωγραφικής, αλλά η Ιστορία. Και μάλιστα η Ιστορία των μεγάλων στρατιωτικών νικών. Η έμφαση, θα πρέπει μάλλον, να δοθεί στην πολιτική και ιστορική διάσταση των όσων απεικονίζονται. Ο χάρτης που είναι αναρτημένος στον τοίχο του εργαστηρίου του καλλιτέχνη, δεν υποδεικνύει την περιοχή της Δημοκρατίας των Βορείων Ενωμένων Επαρχιών, αλλά τις 17 προηγούμενες επαρχίες, όπως ήταν πριν υπογραφεί η συνθήκη ειρήνης με την Ισπανία το 1609.

See more at: http://ex-amaxis.gr/?p=6463#sthash.RdJTbBwu.dpuf


~


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου