JONATHAN SUGARMAN – ΕΝΑΣ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΤΑΙ

 

_

Τον Σεπτέμβριο του 2007, δεκατέσσερις μήνες πριν το σχέδιο διάσωσης των Ιρλανδικών τραπεζών, παραιτήθηκα από τη θέση μου ως Εκτιμητής Κινδύνων στην UniCredit Bank Ireland. Το έκανα ώστε να μην ενοχοποιήσω τον εαυτό μου. Έχω περάσει τα τελευταία τρία χρόνια ψάχνοντας για δικαιοσύνη. Τελικά, στις 23 Φεβρουαρίου 2010, είχα την τύχη ο γερουσιαστής David Norris να αναφερθεί στο θέμα στην Ιρλανδική Γερουσία (Seanad Eireann), και να ζητήσει επίσημη απάντηση από τον Υπουργό Οικονομικών, Κο. Brian Lenihan. Ο Γερουσιαστής Norris ολοκλήρωσε την ομιλία του με τα εξής:

“…υπάρχει υπουργική ευθύνη στο θέμα αυτό. Πρόκειται για ένα υπερβολικά σοβαρό θέμα το οποίο έχει καταγγελθεί στην Ρυθμιστική Αρχή. ως αποτέλεσμα, ένας άνθρωπος έχει χάσει τη δουλεία του. Ήταν μια παραίτηση τιμής. Ο βαθμός παραβίασης ήταν 40 φορές παραπάνω από το επιτρεπτό όριο. Αυτό είναι καταστροφικό. Αν δεν είμαστε προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουμε το θέμα και το διερευνήσουμε από τη στιγμή που έχει τεθεί ενωπίων της Βουλής, δεν υπάρχει απολύτως καμία ελπίδα για τη διάσωση του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος και της φήμης του.Έχω κάνει σαφέστατα αιτήματα ως προς την διερεύνηση του θέματος. Πως δύναται η Ρυθμιστική Αρχή να ελέγξει τον ίδιο της τον εαυτό; Πρόκειται για παράβαση ευθύνης. Αυτό είναι το πρώτο θέμα. Το δεύτερο είναι ότι η τράπεζα πρέπει να διωχθεί και να αποκατασταθεί η τιμή του ανθρώπου που συκοφαντήθηκε. Δεν ζητάμε πολλά από το Κοινοβούλιο λέγοντας ότι πρέπει να γίνουν τα παραπάνω. Επιθυμώ η διαδικασία αυτή να ξεκινήσει σήμερα.”

http://debates.oireachtas.ie/seanad/2010/02/23/00012.asp 

Παρακαλώ κάντε κλικ εδώ για να δείτε τη συνέντευξή μου στο τηλεοπτικό κανάλι ABC στην Αυστραλία: http://www.abc.net.au/foreign/content/2011/s3367080.htm

My e-mail address: Whistleblower.IRL@gmail.com

http://whistleblower-gr.blogspot.gr/2011/06/blog-post_23.html

Πώς καταστρέφεται ο ιστός του χρέους

Να μια καλή ερώτηση. Γιατί δεν έχουμε ακούσει τίποτα στα ΜΜΕ ή στη Βουλή σχετικά με το Ιωβηλαίο Χρέους Ενός Λαού ή Κράτους; Είναι γιατί αυτό αποτελεί μια καλή αλλά ανεφάρμοστη φαντασίωση που επινόησε κάποιος λοξός blogger σαν και του λόγου μου;

Αυτό αναρωτιέμαι. Και μετά, προς απάντηση του άρθρου μου για το Ιωβηλαίο ένας τακτικός σχολιαστής σ’ αυτό το blog, ονόματι Hawkeye, μου πρότεινε να ρίξω μια ματιά στο «Η Μεγάλη Ευρωπαϊκή Διαγραφή Χρέους» (The Great EU Debt Write Off).

Η ιστοσελίδα περιλαμβάνει λεπτομέρειες για μια μελέτη «απόδειξης της έννοιας» πάνω στην ιδέα του Ιωβηλαίου που έκανε ο Καθηγητής Anthony Evans και οι συνάδελφοί του στο ESCP Europe Business School. Στη μελέτη χρησιμοποιήθηκαν ενημερωμένα στοιχεία από το ΔΝΤ και την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (ΤΔΔ) για να δούμε τι θα γινόταν αν η Πορτογαλία, η Ιταλία, η Ιρλανδία, η Ελλάδα, η Βρετανία, η Ισπανία, η Γαλλία και η Γερμανία απλώς αλληλο-ακύρωναν το μεταξύ τους χρέη –ένα Ιωβηλαίο Διακρατικών Χρεών δηλαδή.

Ο ιστός των αμοιβαίων καταστροφών των χρεών που μελέτησαν μοιάζει περίπου με αυτό. Η εικόνα είναι παρμένη από άρθρο στη New York Times με τίτλο Ο Ευρωπαϊκός Ιστός Χρέους. (Το αρχικό άρθρο περιέχει μια μεγαλύτερη έκδοση)

Δέστε την εικόνα εδώ:

 

 

 

 

Ο Καθηγητής Evans είπε ότι αυτό που ανακάλυψε μαζί με τους συνεργάτες του ήταν ‘’εκπληκτικό’’.

Οι χώρες έχουν τη δυνατότητα να μειώσουν το συνολικό τους χρέος κατά 64% μέσα από αμοιβαίες ακυρώσεις μεταξύ τους χρεών, κάνοντας το συνολικό χρέος να φτάσει από το 40.47% του ΑΕΠ στο 14.58%

Έξι χώρες – Ιρλανδία, Ιταλία, Ισπανία, Βρετανία, Γαλλία και Γερμανία – μπορούν να διαγράψουν παραπάνω από το 50% του ανεξόφλητου χρέους τους.

Η Ιρλανδία μπορεί να μειώσει το χρέος της από σχεδόν 130% του ΑΕΠ σε λιγότερο από 20% του ΑΕΠ.

Η Γαλλία μπορεί να εξαλείψει ουσιαστικά το χρέος της– να το μειώσει σε μόλις 0.06% του ΑΕΠ.

Ανάμεσα στα κράτη ‘οφειλέτες’ το Ιωβηλαίο Χρέους θα σήμαινε ότι η Ιρλανδία μπορεί να μειώσει το φορτίο του χρέους της από 130% του ΑΕΠ σε κάτω από 20%! Αυτό θα εξάλειφε ουσιαστικά τις εξοντωτικές περικοπές που επιβάλλονται στους Ιρλανδούς. Ενώ από την άλλη, ανάμεσα στα κράτη ‘δανειστές’ η Γαλλία θα επωφελούνταν με την σχεδόν ολοκληρωτική εξάλειψη του δικού της χρέους. Άρα ο Γαλλικός λαός επίσης θα επωφελούνταν. Το αναπόφευκτο ερώτημα λοιπόν είναι -ποιος κερδίζει από την επιβολή όλων αυτών των χρεών; Κάντε μια υπόθεση.

Βέβαια πάντα μπορεί να υπάρχει ένας διάολος που καραδοκεί στις λεπτομέρειες έτοιμος να χαλάσει το χαρούμενο τέλος, γι’ αυτό επικοινώνησα με τον Καθηγητή Evans και του ζήτησαν να μου μιλήσει για τις μεθόδους του και τα όριά τους.

Το πρώτο πράγμα που τόνισε ήταν ότι στον όρο «Όλο το Ξένο Χρέος» συμπεριλάμβανε ξένα χρέη σε Ιδιωτικές Τράπεζες. Αλλά, όπως επίσης είπε, λαμβάνei υπόψη ότι σε πολλές χώρες ο Φορολογούμενος κατέχει μεγάλα τμήματα των εν λόγω Ιδιωτικών Τραπεζών και άρα η γραμμή μεταξύ πραγματικού κρατικού χρέους και ιδιωτικού τραπεζικού χρέους είναι ήδη θολή. Δυστυχώς μας ‘ανήκουν’ και τα δύο.

Ο Καθηγητής Evans είπε ότι ο βασικός περιορισμός τους ήταν ότι δεν μπορούσαν να καθορίσουν την διάρκεια ή τα επιτόκια των διαφορετικών ομολόγων σε διαφορετικές χώρες. Κι έτσι ακύρωνε χρέη τα οποία αν και είχαν το ίδιο κεφάλαιο όμως θα είχαν διαφορετική αξία λόγω των διαφορετικών επιτοκίων και διάρκειας. Είναι κατανοητό ότι αυτό τον κάνει να είναι συγκρατημένος με τα αποτελέσματα της έρευνάς του. Παρόλα αυτά, συμφώνησε ότι όταν πρόκειται για τόσο μεγάλα ακαθάριστα ποσά οι διαφορές στα επιτόκια και τις διάρκειες θα μπορούσαν να θεωρηθούν αμελητέες. Στο μεγάλο σχέδιο για την επίτευξη μαζικών μειώσεων χρέους οι διαφορές επιτοκίων και διάρκειας μπορούν να είναι δικαιολογημένες -ένα μικρό αντίτιμο για το γενικότερο κέρδος.

Επομένως υπάρχουν λόγοι για να κριτικάρει κανείς τα ευρήματά του. ΑΛΛΑ η κριτική δεν είναι τόσο ευρεία ώστε να εκτροχιάζεται η δύναμη των διαπιστώσεών του. Η απλή αλήθεια είναι ότι οι ΛΑΟΙ σε όλα αυτά τα κράτη θα ήμασταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση. Δε θα αντιμετωπίζαμε τραγικές περικοπές λιτότητας, ούτε θα αναγκαζόμασταν να εκποιήσουμε την Εθνική μας κληρονομιά και πλούτο σε τιμές κοψοχρονιά στις ίδιες ακριβώς τράπεζες που αποτελούν την πηγή της κρίσης χρέους, και είναι αυτές πάλι που θα ωφεληθούν από αυτές τις χαμηλές τιμές.

Και επανερχόμαστε στον λόγο για τον οποίο δεν έχει γίνει καμία συζήτηση για το Χρεωστικό Ιωβηλαίο. Η διατήρηση των χρεών ωφελεί μονάχα τις τράπεζες και τους ομολογιούχους. Και όχι μόνο αυτό, αλλά με τη διασφάλιση ότι δεν πρόκειται ούτε καν συζήτηση να γίνει σχετικά με την αμοιβαία ακύρωση χρεών –και άρα κρατώντας τα κρατικά χρέη στα υψηλότερα δυνατά επίπεδα, δίνουμε σε αυτούς που ανήκουν στην Δεξιά το τέλειο εργαλείο –που πάντα επιθυμούσαν αλλά ποτέ δεν απέκτησαν, για να επιβάλλουν μια πολιτική ατζέντα ιδιωτικοποιήσεων και καταστροφής του κοινωνικού ιστού της πρόνοιας. Μια ατζέντα, για την οποία δεν πήραν ποτέ ουσιαστική εντολή μέσω της κάλπης.

Αυτός είναι ο λόγος που διατηρούνται τα χρέη και δεν συζητιέται καμία εναλλακτική. Οι πολιτικοί μας ‘προστατεύουν’ τα χρέη και αυτούς που θα επωφεληθούν από την αποπληρωμή τους πάνω και πέρα από την ευημερία των ανθρώπων τους οποίους υποτίθεται ότι υπηρετούν.

Οι τραπεζίτες δεν θέλουν να γίνει καμία συζήτηση αμοιβαίας ακύρωσης χρεών γιατί αυτό θα έφερνε την απαραίτητη απομόχλευση. Οι τραπεζίτες δεν θέλουν την απομόχλευση γιατί η μόχλευση είναι το μυστικό του τρόπου με τον οποίο οι τραπεζίτες βγάζουν κέρδος και χωρίς αυτήν δε θα έμοιαζαν τόσο έξυπνοι. Ο λόγος που η ακύρωση των χρεών θα έφερνε απομόχλευση είναι γιατί μεγάλο μέρος του χρέους που θα ακυρωνόταν βρίσκεται επί του παρόντος στα τραπεζικά βιβλία ως ‘περιουσιακό στοιχείο’ που χρησιμοποιείται για να στηρίζει ακόμη περισσότερα δάνεια και χρέη. Άρα, ξεκινήστε να αλληλο-ακυρώνετε χρέη και η τραπεζική πυραμίδα μόχλευσης θα αρχίσει να καταρρέει. Το γεγονός ότι πρέπει να καταρρεύσει για να καταφέρουμε να ανακάμψουμε χωρίς να υποστούμε τις παρενέργειες από την προσπάθεια αποπληρωμής χρεών που είναι αδύνατο να εξοφληθούν ποτέ δεν αναφέρεται στον τραπεζικό κόσμο.

Ένας δεύτερος λόγος που οι τραπεζίτες δεν αρέσκονται στην ιδέα της ακύρωσης χρεών είναι ότι γρήγορα θα αποκαλυπτόταν ποιες τράπεζες είναι στην ουσία ‘ζωντανοί νεκροί’ που κρατούνται στη ζωή με μεταγγίσεις αίματος από όλους εμάς. Μέχρι στιγμής όλες κρύβουν η μία τα χρέη της αλληνής.

Σκεφθείτε το – όλες θέλουν τα χρέη που οφείλουν η μία στην άλλη να καταβληθούν στο σύνολό τους- αλλά, δεδομένου ότι δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά το βάρος, έβαλαν τους πολιτικούς μας να μας κάνουν ΕΜΑΣ να πληρώσουμε όλα τα χρέη που οφείλουν η μία στην άλλη αντ’ αυτών.

Δεν νομίζω ότι οι κυβερνήσεις μας έχουν οποιοδήποτε ενδιαφέρον να μας προστατέψουν. Μπορεί να το λένε, και να κάνουν θόρυβο σχετικά με τα ‘απαραίτητα μέτρα’ αλλά μοιάζουν να έχουν κλειστά μάτια σε οποιαδήποτε άλλη εναλλακτική πέρα από αυτά που τους ψιθυρίζουν στο αυτί οι τραπεζίτες. Ορίστε μερικές ιδέες που δε θα αρέσουν ΚΑΘΟΛΟΥ στους τραπεζίτες.

Για αρχή ας πούμε ότι θα εξετάσουμε το ενδεχόμενο να πληρώσουμε μόνο φανερά χρέη. Αυτό που εννοώ είναι ότι τα χρέη που θα κληθούμε να πληρώσουμε θα πρέπει να είναι ξεκάθαρα και διαφανή. Θα πρέπει να είναι σε ελέγξιμη μορφή και όχι σε μυστηριώδη δομημένα επενδυτικά προϊόντα (SIV) ή σε παράκτιες εταιρίες φορολογικών παραδείσων. Να εμφανίζονται σε ισολογισμούς, όχι να βρίσκονται εκτός αυτών και ‘εντός των ακτών’ ώστε να μπορούμε να τα ελέγξουμε.

Αυτά είναι απολύτως λογικά και εκτελέσιμα αιτήματα. Εμείς, ο λαός, απλά θέλουμε να σιγουρευτούμε ότι αυτό που μας ζητείται να πληρώσουμε βρίσκεται σε τόπο και μορφή τέτοια που να μπορούμε να επαληθεύσουμε ότι τα χρέη είναι νόμιμα, πάνω από διοικητικά συμβούλια και δικά μας για να τα πληρώσουμε.

Αν οι ομολογιούχοι δεν έχουν τίποτα να κρύψουν τότε δεν έχουν τίποτα να φοβούνται. Όποιος κάτοχος ομολόγων αρνηθεί και όποιο χρέος παραμείνει εκτός ακτών και μη-ελέγξιμο θα αρνηθούμε να το πληρώσουμε. Ούτε καν θα το λαμβάναμε υπόψη στον συνυπολογισμό χρέους –απλά θα το μηδενίζαμε. Απλά, δίκαια, καθαρά, με διαφάνεια και νομιμότητα.

Το πρώτο πράγμα που θα καταφέρναμε θα ήταν η αποφυγή της φοροδιαφυγής και της αποφυγής πληρωμής φόρων. Κάθε κράτος θα έπαιρνε κολοσσιαία απροσδόκητα έσοδα από φόρους ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΧΑΝ ΚΑΤΑΒΛΗΘΕΙ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΛΛΙΩΣ. Αυτό θα βοηθούσε λίγο στη λιτότητα.

Δεύτερον, έχει υπάρξει τόση απάτη, μεγάλο μερίδιο της οποίας είναι πια σαφές και τεκμηριωμένο, που μόνο ένας κρετίνος θα πλήρωνε ‘χρέη’ καλή τη πίστει. Δείξε μου το χαρτί ή εξαφανίσου.

Είναι γεγονός ότι μεγάλο μέρος του παγκόσμιου αποθέματος πλούτου, και συγκεκριμένα πλούτου που υποστηρίζεται από χρέος, βρίσκεται σε παράκτιους φορολογικούς παράδεισους και στη κρυφή τραπεζική δικαιοδοσία. Γιατί; Γιατί να πρέπει να πληρώσουμε εμείς χρέη σε κάποιους που δεν πληρώνουν τους φόρους τους; http://golemxiv-credo.blogspot.com/2011/05/how-to-destroy-web-of-debt.html

 πηγή: ΧΩΡΙΣ ΧΡΕΟΣ ΧΩΡΙΣ ΕΥΡΩ

__