_
Γκουερτσίνο, Τζοβάνι Φραντσέσκο Μπαρμπιέρι
(Giovanni Francesco Barbieri Guercino, Τσέντο, Φεράρα 1591 – Μπολόνια 1666).
(Giovanni Francesco Barbieri Guercino, Τσέντο, Φεράρα 1591 – Μπολόνια 1666).
 |
| Self portrait, c. 1635 |
Ιταλός ζωγράφος. Στη διαμόρφωσή του επέδρασε ο Λοντοβίκο Καράτσι, που χρησιμοποιούσε ισχυρές φωτοσκιάσεις για να τονίζει τα νατουραλιστικά έργα του, προαγγέλλοντας το μπαρόκ. Συγκεκριμένα, ένας πίνακας του Καράτσι στο Τσέντο, με τίτλο Παναγία και άγιοι (1591), ενέπνευσε το πρώτο έργο του Γ., Παναγία και τέσσερις άγιοι (1616, μουσείο Βρυξελλών) και τις εικόνες της Αγίας Τράπεζας της αρχιερατικής εκκλησίας του Ρενάτσο.
Το 1617 ο Γ. βρέθηκε στην Μπολόνια και το 1618 ταξίδεψε στη Βενετία, όπου γνώρισε τον Πάλμα τον Νεότερο, μελέτησε τα έργα του Τιτσιάνο και γενικά τη χρωματική ερμηνεία του φωτός της βενετσιάνικης ζωγραφικής. Με αυτή την εμπειρία ολοκλήρωσε την προσωπική του έκφραση, χαρακτηριστική για την έξαρση του φυσικού δεδομένου, με τη ζωγραφική αντίθεση του φωτός και της σκιάς.
 | ||
| Guercino (Giovan Francesco Barbieri) - God the Father and Angel |
Σημαντικά έργα αυτής της περιόδου είναι Ο Άγιος Βερναρδίνος και η Παναγία (Πινακοθήκη Τσέντο), Το μαρτύριο του Αγίου Πέτρου (1618, Πινακοθήκη Εστένσε, Μοντένα), Ο Άγιος Γουλιέλμος της Ακουιτανίας (Πινακοθήκη Μπολόνια), Ο Άγιος Βενέδικτος και ο Άγιος Φραγκίσκος (Μουσείο του Λούβρου, Παρίσι) και Ο Προφήτης Ηλίας τρέφεται από τον κόρακα (1620, συλλογή Μαόν, Λονδίνο). Αργότερα, με πρόσκληση του πάπα Γρηγορίου ΙΕ’ πήγε στη Ρώμη και το 1621 δημιούργησε το αριστούργημά του, τη νωπογραφία της Αυγής στην οροφή του Καζίνο Λουντοβίζι και αμέσως μετά, τον γιγάντιο Ενταφιασμό της Αγίας Πετρονέλας (1622-23) για τη βασιλική του Αγίου Πέτρου (Πινακοθήκη Καπιτωλίου). Με τα έργα αυτής της περιόδου, ο Γ. συγκαταλέγεται στους κυριότερους εκπροσώπους της ιταλικής, αλλά και ολόκληρης της ευρωπαϊκής ζωγραφικής. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Ρώμη άρχισε να επηρεάζεται από τις κλασικίζουσες τάσεις της τέχνης του Ντομενικίνο και του Γκουίντο Ρένι και από το θεωρητικό έργο Περί ζωγραφικής (Trattato della Pittura) του καρδινάλιου Αγκούκι. Η τεχνοτροπία του μεταβλήθηκε απότομα και στην υπόλοιπη παραγωγή του κυριάρχησε ένας διαρκώς αυξανόμενος έλεγχος της μορφής και του χρώματος, με αποτέλεσμα τον προοδευτικό μαρασμό των λαμπρών προτερημάτων της νεότητάς του. Το 1623 επέστρεψε στο Τσέντο και το 1626 συμπλήρωσε στην Πιατσέντσα τη διακόσμηση του τρούλου της μητρόπολης, που είχε αρχίσει ο Μορατσόνε. Μετά τον θάνατο του Γκουίντο Ρένι το 1642, ο Γ., θέλοντας να τον διαδεχτεί, εγκαταστάθηκε στην Μπολόνια, όπου εργάστηκε εντατικά έως το τέλος της ζωής του.
 |
| Giovan Francesco Barbieri - «Allegoria della fede» |
~••.¸✽¸.••~
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου