Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στον Δ. Βενιέρη, 06/11/2015

ο

 

Συνέντευξη του Ν. Λυγερού στον Δ. Βενιέρη. Focus FM 103.6. 06/11/201Η απομαγνητοφώνηση της συνέντευξης έγινε από την Carina

- Καλημέρα κύριε Λυγερέ
- Καλημέρα σας
- Διάβασα νωρίτερα αυτό το κείμενο, που είναι περίπου 20 αράδες, 20 μάλλον γραμμές, και βγάζει μία πικρία, ενδεχομένως κι έναν θυμό απέναντι στον Φίλη και σε κάθε Φίλη, οι οποίοι ενδεχομένως, αυτοπροσδιορίζονται κάτι περισσότερο από αυτό που είναι, πάνω από την ίδια τη χώρα. Εγώ αυτό εισέπραξα, εάν έκανα και, σας διάβασα κάπου λάθος, βοηθήστε με.
- Πάντως δεν υπάρχει πικρία. Υπάρχει απλώς αλήθεια.
- Ε, καμιά φορά η αλήθεια είναι πικρή και με την μαθηματική σχέση την οποία γνωρίζεται πολύ καλή, θα έλεγα ότι μπορώ να ταυτίζω.
- Σωστά.
- Τώρα. Εσείς είστε ένας επιστήμονας κύριε Λυγερέ, και ο κύριος Φίλης ισχυρίζεται, εχθές μίλησα με πάρα πολύ κόσμο, μίλησα με άλλους τόσους σε διάφορα άλλα μέσα, οι οποίοι λένε δεν μπορείς να αμφισβητήσεις το δικαίωμα ενός πολίτη, να διατυπώνει άποψη. Κι εγώ ρωτώ τον Νίκο Λυγερό, γιατί είναι κακό ο Ν.Φίλης να έχει την άποψή του, ο κάθε Φίλης εννοοώ.
- Είναι πάρα πολύ απλό, γιατί στην πραγματικότητα μιλάμε για άποψη, αλλά πρέπει να ξέρουμε ότι οποιοσδήποτε άσχετος μπορεί και να έχει και μια άποψη. Το θέμα είναι εάν έχει γνώμη. Ας το κρατήσουμε αυτό σαν έννοια. Το δεύτερο είναι ότι τα θέματα της γενοκτονίας δεν είναι θέματα τα οποία είναι ανώδυνα, και γι αυτό η ανθρωπότητα αποφάσισε ότι όταν αναγνωρίζουμε μια γενοκτονία και όταν περνάμε στο στάδιο το νομοθετικό της ποινικοποίησης, τότε δεν δίνουμε το δικαίωμα στον καθένα να αμφισβητήσει ένα ιστορικό γεγονός. Αν δεν υπήρχε αυτή η διαδικασία, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο καθένας μπορεί να λέει τα δικά του, θα μπορούσαμε να λέει ακόμη και ανέκδοτα, ακόμα που λέμε και ρατσιστικά ανέκδοτα. Το θέμα είναι εδώ, όσον αφορά το θέμα της γενοκτονίας και πώς αναγνωρίστηκε από την Χάρτα του ΟΗΕ του '48, για όλη τη διεθνή κοινότητα ...
- Με αφορμή τους Εβραίους έτσι, από εκεί ξεκίνησε η ιστορία.
- Ε, όχι ακριβώς. Όχι ακριβώς. Γιατί μάλλον δεν διαβάσατε άλλες 20 αράδες προηγουμένως και... δεν είναι αυτό το θέμα γιατί ο Λέμκιν βρήκε ως παράδειγμα για να υλοποιήσει αυτό το κόνσεπτ, τη γενοκτονία των Ποντίων και των Αρμενίων, γιατί το παράδειγμα των Εβραίων χρησιμοποιήθηκε εκ των υστέρων. Είχε ήδη σκεφτεί, αυτά τα πράγματα. Το βλέπουμε από τα αρχεία του που είναι προσβάσιμα σε όλους, στη βιβλιοθήκη του Κογκρέσου, στην Ουάσιγκτον, και βλέπουμε ότι επειδή γνώριζε αυτά τα δύο παραδείγματα, τα χρησιμοποίησε για να δώσει σ' αυτήν την έννοια σάρκα και οστά. Και μετά εφαρμόστηκε στην γενοκτονία των Εβραίων.
- Μάλιστα.
- Άρα, από εκείνη τη στιγμή και μετά, όταν μπαίνουμε στο πλαίσιο της ποινικοποίησης τί γίνεται; Όταν αναγνωρίζω μια γενοκτονία έχω δικαίωμα να έχω άποψη, μπορώ ακόμα και να βρίσω τα θύματα. Όταν όμως περνάει μια νομοθεσία, και λέει ότι αυτό θεωρώ ότι είναι απαράδεκτο, ουσιαστικά απαγορεύω τη βαρβαρότητα, τότε άλλάζει το πλαίσιο, και τότε όντως, υπάρχει η ποινικοποίηση για εκφράσεις που αμφισβητούν ιστορικά δεδομένα, όπως είναι οι γενοκτονίες και γενικότερα τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
-... θα μου επιτρέψετε, ναι ναι...
-Επειδή στην Ελλάδα έχουμε περάσει κι εμείς αυτόν τον νόμο, δεν είναι ένα θέμα αναγνώρισης από το 1994, υπάρχει και νομοθεσία, που λέει ότι δεν μπορούμε να λέμε ό,τι να ναι για τα θέματα της γενοκτονίας. Κατά συνέπεια αυτή η διευκρίνηση όσον αφορά τις έννοιες δεν είναι απλώς μια άποψη. Είναι κάτι το οποίο θεωρείται παράνομο από τη νέα νομοθεσία.
-Ναι. Εγώ κύριε Λυγερέ στέκομαι πάλι, γιατί μου άρεσε πάρα πολύ αυτό το οποίο γράψατε. Έλεγα νωρίτερα ότι δεν είναι ποιητικό, δεν είναι συγγραφικό αλλά είναι εξαιρετικά μαθηματικά φιλοσοφημένο. Και το σκάλισα λίγο. Αλλά θα μου επιτρέψετε να διαπιστώσω μια μικρή αντίφαση στο εξής:..
-Ναι.
- .. εδώ γράφετε ότι ο Φίλης δεν είναι επιστήμονας για να έχει γνώμη (και θα συμφωνήσω), αλλά εγώ ρωτώ πέρνοντας το επιχείρημα του κάθε Φίλη. Η βουλή έχει την γνώση για να έχει γνώμη πάνω στο θέμα αυτό;
-Είναι πάρα πολύ απλό.
- ..και αναφέρομαι στην απόφαση του 94 τώρα.
- Ναι έχετε απόλυτο δίκαιο. Πάντως καμία βουλή δεν λειτουργεί σε μια επιστημονική βάση. Η βουλή λειτουργεί καθαρά σε πολιτική βάση και αυτό είναι δικό σας θέμα, εάν θεωρείτε ότι οι πολιτικοί έχουν επιστημονοσύνη. Το θέμα ποιο είναι; Είναι ότι, η βουλή εκφράζει νομικά και νομοθετικά τον λαό, ως υπεύθυνη γι αυτήν τη διαδικασία. Δεν έχει λοιπόν να εμπλακεί σε κάτι που θεωρείται ιστορικό. Δεν μιλάμε για μία ιστορική αναμέτρηση, ή μια σύγκληση ή κάποιο συνέδριο. Σε κάποια φάση, διάφοροι άνθρωποι που έχουν κάνει ήδη αυτή τη δουλειά, έχουν κάνει προτάσεις και μετά η βουλή- μπορεί να είναι η βουλή, μπορεί να είναι η γερουσία, μπορεί να είναι και η επιτροπή των σοφών, όπως υπάρχει ακόμα και στη Γαλλία, (γιατί αναφερθήκαν και σ΄ αυτό)- που μετά αποφασίζει αν ένα κράτος θεωρεί ότι πρέπει να εκφραστεί σε νομικό πλαίσιο πάνω σε μια ιστορική βάση.
- Κύριε Λυγερέ...
-Η βουλή λοιπόν,
- Ναι ναι.
-...  δεν έχει σχέση με το αν τα δεδομένα υλοποιήθηκαν με αυτόν τον τρόπο ή όχι. Είναι εφόσον υλοποιήθηκαν, αν εμείς παίρνουμε την απόφαση αν υπάρχει νομοθεσία ή όχι. Αυτό είναι μόνο η βουλή.
- Ο Νίκος Φίλης θεωρεί ότι σκοπίμως τόσο εκείνον όσο και άλλους που διατυπώνουν ανάλογες απόψεις τους στοχοποιείτε. Τώρα μπαίνετε κι εσείς στον δεύτερο βαθμό, γιατί κι εσείς αναφέρεστε σε εκείνον, μάλιστα με ένα τεκμηριωμένο κείμενο, ουσιαστικά αφαιρώντας του αυτό το δικαιώμα να λέει ο ίδιος ότι έχει γνώμη. Στοχοποιείται λέει ο ίδιος και στοχοποιούνται οι διαφορετικές απόψεις από ένα εθνικο- (πως το λένε)πατριωτικό μένος και από ένα κλίμα το οποίο δημιουργεί σύγχυση κλπ.
- Ξέρετε κάτι; Είναι σαν να λέμε ότι στοχοποιούμε τον Χίτλερ γιατί θεωρούσε ότι οι Εβραίοι ήταν ένα πρόβλημα. Είναι σαν να λέμε ας πούμε ότι στοχοποιούμε τον Κεμάλ. Είναι σαν να λέει ότι στοχοποιούμε τον Μουσολίνι. Ε αυτό με αφήνει εντελώς αδιάφορο, γιατί όταν ακούω κάποιον που εκφράζεται ακριβώς όπως θα εκφραζόταν ένα θύτης, χωρίς να έχει καθόλου ενοχές, θεωρώντας ότι απλώς είναι η δικιά του η άποψη, αυτό δεν είναι στοχοποίηση από ανθρώπους, είναι στοχοποίηση από την ανθρωπότητα. Η ανθρωπότητα απλώς βοηθάει να εκφραστούν τα δικαιώματά της, βοηθάει τους αθώους που δεν μπορούν να προστατευτούν κι αν δεν υπάρχουν δίκαιοι όπως ήταν ο Ραφαήλ Λέμκιν, ο οποίος επινόησε αυτή τη λέξη ακριβώς για να μπορούμε στη συνέχεια να στοχοποιούμε τους θύτες, έτσι ώστε να μην επαναληφθεί το ίδιο έγκλημα. Γιατί ξέρετε, αρχικά, υπάρχουν οι 8 φάσεις του Στάντον και η ιδέα που εμπεριέχουν αυτές οι 8 φάσεις για μία γενοκτονία να θυμάστε ότι η γενοκτονία είναι μόνο η έβδομη. Στην αρχή υπάρχει αμφισβήτηση, μετά προσπαθούμε σιγά σιγά να στοχοποιήσουμε τα θύματα θεωρώντας ότι είναι εκτός πλαισίου και δεν πρέπει να βρίσκονται σ' αυτή τη χώρα, στη συνέχεια εξηγούμε ότι αυτά τα θύματα δεν είναι ακριβώς άνθρωποι σαν τους άλλους, άρα μετράνε λιγότερο, και επιτέλους μετά, το πλαίσιο της γενοκτονίας είναι έτοιμο για να περάσει στη φάση της υλοποίησης. Στη συνέχεια, η όγδοοη φάση, προβλέπει ότι αυτά εξαφανίζονται και δεν υπάρχουν πια στοιχεία. Άρα μετά, αν κάποιος αμφισβητήσει την ύπαρξή τους, είναι πάρα πολύ εύκολο, γιατί στο ενδιάμεσο έχουν εξαφανιστεί όλα τα ιστορικά στοιχεία που τα αποδεικνύουν.
- Ο Νίκος ....
- Οι 8 φάσεις, ξέρουμε ήδη εδώ και χρόνια, του Στάντον δεν είναι πρόσφατο, ούτε το έργο του Λέμκιν. Ξέρουμε ακριβώς πώς λειτουργούν οι άνθρωποι που είναι θύτες και ξέρουμε πώς λειτουργούν οι άνθρωποι που συνεργάζονται. Τώρα αν αυτό λέγεται στοχοποίηση, ε τότε πρέπει τότε να αλλάξουμε το λεξιλόγιο, γιατί όταν το θύμα, σε ένα δικαστήριο, δείχνει τον θύτη, δεν είναι στοχοποίηση;
- Νναι. Τώρα, εδώ γράφετε, και το σημείωσα, απευθυνόμενος στον Φίλη και σε κάθε Φίλη:«όταν είσαι έτοιμος να κάνεις τα πάντα για μία θέση, πώς τολμάς να λες ότι αξίζει κάτι ο λόγος σου;».
- Σωστά. Εδώ βασίζομαι πάνω στην εξής ιδέα, δεν μπορώ εγώ να αποδεχτώ ότι κάποιος λειτουργεί θεσμικά και ορθολογικά, όντας υπουργός, και από την άλλη πλευρά, ταυτόχρονα, να τον ακούω να λέει: μα εγώ δεν τα πιστεύω καθόλου αυτά που πρέπει να κάνω ως υπουργός, γιατί η προσωπική μου άποψη, είναι ότι ουσιαστικά δεν υπάρχει σωστή ορολογία. Κατά συνέπεια, επειδή θεωρώ ότι υπάρχουν έντιμοι πολιτικοί, για μένα ένας πολιτικός που έχει έναν ορθό λόγο, είναι αυτός που ακολουθεί τα πιστεύω του. Όταν λοιπόν ακούω κάποιον να εκφράζεται συγκεκριμένα για να ουσισαστικά, υπερασπιστεί αυτό που έχει πει πριν, παλιά, αυτό δεν με πειράζει, γιατί πριν τόσα χρόνια δεν υπήρχε το πλαίσιο της ποινικοποίησης και όντως ο κάθε άνθρωπος είχε το δικαίωμα να εκφραστεί μ αυτόν τον τρόπο. Το θέμα είναι τι γίνεται μετά τη νομοθεσία; Κατά συνέπεια επειδή έχω ασχοληθεί με αυτό το θέμα, και στο πλαίσιο της Σλοβακίας, και στο πλαίσιο της Ελβετίας, και στο πλαίσιο της Γαλλίας, βλέπω ότι υπάρχει μια αλλαγή φάσης εφ όσον υπάρχει αλλαγή νομοθεσίας. Τίποτ' άλλο. 

- Με βάση εννοείται τον περσινό, πρόσφατο δηλαδή νόμο...

- Σωστά σωστά.

- ...θα έπρεπε δηλαδή να...

- Ακριβώς. Γιατι η Ελλάδα αποφάσισε να ποινικοποιήσει κάθε αναγνωρισμένη γενοκτονία, που σημαίνει ουσιαστικά ότι ποινικοποιεί την γενοκτονία των Εβραίων, τη γενοκτονία των Ποντίων, τη γενοκτονία των Αρμενίων, όταν κάποιος αμφισβητεί την ύπαρξή τους. 

- Αυτό που ζήσαμε εχθές στο Σύνταγμα, τί ερμηνεία έχει κύριε Λυγερέ;

- Δεν ξέρω σε τι αναφέρεστε.

- Αυτήν την επίθεση, την επίθεση  μιας ομάδας ανθρώπων υπό την ανοχή μιας μεγαλύτερης  ομάδος πολιτικοιποιημένων ομάδων, μέρος της οποίας, ή φιλικά προσκείμενοι στην οποία ήταν αυτοί οι οποίοι επιτέθηκαν σε ένα βουλευτή πρώην διπλωμάτη, ο οποίος δα δεν είναι και από τους πρώτους πλέον, πώς να το πω, προκλητικός. Είναι ένας χαμηλών τόνων, μετριοπαθής πολιτικός.

- Κοιτάξτε να δείτε λοιπόν θα διευκρινήσω τη θέση μου. Όποιος και να ήταν αυτός ο πολιτικός, ακόμα κι αν είχει κάνει κάτι που θεωρούμε ότι θα έπρεπε να υπάρχει μία καταγγελία ή ακόμα και μία καταδίκη, θεωρώ ότι είναι απαράδεκτο να χρησιμοποιηθεί βία εφόσον είμαστε σε ένα πλαίσιο δημοκρατικό, το οποίο έχει μια νομοθεσία η οποία είναι αρμόδια για να τηρήσει τους κανόνες. 

- Ερμηνεία λέω, ερμηνεία υπάρχει στο πώς; Εγώ λέω, δεν στέκομαι σε αυτούς τους δυο τρεις, πέντε οι οποίοι χτύπησαν με βιαιότητα τον Κουμουτσάκο. Αλλά στέκομαι στο άλλο κομμάτι, το οποίο είναι και πολιτικοποιημένο κομμάτι, το οποίο δεν μπήκε στον κόπο να χωρίσει, να σταματήσει αυτή τη βία. 

- Ναι. Εγώ θεωρώ απλώς ότι είναι απαράδεκτο. Αυτή η βία δεν πρέπει να υπάρχει και δεν έχει νόημα. Δεν είμαστε σε ένα πλαίσιο δικτατορίας, είμαστε σε ένα πλαίσιο δημοκρατικό, μπορούμε να εκφραστούμε, μπορούμε να λύσουμε τις διαφορές μας, και στη συνέχεια υπάρχει ακόμα και το πλαίσιο της δικαιοσύνης που μπορεί να καθορίσει ποια είναι η λύση.
- Κύριε Λυγερέ, να ρωτήσω κάτι;...

- Κατά συνέπεια και η βία αυτή εναντίον ενός ανθρώπου, όποιος και να είναι. Ξέρετε, από όποια πλευρά, όποιος και να είναι, και βουλευτής ή υπουργός ή ακόμα και πρωθυπουργός, για μένα είναι ακριβώς το ίδιο. Δεν υπάρχει λόγος να γίνει με αυτόν τον τρόπο. 

- Κύριε Λυγερέ, εγώ θα ξαναγυρίσω στο πρώτο θέμα. 

- Ναι.

-Βλέπουμε τον πρωθυπουργό, ο οποίος δύο μέρες καλύπτει τον υπουργό του, ...

-Ναι...

- ...δεν έχει αναφέρει απολύτως τίποτα, την ίδια στιγμή που, εγώ δεν είμαι πόντιος, αλλά είμαι εξοργισμένος, σας το λέω ειλικρινά, εδώ και δυο μέρες.

- Εγώ ξέρετε ότι ούτε εγώ είμαι πόντιος.

- Ωραία. Ακούστε λίγο. Ο πρωθυπουργός δεν αντιλαμβάνεται ότι αυτή τη στιγμή έχει στρέψει γενικώς, το μένος, γενικώς του συνόλου, εγώ πιστεύω, της χώρας, πολύ λίγες είναι οι εξαιρέσεις, δεν τον νοιάζει δηλαδή η δημόσια εικόνα της κυβέρνησής του;

- Νομίζω ότι τον νοιάζει, αλλά ξέρετε όπως πάντα, για κάθε πρωθυπουργό και για κάθε υπουργό που έχει ένα τοπικό πρόβλημα, ο πρωθυπουργός περιμένει μερικές μέρες μέχρι να λυθεί στην βάση του υπουργείου. Αν στη συνέχεια δει ότι το θέμα ξεχειλίζει από το υπουργικό πλαίσιο, τότε , συνήθως, παίρνει θέση. Δεν είναι κάτι που μας ξαφνιάζει. Είναι κάτι το αναμενόμενο. Μπορώ να καταλάβω τον εκνευρισμό σας ή την οργή σας στο να μη πάρει μία θέση αμέσως, απλώς θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι, όταν είχαμε προβλήματα σε σχέση με το βιβλίο της ιστορίας, που είχε κι αυτό εκνευρίσει μία τεράστια μερίδα του λαού, ε, δεν είχαμε δει καμία ανταπόκριση από ανώτερο επίπεδο, και περιμέναμε ουσιαστικά την ψηφοφορία του λαού για να ξεκαθαρίσει το θέμα.

- Ναι αλλά εκεί νομίζω ότι η κυρία Ρεπούση ήταν βουλευτίνα, βουλεύτρια, βουλευτής, ενός μικρού κόμματος. Εδώ ο Κώστας ο Παπαγιάννης...

- Όχι, όχι, όχι, εγώ μιλάω για την υποστήριξη της, πώς να την πω τώρα, της υπουργίνας, που ήταν υπεύθυνη για να το αποσύρει ή όχι.

- Ναι. Μάλιστα.

- Είμαστε ακριβώς στην ίδια περίπτωση. 

- Ωραία, κατανοητό. Κύριε Λυγερέ, τώρα..

- Ναι.

- Είναι συνεχής η προσπάθεια από τον ποντιακό ελληνισμό της διεθνούς αναγνώρισης της γενοκτονίας. Η φαρέτρα των αντιπάλων, των αρνητών, γεμίζει με τις δηλώσεις ενός εν ενεργεία υπουργού μιας κυβέρνησης της ελληνικής;

- Ε, βεβαίως. Και αυτό είναι το πρόβλημα. Γιατί, τώρα, που έχουμε καταφέρει να αναγνωρίσουμε τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου σε διάφορες χώρες όπως είναι η Σουηδία, όπως είναι η Αρμενία, η Κύπρος, αλλά και μερικές πολιτείες της Αμερικής και δύο πολιτείες της Αυστραλίας, τώρα, πραγματικά δεν έχουμε αναγκη από κάποιον που είναι Έλληνας και εκφράζεται με αυτόν τον τρόπο γιατί αμέσως οι άλλοι που έχουν αναγνωρίσει, έχουν ήδη ένα πρόβλημα κι αναρωτιούνται τί γίνεται, μέσα στην ίδια την πατρίδα η οποία έχει υποστεί τη γενοκτονία, και βέβαια και οι αρνητές οι οποίοι θεωρούν ότι είναι μια πολύ καλή πράξη την οποία μπορούν να χρησιμοποιήσουν λέγοντας ακόμη και σε συνέδρια,  «μα εδώ, εδώ και οι επίσημοι φορείς αυτού του κράτους θεωρούν ότι δεν είναι ακριβώς μια γενοκτονία» κατά συνέπεια γιατί να μπούμε εμείς σε μια διαδικασία ως χώρα να την αναγνωρίσουμε. Άρα όντως, δίνει στο οπλοστάσιό τους, όσον αφορά την επιχειρηματολογία, στοιχεία τα οποία δεν έχουμε ανάγκη να τα δώσουμε. 

- Επειδή σας έχουμε, και είναι χαρά μας που σας έχουμε κύριες Λυγερέ, κι ένα σχόλιό σας, δέκα μήνες πρώτη φορά αριστερά.

- Ένα σχόλιο με ποια έννοια εννοείτε;

- Ε, το δικό σας συμπέρασμα έως και σήμερα. Είναι κάτι το οποίο δικαιώνει; Ως τίτλος, το «δέκα μήνες κυβέρνηση αριστερά», «μια άλλη κυβέρνηση...»

- Κοίταξε το θέμα δικαίωσης θα γίνει με τον αριθμό που θα βάλετε πριν τη λέξη μήνες.

- (γέλια)

- Δηλάδή; Τι εννοείτε; Γιατί ... - Το αφήνει ελεύθερα.

- Εμείς θέλουμε από εσάς να βάλετε το πρόσημο. Εγώ θέλω πρόσημο. - Η πραγματικότητα αυτή κύριε Λυγερέ, 10 μήνες...

- Θέλω να πω, αυτή είναι η πραγματικότητα. Την περιγράφω. Για μένα αυτό που έχει σημασία είναι το εξής: το μόνο που μπορεί να σώσει πραγματικά  την Ελλάδα είναι το θέμα της ΑΟΖ, τα έχουμε πει και μαζί.

- Βεβαίως τα χουμε πει και χουμε παρουσιάσει την έκεθεσή σας κλπ, ναι.

- Ωραία. Άρα λοιπόν έχουμε 20 θαλάσσια οικόπεδα, τελικά έχουμε τρεις υποψηφιότητες, ένα από αυτά είναι πολύ καλό είναι το οικόπεδο 2, όπου βρίσκονται δύο κοιτάσματα, κι εγώ περιμένω από αυτή την κυβέρνηση να προχωρήσει αυτόν τον διαγωνισμό γιατί το κοίτασμα Πύρος και το κοίτασμα Αχιλλέας μπορούν να παίξουν το ρόλο του κοιτάσματος Αφροδίτη στην Κύπρο, κατά συνέπεια είναι πολύ σημαντικό γιατί δίνει και το παράδειγμά στη συνέχεια, κι από την άλλη πλευρά περιμένω και από αυτήν την κυβέρνηση και από την επόμενη δεν έχει σημασία, ποιος θα υπογράψει το θέμα την οριοθέτησης της ΑΟΖ με την Αίγυπτο και με την Κύπρο αλλά και με την Ιταλία, εφόσον αυτά είναι στα σκαριά τώρα, και έχουν προχωρήσει πάρα πολύ και όπως ξέρετε περιμένουμε θετικά αποτελέσματα και από την τριμερή.

- Κύριε Λυγερέ, εχθές έγινε μια δήλωση παρέμβαση, ενδεχομένως επειδή είναι και λουξεμβούργειο, το Λουξεμβούργο είναι ένα πολύ ωραίο κράτος πολύ όμορφο οι άνθρωποι είναι ζάμπλουτοι, δεν έχουν κανένα θέμα να μαζεύουν τον πλούτο του υπόλοιπου κόσμου, χρόνια ολόκληρα... Ο Γιούνκερ, ο πρώην πρωθυπουργός, δήλωσε χθες ότι δεν καταλαβαίνει γιατί για δέκα (το λέω εγώ επειδή είπατε να βάλουμε και κάτι μπροστά, ένα προσδιορισμό "κωλομίλια", τσακώνονται γι αυτό οι Έλληνες με τους Τούρκους, και γιατί δεν συνδιαχειρίζονται το Αιγαίο, και γιατί δεν κάνουν κοινές περιπολίες κλπ. Επειδή με τις θάλασσες και με τις ζώνες κλπ, έχετε ασχοληθεί επισταμένως εσείς με τους συναδέλφους σας εκεί, αυτό μπερδεύει τα πράγματα, μία πρώτη, σε πρώτη φάση νομιμοποίηση εμπλοκής της Τουρκίας, θα περιέπλεκε τα πράγματα ή είναι ανεξάρτητο το ένα από το άλλο;

- Κοιτάξτε, πρώτα από όλα μπορώ να σας πω, τουλάχιστον εγώ έτσι το βλέπω, το Λουξεμβούργο δεν έχει θάλασσα. 

- Ε, ναι αυτό είναι γνωστό. Οπότε δεν ξέρει από θάλασσες. 

- Αρχίζουμε λοιπόν με μηδέν μίλια. Εμείς είμαστε στα έξι και πρέπει να περάσουμε στα δώδεκα. Το θέμα της περιπολίας είναι πάρα πολύ σωστό αλλά ας γίνει η περιπολία στις ακτές της Τουρκίας. 

- Μάλιστα. Σαφέστατο. Μαθηματικό μυαλό. -Σε συνεργασία κύριε Λυγερέ, σε συνεργασία... - Ναι αυτό λέει ο άνθρωπος.. -Σε συνεργασία στα σύνορα εκεί να πάμε.

- Δεν έχω κανένα πρόβλημα στη συνεργασία απλώς να γίνεται εκεί. Άρα άμα δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα από την πλευρά της Τουρκίας το να γίνεται μέσα στα δικά της θαλάσσια όρια, εφόσον από εκεί θα έρθουν οι άνθρωποι, είναι πάρα πολύ καλό γιατί σημαίνει ότι έχουμε μια μικρή gore zone που μας επιτρέπει να ελέγχουμε την κατάσταση. Το να γίνει όμως μια περιπολία μέσα στα δικά μας εθνικά χωρικά ύδατα ενώ το πρόβλημα δεν προέρχεται από εδώ αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διευκρινίσουμε ακόμη και στον κύριο Γιούνκερ, που είναι τα νησιά , πού είναι η ακτή, τι είναι ευρωπαϊκή ένωση και τι δεν είναι ευρωπαϊκή ένωση.

- Κύριε Λυγερέ πριν σας αποχαιρετίσουμε, εγώ θέλω να γυρίσουμε πάλι στο πρώτο κομμάτι τώρα με αφορμή αυτά που λέτε, και να ρωτήσω το εξής: αν η ποντιακή γενοκτονία ήταν αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ, τα τραγικά γεγονότα του '55, τις απελάσεις του 65, '64 πότε ήταν, τον Αττίλα...

- Το '64

- '64 σωστά. Τι απελάσεις, συγγνώμη τις προκλήσεις, τις διεκδικήσει, τις παραβιάσεις του εναέριου, θα τα είχαμε;

- Όχι.

- Σ' αυτό το βαθμό τουλάχιστον;

- Όχι, δεν θα τα είχαμε. Ούτε καν σ' αυτό το βαθμό.

- Μάλιστα.

- Γιατί να ξέρετε, θα σας δώσω ένα πολύ απλό παράδειγμα, ακόμη και για τις Νάφτεξ, η Τουρκία είναι πολύ συντηρητική και τις εφαρμόζει πάντοτε και πάντα με τον ίδιο τρόπο και πάντοτε νόμιμα. Άρα αν υπήρχε ένα ξεκάθαρο νομικό πλαίσιο σε επίπεδο της διεθνούς κοινότητας, θα είχαμε ένα άλλο μέλλον. 

- Κύριε Λυγερέ σας ευχαριστούμε πάρα πολύ. Ήταν ένα ενδιαφέρον πρωινό

- Να στε καλά.  Ευχαριστώ και πάλι.

ο