Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2015

ο ελάχιστος τόπος κύριος Φίλης


_




Ελάχιστος και ανεπαρκής ο κ.Φίλης



Κείμενο- επιμέλεια : ©Carina – Κ.Κ.

Ο κ. Νίκος Φίλης, υπουργός Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, δύο φορές, την πρώτη σε άρθρο του στην "Αυγή" στις 20-8-2014 με την ιδιότητά του ως δημιοσιογράφος και διευθυντής της "Αυγής", και τη δεύτερη, κατά τη συμμετοχή του στην πολιτική εκπομπή επικαιρότητας με τον Νίκο Χατζηνικολάου "Στον ενικό", έκφρασε μετά από ερώτημα του δημοσιογράφου, την προσωπική του άποψη (όπως ο ίδιος ισχυρίζεται και χωρίς να επιβεβαιώνει ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, ό οποίος μάλιστα "ποιεί την νήσσαν" ) ότι η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου δεν πρέπει να χαρακτηρίζεται ως τέτοια αλλά ως εθνοκάθαρση (video)

Αυτή η δήλωση, όπως ήταν αναμενόμενο, προκάλεσε τους Έλληνες ποντιακής καταγωγής και τα Ποντιακά Σωματεία και Συλλόγους, και από την επόμενη μέρα διαβάσαμε στον ηλεκτρονικό, έντυπο τύπο, παρακολουθήσαμε  συζητήσεις, δηλώσεις και στη συνέχεια την Κυριακή πραγματοποιήθηκε συλλαλητήριο των ποντιακών συλλόγων για να δηλώσουν την διαμαρτυρία τους για τη θέση του υπουργού και να επιδώσουν ψήφισμα της ΠΟΕ με συγκεκριμένα αιτήματα προς την κυβέρνηση.

Πυροδοτήθηκαν συζητήσεις και έγιναν δηλώσεις θίγοντας θέματα όπως: τον σαφή ορισμό του όρου γενοκτονία, την διαφορά μεταξύ των δύο όρων γενοκτονίας και εθνοκάθαρσης, τα όρια της ελευθερίας στην έκφραση, για τις συνέπειες που πρέπει να έχει ο υπουργός (σύμφωνα με τον πρόσφατο τροποποιητικό νόμο 4285/2014- γνωστό ως αντιρατσιστικό) ως αρνητής της γενοκτονίας (ως προσωπική του άποψη), ποια είναι η θέση του πρωθυπουργό κατά συνέπεια και η εθνική θέση και πολιτική, και επίσης σενάρια περί της σκοπιμότητας των δηλώσεων του υπουργού στην συγκεκριμένη συγκυρία όπου ο λαός της χώρας μας, μετά την κρίση χρέους, έχει αποδυναμωθεί και δοκιμάζονται οι αντοχές του και επιπρόσθετα με τα θέματα που υπήρχαν αλλά και ανέκυψαν (προσφυγικό-μεταναστευτικό). Εδώ να επισημάνω ότι το προσφυγικό-μεταναστευτικό και η ανάγκη κοινής περιπολίας στο Αιγαίο -καθώς οι τούρκοι έμποροι θανάτου, εκμεταλλευόμενοι τον πόλεμο στη Συρία κα την απεγνωσμένη προσπάθεια των Σύριων να επιβιώσουν προσπαθούν να βρουν καταφύγιο στις χώρες της Ευρώπης, κατευθύνουν τα ανθρώπινα αυτά κύματα, στα ελληνικά νησιά και κυρίως την Λέσβο, δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα σε Ελλάδα και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, καθώς δεν διαθέτουν τα μέσα να ανταποκριθούν σ΄αυτόν τον όγκο.

Ας ξεκινήσω από το (φαινομενικά) κύριο θέμα που αφορά τη γενοκτονία γενικά και ειδικά αυτής που υπέστη ο ποντιακός ελληνισμός.

Ο όρος γενοκτονία


«Ο όρος «γενοκτονία» (genocide) δεν υπήρχε στην Αγγλική γλώσσα πριν το 1944. Πρόκειται για μια λέξη με πολύ συγκεκριμένο νόημα που αναφέρεται στα βίαια εγκλήματα που διαπράττονται σε βάρος των μελών μιας ομάδας με στόχο το φυσικό αφανισμό της. Τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως αυτά ορίστηκαν στην Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου των Ηνωμένων Εθνών το 1948, αναφέρονται στα ατομικά δικαιώματα. Το 1944 ένας Πολωνοεβραίος δικηγόρος ονόματι Ραφαήλ Λέμκιν (Raphael Lemkin, 1900-1959) [unhcr Lemkin, Raphael] προσπάθησε να προσδιορίσει εννοιολογικά και να αποδώσει την ιστορική μοναδικότητα της ναζιστικής πολιτικής των συστηματικών δολοφονιών, συμπεριλαμβανομένου και του αφανισμού των Εβραίων της Ευρώπης. Σχημάτισε τη λέξη «genocide» συνδυάζοντας τα συνθετικά geno-, από την ελληνική λέξη «γένος», και -cide, από τη λατινική λέξη για τη δολοφονία. Το επόμενο έτος το Διεθνές Στρατοδικείο που συγκλήθηκε στη Νυρεμβέργη της Γερμανίας, απήγγειλε κατηγορίες στα ανώτατα στελέχη των Ναζί για «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας». Η λέξη «genocide» περιλαμβανόταν στο κατηγορητήριο, αλλά ως περιγραφικός και όχι νομικός όρος.

Στις 9 Δεκεμβρίου 1948, στη σκιά του Ολοκαυτώματος και χάρη στις ακούραστες προσπάθειες του ίδιου του Λέμκιν, τα Ηνωμένα Έθνη ενέκριναν τη Σύμβαση για την Πρόληψη και την Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας. Αυτή η σύμβαση χαρακτηρίζει επίσημα τη «γενοκτονία» ως διεθνές έγκλημα, για την πρόληψη και την τιμωρία του οποίου δεσμεύονται τα συμβαλλόμενα κράτη. Μολονότι ιστορικά έχουν καταγραφεί πολλές περιπτώσεις βίας οι οποίες στοχεύουν συγκεκριμένες πληθυσμιακές ομάδες, η εξέλιξη του όρου στο χώρο του δικαίου και των διεθνών σχέσεων εντοπίζεται σε δύο διακριτές ιστορικές περιόδους: την περίοδο από τη διατύπωση του όρου μέχρι την εισαγωγή του στο διεθνές δίκαιο (1944-1948) και την εποχή της εφαρμογής του με την ίδρυση διεθνών ποινικών δικαστηρίων για τη δίωξη εγκλημάτων γενοκτονίας (1991-1998). Η πρόληψη της γενοκτονίας, το δεύτερο σημαντικό σκέλος των υποχρεώσεων της σύμβασης, εξακολουθεί να αποτελεί πρόκληση τόσο για τα έθνη όσο και για μεμονωμένα άτομα.
Copyright © United States Holocaust Memorial Museum, Washington, DC »

Εδώ να σημειώσω ότι όπως βεβαιώνει ο κ.Νίκος Λυγερός (μαθηματικός, στρατιγιστής- κάποιες μόνο από τις ιδιότητές του αλλά αυτές με τις οποίες συστήνεται), η γενοκτονία των Ελήνων του Πόντου και των Αρμενίων ήταν ο παράδειγμα πάνω στον οποίο ο Ραφαήλ Λέμκιν στήριξε την επινόηση του όρου και ο οποίος συμπεριλήφθηκε στην Χάρτα του ΟΗΕ. Συγκεκριμένα σε συνέντευξή του λέει: «ο Λέμκιν βρήκε ως παράδειγμα για να υλοποιήσει αυτό το έργο του, τη γενοκτονία των Ποντίων και των Αρμενίων, γιατί το παράδειγμα των Εβραίων χρησιμοποιήθηκε εκ των υστέρων. Είχε ήδη σκεφτεί, αυτά τα πράγματα. Το βλέπουμε από τα αρχεία του που είναι προσβάσιμα σε όλους, στη βιβλιοθήκη του Κογκρέσου, στην Ουάσιγκτον, και βλέπουμε ότι επειδή γνώριζε αυτά τα δύο παραδείγματα, τα χρησιμοποίησε για να δώσει σ' αυτήν την έννοια σάρκα και οστά. Και μετά εφαρμόστηκε στην γενοκτονία των Εβραίων».

Προσωπική του άποψη

Για ποια έκφραση «προσωπικής άποψης» μιλάει ο ανιστόριτος κ.Φίλης και αναπαράγουν οι ιδεολογικοί μεταπράτες του; Δυστυχώς οι άσχετοι όταν κατέχουν αξιώματα και θέσεις ευθύνης γίνονται επικίνδυνοι. Όταν μάλιστα είναι υπουργοί γίνονται επικίνδυνοι για το έθνος. Πράττοντας λοιπόν επκίνδυνα, προκύπτει η αναγκαιότητα να διερευνηθεί ο ρόλος του προκειμένου ο λαός και η χώρα να προστατευτούν. Από την άλλη ο κ. Φίλης δηλώνει ότι εκφράζει απλά «προσωπική άποψη». Μα αυτό που έχει αξία είναι να μπορείς να έχεις εμπεριστατωμένη γνώμη και τότε να έχεις το δικαίωμα μέσα από την ιδιότητα που έχεις να μπορείς και να την εκφράζεις δημόσια. Είναι η θέση δηλαδή εκείνη, που προκύπτει μέσα από την εμπειρία ή την επιστημονική γνώση της οποίας τα πορίσματα μπορεί να μεταφέρει ο επιστήμονας. Ποια επιστημονική ιδιόητητα φέρει ο κ. Φίλης; Ποια επιστημονική του έρευνα μπορεί να επικαλεστεί για να εκφράσει δημοσίως; Επίσης ποιας ομάδας τις απόψεις επικαλείται για να στηρίξει την δική του άποψη; Γιατί δεν μας λέει ποια πρόσωπα, και με τι ιδιότητες συνήλθαν για να αποφασίσουν αυτά που αποφάσισαν; Τέλος, γιατί επιλέγει να εκφραστεί μέσα από μια θέση που είναι αντίθετη προς το εθνικό συμφέρον και το ασφαλές μέλλον της χώρας για την οποία έδωσε πολιτικό όρκο να υπηρετεί; Εάν τα πιστεύω του είναι αντίθετα με τα πιστεύω της χώρας την οποία εκπροσωπεί τότε είναι υποκριτής, ανακόλουθος και ασυνεπής στη σχέση λόγου-πράξης, και αυτό καταδεικνύει ότι άλλα πιστεύει ο υπουργός και άλλα κάνει. Άρα έχουμε έναν υπουργό υποκριτή και με τη βούλα, και την βεβαίωση μάλιστα γι αυτό την δίνει ο ίδιος αφού ο ίδιος δημόσια δηλώνει αυτή του την ασυνέπεια.

Όταν κάποιος εκφράζει "απόψεις" δημόσια, πρέπει να είναι έτοιμος και να δεχτεί την κριτική. Ο κ.Φίλης όμως επιλέγει να εκφράσει αυτή του τη θέση σε μη σχετικούς και μη γνώστες του θέματος. Ποιος ο λόγος μιας τέτοιας επιλογής;



Παράνομη πράξη

Τον Σεπτέμβριο του 2014 η ελληνική βουλή αποφάσισε να ποινικοποιήσει κάθε αναγνωρισμένη γενοκτονία, [Ν. 4285/2014 (ΦΕΚ A 191/10.09.2014) Τροποποίηση του ν. 927/1979 (Α΄ 139) και προσαρμογή του στην απόφαση πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ της 28ης Νοεμβρίου 2008, για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου (L 328) και άλλες διατάξεις.] που σημαίνει ουσιαστικά ότι ποινικοποιεί την γενοκτονία των Εβραίων, τη γενοκτονία των Ποντίων, τη γενοκτονία των Αρμενίων, όταν κάποιος αμφισβητεί την ύπαρξή τους. Έτσι, αντιλαμβανόμαστε ότι έχουμε ακριβώς μια περίπτωση άρνησης της αναγνωρισμένης γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού στο ευρύττερο πλαίσιο της γενοκτονίας των χρηστιανικών πληθυσμών που ζούσαν στην Τουρκία, και ο πρωθυπουργός "αγρόν ηγόραζον". Δηλαδή έχουμε έναν υπουργό που διαπράττει αδίκημα- που σύμφωνα με το νόμο επισύρει ποινή φυλάκισης 6μηνών και πληρωμή προστίμου έως και 20.000€- αποδυναμώνει την θέση μας σε σχέση με την διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας και το πέρασμα στην φάση διόρθωσης, άρα κινείται αντίθετα με τα συμφέροντα των Ελλήνων και της χώρας. Δεν πρέπει λοιπόν να τηρηθεί ο νόμος; Ήδη έχουν γίνει δύο προσφυγές στη δικαιοσύνη καταθέτοντας μήνυση εναντίον του. Εάν πρέπει να εφαρμόζουμε τους νόμους, και να είμαστε συνεπείς με τις υποχρεώσεις μας και να ασκούμε τα δικαιώματά μας ως πολίτες, δεν θα πρέπει να γίνεται το ίδιο και από τους δημόσιους λειτουργούς;

Το βιβλίο της ιστορίας

Με την Υπουργική Απόφαση 1186/19-6-2015, δεν θα διδάσκεται πλέον και δεν θα περιλαμβάνεται στην εξεταστέα ύλη του μαθήματος της Ιστορίας της Γ’ Λυκείου, το κεφάλαιο «Ο Παρευξείνιος Ελληνισμός κατά τον 19ο και 20ο αιώνα», ιδίως των ιστορικών γεγονότων της γενοκτονίας των Ποντίων. Σύμφωνα με τον υπουργό, αυτό αποφασίστηκε από τον προκάτοχό του Αριστείδη Μπαλτά. Ποια είναι όμως η δική του θέση γι αυτήν την Απόφαση; Δεν έχει τοποθετηθεί σχετικά παρά μόνο ρίχνει τη μπάλα στον τέως. Η αποδοχή και διατήρηση αυτής της απόφασης, χαλαρώνει τους δεσμούς των νέων με την ιστορία της χώρας, έτσι ώστε και τα στοιχεία εκείνα που συνιστούν γενοκτονία τουλάχιστον για τους νέους να γίνονται δυσδιάκριτα με αποτέλεσμα να αποστασιοποιείται και να μη μετέχει στον αγώνα της διεθνούς αναγνώρισης της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού, κι έτσι αυτό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, να μένει ατιμώρητο.


Γεγονότα κατά τη διάρκεια των συλλαλητηρίων

Στο συλλαλητήριο των ποντιακών συλλόγων και σωματείων στην Αθήνα /11/2015 στο Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη, παρύσφρησαν άτομα που όπως φαίνεται στα βίντεο που προβλήθηκαν από τα κανάλια και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ήταν βουλευτές και οπαδοί της Χ.Α, οι οποίοι άσκησαν βία προπιλακίζοντας τον βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ.Κουμουτσάκο και παρ όλίγο και τον κ. Βαρβιτσιώτη. Το αποτέλεσμα ήταν να τραυματιστεί ο κ. Κουμουτσάκος ο οποίος μετά τα γεγονότα πήγε στη βουλή όπου και κατήγγειλε τον κ.Φίλη κατηγορώντας τον ως ηθικό αυτουργό των επισοδείων και επιπλέον ότι με τις δηλώσεις του προκαλεί και οδηγεί την κοινωνία να σε ακραίες αντιδράσεις. Ο κ. Φίλης δεν αποδέχτηκε τον χαρακτηρισμό. Ο δε πρωθυπουργός συνεχίζει να είναι εξαφασνισμένος και να μη δηλώνει τίποτα. Στο τέλος του συλλαλητηρίου παραδόθηκε το ψήφισμα της ΠΟΕ με τα αιτήματά της, στον προεδρο της Βουλής. Επίσης τα σωματεία στη Βόρειο Ελλάδα, εχθές στις 9/11/2015, πραγματοποίησαν συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη στην πλατεία Αριστοτέλους στο άγαλμα του Ελ. Βενιζέλου, και παράδοση ψηφίσματος στην περιφέρεια Μακεδονίας και Θράκης, με αιτήματα: 1ο. την παραίτηση του κ. Φίλη ή την καρατόμησή του από τον πρωθυπουργό -αφού τουλάχιστον μέχρι και σήμερα ο ίδιος ο υπουργός δεν έχει την ευθηξία να παραιτηθεί- 2ο.την τιμωρία του όπως ο νόμος ορίζει και 3ο.την αποκατάσταση του βιβλίου της Ιστορίας Γ΄Λυκείου σχετικά με το κεφάλαιο για την γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου που έχει αφαιρεθεί. Κατά την συγκέντρωση των συλλόγων εμφανίστηκαν και δυο βουλευτές της Χ.Α. τους οποίους όμως οι μετέχοντες στο συλλαλητήριο απομάκρυναν βιαίως.
·

Αφορά όλους

Η γενοκτονία είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και κατά συνέπεια θα πρέπει να αφορά όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως εάν είχαν βιώσει τις βάρβαρες πράξεις μιας γενοκτονίας και επέζησαν. Οι γενιές που ακολούθησαν μεταφέρουν μέσω της μνήμης αλλά και από τις διηγήσεις των προγόνων τους το μνημονικό κύτταρο μιας ελπίδας για το μέλλον της ανθρωπότητας. Είναι, επίσης, κυνικό να ισχυρίζεται ο υπουργός παιδείας δημόσια, ότι δεν διεπράχθη γενοκτονία αλλά ήταν εθνοκάθαρση χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Αυτό έχει να κάνει με το ηθικό μέρος της "προσωπικής του" άποψης. Όταν δε, κάνει αναφορά σε επιστημονικό λόγο, αλήθεια, ποια επιστημονική ιδιότητα διαθέτει ώστε να την επικαλείται και δι αυτής να αντλεί το δικαίωμα να δημοσιοποιεί τα συμπεράσματα, τα πορίσματα του επιστημονικού του έργου;

Επίσης, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε και να μην προχωρήσουμε στον συλλογισμό, συνδιάζοντας τις δύο τοποθετήσεις του υπουργού (άρνηση της γενοκτονίας και αφαίρεση του κεφαλαίου για τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου από τη διδακτέα ύλη), και να μη διαπιστώσουμε ότι αυτή τη επιλογή αποπροσανατολίζει ιστορικά, δημιουργεί σύγχυση για κάτι που έχει ορίσει ο ΟΗΕ και ψηφίσει η Ελληνική Βουλή. Το Πρωτόκολλο δε της "Σύμβασης για την Πρόληψη και Καταστολή του Εγκλήματος της γενοκτονίας" αναφέρεται ξεκάθαρα στον όρο γενοκτονία καθώς και την μέθοδο που ακολουθείται προκειμένου να διαπιστωθεί εάν διαπράττεται γενοκτονία με σκοπό την πρόληψή της. Το να επιλέξει λοιπόν ο υπουργός, δύο φορές μέσα σε ένα διάστημα 15ημερών, να δημιουργήσει(εκ του μη όντος) θέμα, αφήνει ερωτηματικά για το ρόλο του. Εάν δε, συμπεριλάβουμε και το γεγονός ότι η χώρα μας βρίσκεται σε ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή σε όλα τα επίπεδα, οικονομικό, πολιτικό, γεωπολιτικό, ανθρωπιστικό και επιπρόσθετα να βάλλεται από "γείτονες" και μη, με σκοπό αυτή τη φορά να την αποδομήσουν, τότε μας δίνει το περιθώριο να σκεφτούμε ότι ο κ.Φίλης έχει συγκεκριμένο ρόλο και γραμμή με την οποία όχι μόνο δεν προστατεύει τη χώρα αλλά αντίθετα την εκθέτει σε όλους τους κινδύνους. Νομίζω ότι θέτει τις βάσεις να του αναζητηθούν ευθύνες για τις όποιες εξελίξεις. Επιπλέον στο επίπεδο της εξωτερικής πολιτικής της χώρας, λειτουργεί ως ιδεολογικός μεταπράτης κάποιας ομάδας επιστημόνων (της οποίας ομάδας τα ονόματα των συμμετεχόντων ναφέρει) με αποτέλεσμα επί της ουσίας να προβάλλει αυτά που ισχυρίζονται οι Τούρκοι αρνητές της γενοκτονίας και άρα πιθανοί γενοκτόνοι, προσφέροντας έτσι κακές υπηρεσίες στη χώρα. Καθώς σήμερα 9/11/2012 ο πρωθυπουργός έχει μεταβεί στην Τουρκία για συζήτηση με τον Ερντογάν για το προσφυγικό αλλά και την πρόταση του Γιούνκερ για κοινή περιπολία στο Αιγαίο, αφήνει να σκεφτούμε οτιδήποτε.

Η κοινωνία θα πρέπει να αντιδράσει στο σύνολό της και μάλιστα κυρίως αυτοί που δεν έχουν καταγωγή από τον Πόντο. Η γενοκτονίες που διαπράττονται αφορούν όλους τους ανθρώπους. Δεν είναι δυνατόν να λέμε ότι τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας αφορούν μόνο τα θύματα και τους απογόνούς τους. Ο δε πρωθυπουργός της χώρας έδειξε πλήρη αδιαφορία και δεν μπήκε στον κόπο να πάρει κάποια θέση. Συνεχίζει να διατηρεί στη θέση του υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων έναν αρνητή της γενοκτονίας, και γι αυτό θα πρέπει να δώσει λόγο.

·

Δεν μπορώ να παραβλέψω και εκείνη τη μικρή μερίδα του κόσμου, που επιλέγει να στηρίζει απαίδευτες θέσεις, "απόψεις" που ελαφρά τη καρδία να τις δέχεται ως ορθές και να αποφεύγει τόσο να εμβαθύνει όσο και να βλέπει τα πράγματα σφαιρικά. Αντίθετα, αναγνωρίζοντας μόνο τα "βασικά χρώματα", συνηθίζει να διαχωρίζει τα πράγματα σε καλό και κακό. Ψάχνει με μια σχεδόν αφελή προσέγγιση, άλλες φορές με μια γηπεδική νοοτροπία, να διχάσει και να αποδώσει με ταχύτητα ευκολίας, ταυτότητες του καλού και του κακού, του ήρωα και του αντιήρωα. Μέσα σε αυτή τη μερίδα του κόσμου αναγνωρίζω και τον κ. Φίλη. Αυτό θα έλεγα ότι έπραξε, ερμηνεύοντας τις πράξεις του με διάθεση να μη του προσάψοω σκοπιμότητα.

·

Τέλος, ο υπουργός του υπουργείου Παιδείας, Έρευνας & Θρησκευμάτων, παραχαράσει την ελληνική ιστορία και λειτουργώντας ατομικιστικά προσπαθεί να περιχαρακωθεί στους κόλπους  των ατομικών του δικαιωμάτων. Έτσι θέλει να ακυρώσει το συλλογικό, στο ατομικό, διαπράττοντας διπλή γενοκτονία: γενοκτονία σε βάρος της ιστορίας και γενοκτονία της μνήμης. Οι Αρμένιοι, οι Έλληνες πρέπει να υπερασπιστούν την ακεραιότητα της ιστορίας και της μνήμης. Και πρέπει, όπως όλοι οι αρνητές έτσι και ο κ.Φίλης μέσα σ αυτούς, να απολογηθούνε ως ανιστόριτοι, ανεύθυνοι, εθνομηδενιστές γι αυτήν την αντεθνική θέση. Ο υπουργός με αυτή του τη στάση δηλώνει επί της ουσίας, ότι δεν υπηρετεί τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, και γίνεται καταπατητής του πολιτικού όρκου που έδωσε: «Διαβεβαιώνω στην τιμή και στη συνείδησή μου, ότι θα τηρώ το Σύνταγμα και τους νόμους και θα υπηρετώ το γενικό συμφέρον του ελληνικού λαού».




Όχι δεν θα μπούμε στη θέση να αποδείξουμε κάτι που είμαστε. Οι πρόγονοί μας υπήρξανε θύματα γενοκτονίας και εμείς  «ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΕΝΟΚΤΟΝΗΘΗΚΑΝ, Έλληνες, Αρμένιοι, Ασσύριοι» και θα αντισταθούμε στην βαρβαρότητα.

Κύριε Φίλη, με τις μέχρι και σήμερα πράξεις σας, αποδειχτήκατε ελάχιστος και ανεπαρκής για την Ελλάδα και ως δημοσιογράφος και ως υπουργός. Θα σας κρίνει και η ίδια σας η ιστορία.

______________________________________

Αναφορές:
1. Συνέντευξη Ν.Λυγερού στον Δ. Βενιέρη,
2. Εγκυκλοπαίδεια Ολοκαυτώματος
3. Απόσπασμα από σχετικό βίντεο που δημοσίευσε στο youtube το  newsittv

__

7 σχόλια:

  1. Lawspot
    Ο ορισμός του εγκλήματος της γενοκτονίας σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο

    Η Ελλάδα κύρωσε με το Νόμο 3003/2002 το Καταστατικό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (link is external), του πρώτου μονίμου διεθνούς ποινικού δικαστηρίου στην παγκόσμια ιστορία, το οποίο έχει τη δυνατότητα να ασκεί τη δικαιοδοσία του επί προσώπων σε σχέση με τα σοβαρότερα εγκλήματα που ενδιαφέρουν τη διεθνή κοινότητα.
    Στο Καταστατικό του ΔΠΔ εμπεριέχονται αναλυτικοί ορισμοί σχετικά με τα εγκλήματα που υπάγονται στη δικαιοδοσία του δικαστηρίου και συγκεκριμένα το έγκλημα της γενοκτονίας, το έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, το έγκλημα πολέμου και το έγκλημα της επίθεσης.
    Αξίζει να σημειωθεί ότι το Καταστατικό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου αποτελεί διεθνή συνθήκη, η οποία, κατά το άρθρο 28 του Συντάγματος, υπερισχύει από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου.
    Ωστόσο, σύμφωνα με το άρθρο 11 του Καταστατικού, οι επίσημοι αυτοί ορισμοί ισχύουν για εγκλήματα που διαπράχθηκαν μετά τη θέση σε ισχύ του Καταστατικού, ήτοι το 2002, ακόμη κι αν ο ΟΗΕ είχε χρησιμοποιήσει επισήμως τον όρο γενοκτονία μετά τα τέλη του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.
    Σύμφωνα, λοιπόν, με το άρθρο 6 του Καταστατικού του ΔΠΔ, «γενοκτονία» σημαίνει οποιαδήποτε από τις ακόλουθες πράξεις οι οποίες διαπράττονται με την πρόθεση καταστροφής, εν όλω ή εν μέρει, μιας εθνικής, εθνοτικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας, ως τέτοιας:
    (α) Ανθρωποκτονία με πρόθεση μελών της ομάδας
    (β) Πρόκληση βαρείας σωματικής ή διανοητικής βλάβης σε μέλη της ομάδας
    (γ) Με πρόθεση επιβολή επί της ομάδας συνθηκών ζωής υπολογισμένων να επιφέρουν τη φυσική καταστροφή της εν όλω ή εν μέρει
    (δ) Επιβολή μέτρων που σκοπεύουν στην παρεμπόδιση των γεννήσεων εντός της ομάδας
    (ε) Δια της βίας μεταφορά παιδιών της ομάδας σε άλλη ομάδα».
    ΕΔΔΑ: Δικαίωση για τον Τούρκο πολιτικό που αρνήθηκε τη γενοκτονία των Αρμενίων
    >>>

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. >>>
    Παράλληλα, στο άρθρο 7 υπάρχει ο ορισμός του εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας, ο οποίος έχει ως εξής:

    «1. Για τους σκοπούς του παρόντος Καταστατικού, «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας» σημαίνει οποιαδήποτε από ης ακόλουθες πράξεις όταν διαπράττεται ως μέρος ευρείας και συστηματικής επίθεσης που κατευθύνεται κατά οποιουδήποτε αμάχου πληθυσμού, εν γνώσει της επίθεσης:

    α) Ανθρωποκτονία με πρόθεση

    β) Εξόντωση

    γ) Υποδούλωση

    δ) Εκτόπιση ή βίαιη μετακίνηση πληθυσμού

    ε) Φυλάκιση ή άλλη σοβαρή στέρηση της σωματικής ελευθερίας κατά παραβίαση βασικών κανόνων του διεθνούς δικαίου

    στ) Βασανιστήρια

    ζ) Βιασμός, γενετήσια δουλεία, εξαναγκασμός σε πορνεία, εξαναγκασμός σε εγκυμοσύνη, εξαναγκασμός σε στείρωση ή άλλη μορφή γενετήσιας βίας παρόμοιας βαρύτητας.

    η) Δίωξη κατά οποιασδήποτε αναγνωρίσιμης ομάδας ή κοινότητας για λόγους πολιτικούς, φυλετικούς, εθνικούς, εθνοτικούς, πολιτιστικούς, θρησκευτικούς ή λόγους φύλου, όπως αυτό ορίζεται στην παράγραφο 3, ή άλλους λόγους που αναγνωρίζονται παγκοσμίως ως ανεπίτρεπτοι κατά το διεθνές δίκαιο σε σχέση με οποιαδήποτε πράξη που αναφέρεται στην παρούσα παράγραφο ή οποιοδήποτε έγκλημα εντός της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου.

    θ) Βίαιη εξαφάνιση προσώπων

    ι) Φυλετικός Διαχωρισμός

    κ) Άλλες απάνθρωπες πράξεις παρόμοιου χαρακτήρα οι οποίες με πρόθεση προκαλούν μεγάλο πόνο ή βαρεία σωματική βλάβη ή βαρεία βλάβη της διανοητικής ή σωματικής υγείας.

    >>>

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. >>>
    2. Για τους σκοπούς της παραγράφου 1:

    (α) «Επίθεση κατευθυνόμενη κατά οποιουδήποτε αμάχου πληθυσμού σημαίνει συμπεριφορά που συνεπάγεται την κατά συρροή διάπραξη πράξεων που αναφέρονται στην παράγραφο 1 κατά οποιουδήποτε αμάχου πληθυσμού, κατ' εφαρμογή ή προς εξυπηρέτηση της πολιτικής ενός κράτους ή μιας οργάνωσης που στοχεύει στη διάπραξη τέτοιας επίθεσης.

    (β) Η «εξόντωση» περιλαμβάνει την με πρόθεση επιβολή συνθηκών ζωής, μεταξύ άλλων στέρηση πρόσβασης σε τροφή και φάρμακα, υπολογισμένων να επιφέρουν την καταστροφή μέρους του πληθυσμού

    (γ) «Υποδούλωση» σημαίνει την άσκηση οποιασδήποτε ή όλων των εξουσιών οι οποίες είναι σύμφυτες στο δικαίωμα της ιδιοκτησίας επί προσώπων, και περιλαμβάνει την άσκηση τέτοιας εξουσίας κατά την εμπορία προσώπων, ιδιαίτερα γυναικών και παιδιών.

    (δ) «Εκτόπιση ή βίαιη μετακίνηση πληθυσμού» σημαίνει την μετακίνηση των προσώπων για τα οποία πρόκειται με απέλαση ή άλλες πράξεις εξαναγκασμού από την περιοχή στην οποία νομίμως βρίσκονται, άνευ λόγων επιτρεπτών κατά το διεθνές δίκαιο.

    (ε) «Βασανιστήρια» σημαίνει την με πρόθεση πρόκληση έντονου πόνου ή δοκιμασίας, σωματικών ή ψυχικών επί προσώπου που τελεί υπό την κράτηση ή υπό τον έλεγχο του κατηγορουμένου. Τα βασανιστήρια δεν περιλαμβάνουν πόνο ή δοκιμασία που προκύπτει μόνον ή είναι σύμφυτος ή είναι δυνατόν να προκύψει από την επιβολή νόμιμων κυρώσεων.

    (στ) «Εξαναγκασμός σε εγκυμοσύνη» σημαίνει τον παράνομο περιορισμό γυναίκας που κατέστη έγκυος δια της βίας, με την πρόθεση να επηρεαστεί η εθνική σύνθεση οποιουδήποτε πληθυσμού ή να πραγματοποιηθούν άλλες σοβαρές παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου. Ο ορισμός αυτός δεν μπορεί καθοιονδήποτε τρόπο να ερμηνευθεί ως επηρεάζων τις εθνικές νομοθεσίες που αφορούν την εγκυμοσύνη.

    (ζ) «Δίωξη» σημαίνει την με πρόθεση και βαρείας μορφής στέρηση θεμελιωδών δικαιωμάτων σε αντίθεση προς το διεθνές δίκαιο εξ αιτίας της ταυτότητας της ομάδας ή κοινότητας.

    (η) «Φυλετικός διαχωρισμός» σημαίνει απάνθρωπες πράξεις παρόμοιου χαρακτήρα όπως οι αναφερόμενες στην παράγραφο 1, που διαπράχθηκαν στο πλαίσιο θεσμοθετημένου καθεστώτος συστηματικής καταπίεσης και κυριάρχησης μιας φυλετικής ομάδας επί οποιασδήποτε άλλης φυλετικής ομάδας ή ομάδων και διαπραττό-μενες με πρόθεση τη διατήρηση του καθεστώτος αυτού.

    (θ) «Βίαιη εξαφάνιση προσώπου» σημαίνει τη σύλληψη, κράτηση ή αρπαγή προσώπων από ένα Κράτος ή μια πολιτική οργάνωση ή με την άδεια, υποστήριξη ή συναίνεση αυτών, οι οποίες ακολουθούνται από άρνηση παραδοχής αυτής της στέρησης της ελευθερίας ή της παροχής πληροφοριών για την τύχη ή τον εντοπισμό των προσώπων αυτών, με πρόθεση αποστερηθούν της προστασίας του νόμου για παρατεταμένο χρονικό διάστημα.
    >>>

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. >>>
    3. Για τους σκοπούς του παρόντος Καταστατικού, εννοείται ότι ο όρος «φύλο» αναφέρεται στα δύο φύλα, αρσενικό και θηλυκό, με την έννοια που τους προσδίδει η κοινωνία. Ο όρος «φύλο» δεν έχει έννοια διαφορετική από την παραπάνω».

    Τέλος, στο Καταστατικό διατυπώνεται και ο πιο εκτενής ορισμός που αφορά στα εγκλήματα πολέμου, ο οποίος έχει ως εξής:

    «1. Το Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία σε σχέση με εγκλήματα πολέμου ιδιαίτερα όταν διαπράχθηκαν ως μέρος σχεδίου ή πολιτικής ή ως μέρος ευρείας κλίμακας τέλεσης τέτοιων εγκλημάτων.

    2. Για τους σκοπούς του παρόντος Καταστατικού, «εγκλήματα πολέμου» σημαίνει:

    (α) Σοβαρές παραβιάσεις των Συμβάσεων της Γενεύης της 12 Αυγούστου 1949, και συγκεκριμένα, οποιαδήποτε από τις ακόλουθες πράξεις κατά προσώπων ή περιουσίας προστατευόμενων κατά τις διατάξεις της σχετικής Σύμβασης της Γενεύης:

    (ι) Ανθρωποκτονία με πρόθεση.

    (ii) Βασανιστήρια ή απάνθρωπη μεταχείριση, συμπεριλαμβανομένων βιολογικών πειραμάτων.

    (iii) Με πρόθεση πρόκληση μεγάλης δοκιμασίας ή σοβαρής βλάβης, σωματικής ή ψυχικής.

    (iv) Εκτεταμένη καταστροφή και ιδιοποίηση περιουσίας, οι οποίες δεν δικαιολογούνται από τη στρατιωτική αναγκαιότητα και τελούνται παράνομα και αυθαίρετα.

    (ν) Εξαναγκασμός αιχμαλώτου πολέμου ή άλλου προστατευομένου προσώπου να υπηρετήσει στις ένοπλες δυνάμεις εχθρικής Δύναμης.

    (νί) Με πρόθεση αποστέρηση αιχμαλώτου πολέμου ή άλλου προστατευομένου προσώπου από τα δικαιώματα της δίκαιης και κανονικής δίκης.

    (vii) Παράνομη εκτόπιση ή μεταφορά ή παράνομος περιορισμός.

    (viii) Σύλληψη ομήρων.

    (β) Άλλες σημαντικές παραβιάσεις των νόμων και εθίμων που εφαρμόζονται στις διεθνείς ένοπλες συρράξεις εντός του καθιερωμένου πλαισίου του διεθνούς δικαίου και συγκεκριμένα οποιαδήποτε- από τις ακόλουθες πράξεις:

    (i) Επιθέσεις με πρόθεση κατευθυνόμενες κατά του αμάχου πληθυσμού ως τέτοιου ή εναντίον αμάχων ατομικά, οι οποίοι δεν λαμβάνουν άμεσα μέρος στις εχθροπραξίες.

    (ii) Επιθέσεις με πρόθεση κατευθυνόμενες κατά πολιτικών αντικειμένων, δηλαδή αντικειμένων που δεν αποτελούν στρατιωτικούς στόχους

    (iii) Επιθέσεις με πρόθεση κατευθυνόμενες κατά προσωπικού, εγκαταστάσεων, υλικού, μονάδων ή οχημάτων που χρησιμοποιούνται σε αποστολές ανθρωπιστικής βοήθειας ή ειρηνευτικές αποστολές σύμφωνα με τον Χάρτη των Η.Ε. εφόσον δικαιούνται την προστασία που χορηγείται σε αμάχους ή πολιτικά αντικείμενα σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο των ενόπλων συρράξεων.

    (iv) Επίθεση επιχειρούμενη με πρόθεση, εν γνώσει ότι η επίθεση αυτή μπορεί να προκαλέσει απώλεια ζωής ή σωματική βλάβη σε αμάχους ή βλάβες σε πολιτικά αντικείμενα ή εκτεταμένες, μακροπρόθεσμες και σοβαρές ζημίες στο φυσικό περιβάλλον οι οποίες θα ήταν σαφώς δυσανάλογες σε σχέση με το επιδιωκόμενο συγκεκριμένο και άμεσο συνολικό στρατιωτικό πλεονέκτημα.

    (ν) Επίθεση ή βομβαρδισμός, με οποιοδήποτε μέσο, κατά ανοχύρωτων πόλεων, χωριών, κατοικιών ή κτιρίων που δεν αποτελούν στρατιωτικούς στόχους.

    (vi) Ανθρωποκτονία ή τραυματισμός μαχίμου ο οποίος έχει παραδώσει τα όπλα ή, μη έχοντας πλέον μέσα άμυνας, έχει παραδοθεί άνευ όρων.

    (vii) Μη προσήκουσα χρήση σημαίας ανακωχής, της σημαίας ή των στρατιωτικών διακριτικών και της στολής του εχθρού ή των Ηνωμένων Εθνών, καθώς επίσης και των διακριτικών εμβλημάτων των Συμβάσεων της Γενεύης, η οποία είχε ως αποτέλεσμα θάνατο ή βαριά σωματική βλάβη.

    (viii) Η μεταφορά, αμέσως ή εμμέσως, από την Κατέχουσα Δύναμη μέρους του δικού της αμάχου πληθυσμού στο έδαφος που καταλαμβάνει, ή η εκτόπιση ή μεταφορά όλου ή μέρους του πληθυσμού του κατεχομένου εδάφους μέσα ή έξω από το έδαφος αυτό.

    >>>

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. >>>
    (x) Υποβολή προσώπων που βρίσκονται υπό την εξουσία του εχθρού σε σωματικό ακρωτηριασμό ή σε ιατρικά ή επιστημονικά πειράματα οποιουδήποτε είδους που δεν δικαιολογούνται ούτε από την ιατρική, οδοντιατρική ή νοσοκομειακή θεραπεία του προσώπου για το οποίο πρόκειται ούτε διεξάγονται προς το συμφέρον του, και τα οποία προκαλούν θάνατο ή θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο την υγεία του προσώπου ή των προσώπων αυτών.

    (xi) Ανθρωποκτονία ή τραυματισμός με δόλια τεχνάσματα ατόμων που ανήκουν στο εχθρικό έθνος ή στρατό.

    (xii) Δήλωση ότι δεν θα υπάρξει έλεος.

    (xiii) Καταστροφή ή κατάσχεση της εχθρικής περιουσίας εκτός εάν η καταστροφή ή κατάσχεση καθίστανται απαραίτητες από τις ανάγκες του πολέμου.

    (xiv) Διακήρυξη ότι καταργούνται, αναστέλλονται ή είναι απαράδεκτα ενώπιον των δικαστηρίων τα δικαιώματα και οι δικαστικές πράξεις των υπηκόων του εχθρού.

    (xv) Εξαναγκασμός των υπηκόων του εχθρού να συμμετάσχουν στις πολεμικές επιχειρήσεις κατά της χώρας τους έστω και αν βρίσκονταν στην υπηρεσία του αντιπάλου πριν από την έναρξη του πολέμου.

    (xvi) Λεηλασία πόλης ή τοποθεσίας, ακόμη και αν καταλήφθηκε με έφοδο.

    (xvii) Χρησιμοποίηση δηλητηρίου ή δηλητηριωδών όπλων.

    (xviii) Χρησιμοποίηση ασφυξιογόνων, δηλητηριωδών ή άλλων αερίων και όλων των ανάλογων υγρών, υλικών ή συσκευών.

    (xix) Χρήση σφαιρών που εκρήγνυνται και τα θραύσματα τους διασκορπίζονται εύκολα στο ανθρώπινο σώμα, όπως σφαίρες με επικάλυψη της βολίδας από σκληρό περίβλημα που δεν καλύπτει πλήρως την βολίδα ή που έχει εγκοπές.

    (xx) Χρήση όπλων, βλημάτων, υλικών και μεθόδων πολέμου, που προορίζονται να προξενήσουν υπέρμετρη βλάβη ή μη αναγκαίο πόνο ή που επιφέρουν πλήγματα από τη φύση τους άνευ διακρίσεως κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου των ενόπλων συρράξεων, υπό τον όρο ότι αυτά τα όπλα, βλήματα, υλικά και μέθοδοι πολέμου αποτελούν αντικείμενο συνολικής απαγόρευσης και περιλαμβάνονται σε Παράρτημα στο παρόν Καταστατικό, μετά από τροποποίηση σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις που εκτίθενται στα άρθρα 121 και 123.

    (xxi) Προσβολές κατά της προσωπικής αξιοπρέπειας και, ιδιαιτέρως ταπεινωτική και εξευτελιστική μεταχείριση.

    (xxii) Βιασμός, γενετήσια δουλεία, εξαναγκασμός σε πορνεία, εξαναγκασμός σε εγκυμοσύνη, όπως ορίζεται στο άρθρο 7, παράγραφος 2 (στ), εξαναγκασμός σε στείρωση ή άλλη μορφή γενετήσιας βίας που αποτελεί επίσης σοβαρή παραβίαση των Συμβάσεων της Γενεύης.

    (xxiii) Χρησιμοποίηση της παρουσίας αμάχων ή άλλων προστατευομένων προσώπων προκειμένου να καταστούν ορισμένα σημεία, περιοχές ή στρατιωτικές δυνάμεις απρόσβλητες από στρατιωτικές επιχειρήσεις.

    (xxiv) Επιθέσεις με πρόθεση κατευθυνόμενες κατά κτιρίων, υλικού, υγειονομικών μονάδων και οχημάτων, καθώς και κατά προσωπικού φέροντος τα διακριτικά εμβλήματα των Συμβάσεων της Γενεύης σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο,

    (xxv) Με πρόθεση χρήση της λιμοκτονίας του αμάχου πληθυσμού ως μεθόδου πολέμου με την αποστέρηση του από αντικείμενα απαραίτητα για την επιβίωση του, συμπεριλαμβανομένης και της εσκεμμένης παρεμπόδισης της παροχής προμηθειών, όπως αυτή προβλέπεται από τις Συμβάσεις της Γενεύης.

    (xxvi) Στρατολόγηση παιδιών ηλικίας κάτω των δεκαπέντε ετών στις εθνικές ένοπλες δυνάμεις ή η χρησιμοποίηση τους για ενεργό συμμετοχή στις εχθροπραξίες.
    >>>

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. >>>
    (γ) Στην περίπτωση ένοπλης σύρραξης μη διεθνούς χαρακτήρα, σημαντικές παραβιάσεις του κοινού άρθρου 3 των τεσσάρων Συμβάσεων της Γενεύης της 12ης Αυγούστου 1949, και συγκεκριμένα οποιαδήποτε από τις ακόλουθες πράξεις οι οποίες διαπράττονται κατά προσώπων που δεν λαμβάνουν ενεργά μέρος στις εχθροπραξίες, συμπεριλαμβανομένων και μελών των ενόπλων δυνάμεων που έχουν παραδώσει τα όπλα και εκείνων που ετέθησαν εκτός μάχης λόγω ασθένειας, τραυμάτων, κράτησης ή άλλης αιτίας:

    (i) Βία ασκούμενη κατά της ζωής και του προσώπου, ιδίως κάθε είδους ανθρωποκτονία με πρόθεση, ακρωτηριασμός, απάνθρωπη μεταχείριση και βασανιστήρια.

    (ii) Προσβολές κατά της προσωπικής αξιοπρέπειας, ιδιαίτερα η ταπεινωτική και εξευτελιστική μεταχείριση.

    (iii) Σύλληψη ομήρων.

    (iv) Η επιβολή καταδικών και οι εκτελέσεις χωρίς προηγούμενη δικαστική απόφαση εκδοθείσα από κανονικά συσταθέν δικαστήριο, η οποία θα παρέχει όλες τις δικαστικές εγγυήσεις που αναγνωρίζονται ως απαραίτητες.

    (δ) Η παράγραφος 2(γ) εφαρμόζεται επί ενόπλων συρράξεων μη διεθνούς χαρακτήρα και επομένως δεν εφαρμόζεται σε καταστάσεις εσωτερικών αναταραχών και εντάσεων, όπως ταραχές, μεμονωμένες και σποραδικές πράξεις βίας ή άλλες πράξεις παρόμοιας φύσης.
    >>>

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. >>>
    (ε) Άλλες σημαντικές παραβιάσεις των νόμων και εθίμων που εφαρμόζονται σε ένοπλες συρράξεις μη διεθνούς χαρακτήρα, εντός του καθιερωμένου πλαισίου του διεθνούς δικαίου και, συγκεκριμένα, οποιαδήποτε από τις ακόλουθες πράξεις:

    (i) Επιθέσεις με πρόθεση κατευθυνόμενες κατά του αμάχου πληθυσμού ως τέτοιου ή εναντίον αμάχων ατομικά οι οποίοι δεν λαμβάνουν άμεσα μέρος στις εχθροπραξίες.

    (ii) Επιθέσεις με πρόθεση κατευθυνόμενες κατά κτιρίων, υλικού υγειονομικών μονάδων και οχημάτων, καθώς και κατά προσωπικού φέροντος τα διακριτικά εμβλήματα των Συμβάσεων της Γενεύης σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο.

    (iii) Επιθέσεις με πρόθεση κατευθυνόμενες κατά προσωπικού, εγκαταστάσεων, υλικού, μονάδων ή οχημάτων που χρησιμοποιούνται σε αποστολές ανθρωπιστικής βοήθειας ή ειρηνευτικές αποστολές σύμφωνα με τον Χάρτη των Η.Ε. εφόσον δικαιούνται την προστασία που χορηγείται σε αμάχους ή πολιτικά αντικείμενα σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο των ενόπλων συρράξεων.

    (iv) Επιθεσεις με πρόθεση κατευθυνόμενες κατά κτιρίων αφιερωμένων στη θρησκεία, παιδεία, τέχνη, επιστήμη ή αγαθοεργούς σκοπούς, ιστορικά μνημεία, νοσοκομεία και μέρη όπου συγκεντρώνονται οι ασθενείς και οι τραυματίες, εφόσον δεν αποτελούν στρατιωτικούς στόχους.

    (ν) Λεηλασία πόλης ή τοποθεσίας, ακόμη και αν καταλήφθηκε με έφοδο

    (vi) Βιασμός, γενετήσια δουλεία, εξαναγκασμός σε πορνεία, εξαναγκασμός σε εγκυμοσύνη, όπως ορίζεται στο άρθρο 7, παράγραφος 2 (στ), εξαναγκασμός σε στείρωση ή άλλη μορφή γενετήσιας βίας που αποτελεί επίσης σημαντική παραβίαση του κοινού άρθρου 3 των τεσσάρων Συμβάσεωντης Γενεύης.

    (vii) Στρατολόγηση παιδιών ηλικίας κάτω των δεκαπέντε ετών σε εθνικές ένοπλες δυνάμεις ή ομάδες ή χρησιμοποίηση τους για ενεργό συμμετοχή τους στις εχθροπραξίες.

    (viii) Διαταγή μετακίνησης του αμάχου πληθυσμού για λόγους σχετικούς με την σύρραξη, εκτός αν τούτο απαιτείται για την ασφάλεια του εμπλεκομένου αμάχου πληθυσμού ή από επιτακτικούς στρατιωτικούς λόγους.

    (ix) Ανθρωποκτονία ή τραυματισμός με δόλια τεχνάσματα αντιπάλων μαχίμων.

    (x) Δήλωση ότι δεν θα υπάρξει έλεος.

    (xi) Υποβολή προσώπων που βρίσκονται υπό την εξουσία του εχθρού σε σωματικό ακρωτηριασμό ή σε ιατρικά ή επιστημονικά πειράματα οποιουδήποτε είδους που δεν δικαιολογούνται ούτε από την ιατρική, οδοντιατρική ή νοσοκομειακή θεραπεία του προσώπου για το οποίο πρόκειται ούτε διεξάγονται προς το συμφέρον του, και τα οποία προκαλούν θάνατο ή θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο την υγεία του προσώπου ή των προσώπων αυτών.

    (xii) Καταστροφή ή κατάσχεση της εχθρικής περιουσίας εκτός αν η καταστροφή ή κατάσχεση καθίστανται απαραίτητες από τις ανάγκες του πολέμου.

    (στ) Η παράγραφος 2 (ε) εφαρμόζεται σε ένοπλες συρράξεις μη διεθνούς χαρακτήρα και επομένως δεν εφαρμόζεται σε καταστάσεις εσωτερικών αναταραχών και εντάσεων όπως ταραχές, μεμονωμένες και σποραδικές πράξεις βίας ή άλλες πράξεις παρόμοιας φύσης. Εφαρμόζεται σε ένοπλες συρράξεις που λαμβάνουν χώρα στο έδαφος μιας χώρας όταν υπάρχει παρατεταμένη ένοπλη σύρραξη μεταξύ κυβερνητικών αρχών και οργανωμένων ενόπλων ομάδων ή μεταξύ τέτοιων ομάδων.

    3. Οι διατάξεις των παραγράφων 2 (γ) και (ε) δεν θίγουν την ευθύνη μιας Κυβέρνησης να διατηρήσει ή να αποκαταστήσει το νόμο και την τάξη του Κράτους ή να υπερασπίσει την ενότητα και την εδαφική ακεραιότητα του Κράτους με όλα τα νόμιμα μέσα».

    Διαβάστε περισσότερα στο Lawspot.gr
    https://www.lawspot.gr/nomika-nea/o-orismos-toy-egklimatos-tis-genoktonias-symfona-me-diethnes-dikaio

    ΑπάντησηΔιαγραφή