αποδήμηση

*

 

*

Αποδημητικά πουλιά οι έρωτές μας

μια ραψωδία στα φτερά τους,

που σ’ εποχές και τόπους περιφέρουν,

ζουν και χάνονται πάνω στο πέταγμά τους.


Ακρέμονες χειμώνες η επιστροφή,

νοσταλγούν το άρωμα μιας συντελεσμένης άνοιξης.


Χελιδόνι στον κήπο ο έρωτας

με εύθραυστα φτερά,

κάθε του πέταγμα είναι

μιας στιγμής αναρώτηση,

το κάλεσμα μιας ολονύχτιας αναστάτωσης,

μια πορεία χωρίς προσανατολισμό.



Αυτά τα αδύναμα φτερά

τολμούν να πετούν.


Τόλμη θέλει ο έρωτας.

Αλλιώς,

μετρημένο το πέταγμα και τόπος του η γη.


 

Αποδήμηση εις έρωτα λοιπόν

 
*

©Κ.Κ.
5o βραβείο στον διαγωνισμό ποίησης Λέσβου