Η κινεζική διαφθορά ταξιδεύει, όχι σε «παράγωγα», αλλά σε ρευστό μέσα σε βαλίτσες
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 18/06/2011, 07:26
Το ότι η διαφθορά και η διασπάθιση δημοσίου χρήματος αποτελεί «εθνικό σπορ» (και) στην Κίνα είναι ευρέως γνωστό.
Έκθεση της Λαϊκής Κεντρικής Τράπεζας της Κίνας που δημοσιεύθηκε αυτή την εβδομάδα αποκαλύπτει το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος.
Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία ο χρηματισμός δημοσίων λειτουργών (στελέχη της κυβέρνησης ή κρατικών οργανισμών) έχει στοιχίσει στην κινεζική οικονομία τουλάχιστον 800 δισ. γουάν (περίπου 87,5 δισ. ευρώ) τα τελευταία 20 χρόνια. Μαζί με αυτά τα ποσά έχουν εξαφανιστεί και οι δωροδοκηθέντες αξιωματούχοι ο αριθμός των οποίων υπολογίζεται από 16.000 έως 18.000.
Μάλιστα οι ανώτεροι αξιωματούχοι εκτιμάται ότι έχουν αναζητήσει ασφαλές καταφύγιο για τους ίδιους και τα χρήματά τους σε χώρες «υπεράνω υποψίας» όπως οι ΗΠΑ, ο Καναδάς και η Αυστραλία. Οι αναπτυσσόμενες χώρες της Λατινικής Αμερικής και της Νοτιονατολικής Ασίας όπως και η Ρωσία φαίνεται ότι αποτελούν τον αγαπημένο προορισμό των πιο «φτωχών» εξ αυτών.
Η έρευνα της Τράπεζας αποκαλύπτει ακόμα ότι το «μαύρο χρήμα» της κινεζικής διαφθοράς δεν τοποθετείται σε περίπλοκα χρηματοπιστωτικά προϊόντα αλλά ταξιδεύει σε βαλίτσες με τη μορφή ρευστού.
Το Χονγκ Κονγκ χρησιμοποιείται συχνά ως «σκαλοπάτι» για το «ξέπλυμα χρήματος» και τη διάχυσή του σε επενδύσεις στο εξωτερικό. Η κεντρική τράπεζα της Κίνας σημειώνει ότι «η μάστιγα της διαφθοράς» δεν έχει καταπολεμηθεί παρά τα μέτρα των κυβερνήσεων τα τελευταία 30 χρόνια.
Αναδημοσίευση από ΤΟ ΒΗΜΑ
_________________________
Έβγαλαν στο εξωτερικό δισ. δολάρια, ενώ ο λαός πεινάει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ «αγαπημένος» προορισμός για τα κεφάλαιά τους ήταν οι ΗΠΑ, ενώ ακολούθησαν ο Καναδάς, η Αυστραλία και η Ολλανδία.
Αυτή η διαφθορά δεν είναι ένα φαινόμενο που παρουσιάστηκε στην Κίνα για πρώτη φορά.
Η κινέζικη οικονομία είχε αναπτυχθεί με ραγδαίους ρυθμούς σαν αποτέλεσμα των οικονομικών μεταρρυθμίσεων που ξεκίνησε ο Ντενγκ Χσιάο Πινγκ. Σε όλη τη δεκαετία του '80 ο μέσος ετήσιος ρυθμός αύξησης της οικονομίας ήταν 10% και οι ρυθμοί ανάπτυξης τη δεκαετία του '90 ήταν ακόμα μεγαλύτεροι,αλλά κι ο πληθωρισμός σημείωσε ιστορικά νούμερα από το 1949 και στην συνέχεια μεταξύ 1989-1994 αυξήθηκε κατά 50% (αξιοπρόσεκατα νούμερα..!).
Η απόσταση ανάμεσα στους πλούσιους και φτωχούς διευρυνόταν και δημιουργούσε το υπέδαφος για την ανάπτυξη της διαφθοράς τόσο από τους κρατικούς όσο και από τους ιδιώτες.
Η εσωτερική μετανάστευση(από τα χωριά στις πόλεις),με σκοπό την εύρεση εργασίας,άρχισε να επηρεάζει την παραγωγή και ο ρυθμός ανάπτυξης των αγροτικών εισοδήματων να είναι βραδύτερος σε σχέση με αυτόν των πόλεων.
Ένα κομμάτι της Ν.Κίνας,γίνεται τοτε το κέντρο των επενδύσεων (απορροφώντας το 80% της χώρας)κι εκεί είναι που δημιουργείται και το χάσμα φτωχών και πλούσιων.
Μέσα σ αυτό το κλίμα άρχισε να εκφράζεται η αγανάκτησης του λαού,που οξυνόταν βλέποντας την διαφορά της Κίνας σε σχέση με τις άλλες χώρες αλλά και από την εμφάνιση της διαφθοράς,άρχισαν να γίνονται απεργίες και συνδικαλιστικές δραστηριότητες(κυρίως στην ύπαιθρο).
Νομίζω ότι η παραπάνω εικόνα μας είναι οικεία και εδώ στην Ελλάδα.
Γενικά οι κύκλοι στην οικονομία όταν χαρακτηρίζεται από ακραίες μεταβολές τότε το αποτέλεσμα είναι καταστροφικό.