ΓΙΑΤΙ;

(θεατρικό έργο-μία πράξη)

Έξω και ενάντια στα κυκλώματα του Θεάματος, των ματαιόδοξων χειρονομιών ΄΄τέχνης΄΄, πρέπει να προσπαθήσουμε στο άνοιγμα ενός χώρου διακίνησης ιδεών και έργων, που ανυπόγραφα και μέσω συλλογικών υπογραφών θα προσφέρονται ηλεκτρονικά. Κάθε θεατρική ομάδα και συγγραφέας, κάθε εγχείρημα που ενδιαφέρετε αποκλειστικά για την παραγωγή της δημιουργίας σε μαζική κλίμακα μπορεί να χρησιμοποιεί τα έργα που θα δημοσιεύονται εδώ.
Τα ΄΄πνευματικά δικαιώματα΄΄ μας τα μοιραζόμαστε με όλους εκτός εκδοτικών επιχειρηματικών ομίλων και Θεάτρων-επιχειρήσεων.

ΠΡΟΣΩΠΑ: ΕΚΤΕΛΕΣΤΗΣ , ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ

(απόλυτο σκοτάδι στη σκηνή, ημίφως πάνω στα σώματα των 2).

Εκτελεστής: ''Δεν υπήρχε άλλη γνώση μέσα μου, κοίταζα τους άλλους σαν σκιές, δεν κατάλαβα ποτέ ύπαρξη ανθρωπότητας. Ότι έβλεπα το θεωρούσα νεκρό εν δυνάμει, η μόνη απόδειξη ύπαρξης ήμουν εγώ. Μα θέλω να είμαι ειλικρινής, ήλπιζα, ακούγεται ηλίθιο να λέω ήλπιζα ένας σαν και του λόγου μου, πως οι νυχτερινές παρουσίες των άλλων θα φωτίζονταν σαν με πλησίαζαν, σε μια απόσταση που χρειάζονται δυο φίλοι για να χαιρετηθούν έστω τυπικά. Τι είπες; Όχι, όχι ! κανείς δεν με πλησίασε ποτέ τόσο πολύ.

Τότε άρχισα να προετοιμάζομαι για την τύφλωση.Σκέφτηκα πως ο κύριος εχθρός μου ήταν η αναπαράσταση του κόσμου,αυτός ο κόσμος που για μένα ποτέ δεν είχε σάρκα και αίμα, δεν είχα υποταχτεί ποτέ στη βία του,σε μια αληθινη πάλη μαζί του έκανα χειραψίες μόνο με ενσαρκώσεις φαινομένων..
Πεθύμησα φίλε μου το τέλος της ορατότητας, την τύφλωση, δηλαδή σκοτάδι, απεριόριστο μηδέ..τι τόπος και αυτός,δεν έχει χρώματα αλλά νιώθεις πως μπορείς να του δώσεις όλα τα χρώματα,δεν υπάρχει βλάστηση αλλά νιώθεις πως βρίσκεσαι στον αρχαιότερο Δρυμό..κανένας άνθρωπος και κανένα ομοίωμα του.
Στην τυφλότητα σκέφτεσαι αναγκαστικά την επανεφεύρεση των πάντων και αυτό αξίζει όσο τίποτα σε αυτό το κόσμο. Μια σκακιέρα με εξαφανισμένα τετράγωνα, με εξαφανισμένα πιόνια, χωρίς παρατηρητές και κινήσεις και όμως σκακιέρα γιατί βαδίζουν πάνω της σε πολεμικό ρυθμό η παρουσία και η απουσία.

Συγγνώμη, ξεχάστηκα. Να σου πω πριν προχωρήσω στην προσχεδιασμένη μου ενέργεια δυο λόγους. Είσαο ο τελευταίο εισβολέας στην επικράτεια της τύφλωσης , ο τελευταίος άνθρωπος πριν απο μένα , είσαι ο τελευταίος γόνος της αναπαράστασης. Είσαι το Δύο, μου θυμίζεις ότι δεν ανήκω στο μηδέν , μου θυμίζεις έχω και γω σώμα και υπάρχω.

Αιχμάλωτος : Είμαστε μαζί σε ένα τόπο υπό το μηδέν, μετα βίας διακρίνω τα όρια του χώρου, αν υπάρχει γύρω μου κάτι αυτο είσαι εσύ και εγώ. Μην γελιέσαι δεν είμαστε η ανθρωπότητα, δεν είμαστε οι τελευταίοι , είμαστε οι τιποτένιοι, μια άλλη τάξη του Όντος, μια άλλη εκδοχή της ζωής.

Για αυτό σου λέω , το να με εξοντώσεις δεν είναι δράση, δεν είναι πόλεμος ενάντια στην τυραννία της αναπαράστασης, γιατί και αν υποθέσουμε πως άψυχο με αφήσεις, εσύ θα παραμείνεις η υπενθύμιση της αδυνατότητας.Μόνος σου θα είσαι και μόνος θα παράγεις ζωή, μόνος θα σωπαίνεις και μόνος θα μιλάς, μόνος θα ουρλιάζεις και μόνος θα στέκεσαι, μόνος θα πονάς και μόνος θα χαίρεσαι. Το πραγματικό τίποτα, μπορεί να το έχεις μόνο μέσα απο μένα , που είμαι η αντανάκλαση σου και σε φέρνω κοντά στο μηδέν, γιατί είμαι η τελευταία μονάδα μετα απο σένα. Ακόμα και το δίλημμα σου ''να σκοτώσω ή να μην σκοτώσω'' το έχεις γιατί υπάρχω εγώ ως πιθανότητα εξαφάνισης.

Εκτελεστής: Δολοφονία ή αυτοκτονία; έξυπνη κίνηση για να με αποπροσνατολίσεις. Κρατάω όμως το όπλο, για αυτό ο χρόνος και ο λόγος σου είναι ήδη τελειωμένα. Αυτό που ακυρώνει κάθε σου λέξη και αίσθημα είναι η συνείδηση ότι μπορώ να προσφέρω την αφαίρεση μέσα σε ένα δευτερόλεπτο.

Μπορώ ομως να σκεφτώ το μηδέν χωρίς να το πράξω, χωρίς να το σκεφτώ σαν ηθική, σαν ανθρωπότητα; Μπορώ να αγκαλιάσω το νεό κόσμο με εσένα ακόμα εδώ, ένα απολίθωμα τόσων χιλιετηρίδων;
Δούλεψα σκληρά για να μείνουμε τελικά οι δυο μας, πρόσωπο με πρόσωπο. Εγώ και Εσύ. Τι πίστευες όμως, θα σε περίμενα τόσους αιώνες απλά για να μιλήσουμε για ηθική;

Μέχρι να φτάσω σε εσένα πέρασα πάνω εκατομμύρια ποιητές, ζωγράφους, συνθέτες, αφέντες και υπήκοους αλλά πάντα υπάρχεις εσύ, καταραμένη ανάμνηση του είδους.
Γιατί; Γιατί να μην εκμεταλευτώ το ότι σε συνάντησα τελικά μόνο; Ποιός θα με σταματήσει απο το να προχωρήσω πέρα απο σένα; Ποιός θα ξαναυπάρξει για να σε υπερασπιστεί;
Τρέμεις, γιατί καλά κατάλαβες πως δεν θα υπάρξει κανείς! Κατήργησα κάθε πιθανότητα απο μηχανής θεού , μείναμε οι δυο μας, εγώ με σένα, εγώ πρέπει να απομείνω εδώ , να ταυτιστεί ο τόπος μόνο με την δική μου παρουσία.

Αιχμάλωτος: Να ζητήσω μια τελευταία επιθυμία;
Εκτελεστής:Όχι την έχεις ζητήσει ήδη(ακούγεται εκπυρσοκρότηση, άμεσα φωταγωγείται η σκηνή).
Ανάθεμα, μου πήρε την τύφλωση, δως μου πίσω την τύφλωση,δεν ήσουν ο τελευταίος εσύ αλλά εγώ, έγινα ομοίωμα σου, γιατί δεν με 'αφησες στην τύφλωση; Γιατί;''


ΣΥΜΒΑΝΤΑ

το link του κειμένου 



~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~