 |
Grapes by Robert Mapplethorpe |
Ανδρέας Εμπειρίκος, Χειμερινά σταφύλια
Της πήραν τα παιχνίδια και τον εραστή της. Έσκυψε λοιπόν το κεφάλι και παρ' ολίγον να πεθάνει. Μα τα δεκατρία ριζικά της σαν τα δεκατέσσερά της χρόνια εσπάθισαν τη φευγαλέα συμφορά. Κανείς δε μίλησε. Κανείς δεν έτρεξε να την προστατεύσει κατά των υπερποντίων καρχαριών που την είχαν ήδη ματιάξει όπως ματιάζει η μύγα ένα διαμάντι μια χώρα μαγεμένη. Κι έτσι ξεχάστηκε ανηλεώς αυτή η ιστορία όπως συμβαίνει κάθε φορά που ξεχνιέται από το δασοφύλακα το αστροπελέκι του στο δάσος.
Από τη συλλογή Υψικάμινος (1935)
βέβαια επειδή πάντα "παρισφρύει" η ά-τιμη υποκειμενικότητα του υποκειμένου,
μπορεί τα σταφυλάκια να γίνουν
τα σταφύλια της οργής , παλιά ξινά σταφύλια κλπ .......
◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌ ◌
σφαιρικό νόημα μα έργο καταδικασμένο να 'ναι πάντα ατελές.
ΑπάντησηΔιαγραφή...και τι θα μπορούσε να άρει την καταδίκη
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι ποιο το πλαίσιο του μη-ατελούς(έργου)...;
ωστόσο,υπήρξε αρχή και έργο...