Ο μύθος του Ορφέα και της Ευρυδίκης

“…Η Ευρυδίκη δραπετεύοντας από τον Αρισταίο, δαγκώθηκε από ένα ερπετό και πέθανε.

Αλλόφρων, ο Ορφέας έπαιξε τόσο άσχημα τραγούδια και τραγούδησε τόσο θρηνητικά, που όλες οι νύμφες και οι θεοί έκλαψαν και τον συμβούλευσαν.
Έτσι, ο Ορφέας κατέβηκε στον κάτω κόσμο και με τη μουσική του απάλυνε την καρδιά του Aδη και της Περσεφόνης (το μόνο άτομο που τα κατάφερε ποτέ), οι οποίοι συμφώνησαν να επιτρέψουν στην Ευρυδίκη να επιστρέψει μαζί του στη γη.
Αλλά η συμφωνία, που συνόδευε την απόφαση ήταν πως έπρεπε να περπατά μπροστά από αυτήν και να μην κοιτάξει πίσω, μέχρι να φτάσει στον πάνω κόσμο.
Μέσα στην αγωνία του αθέτησε την υπόσχεση και η Ευρυδίκη εξαφανίστηκε πάλι από την θέασή του…”Η ιστορία με αυτή τη μορφή ανήκει στην εποχή του Βιργιλίου, ο οποίος πρώτος εισάγει το όνομα του Αρισταίου.

Υπάρχουν βέβαια και άλλες εκδοχές…
 
Σύμφωνα με τον Πλάτωνα οι καταχθόνιοι θεοί του "παρουσίασαν μία εμφάνιση" της Ευρυδίκης.
 Ο Οβίδιος λέει πως ο θάνατος της Ευρυδίκης δεν προκλήθηκε από την δραπέτευσή της από τον Αρισταίο, αλλά από τον χορό της με τις Ναϊάδες, τη μέρα του γάμου της.
Η διάσημη ιστορία της Ευρυδίκης μπορεί να είναι μια μεταγενέστερη πρόσθεση στους Ορφικούς μύθους.Συγκεκριμένα, το όνομα Ευρυδίκη ("αυτή της οποίας η δικαιοσύνη εκτείνεται ευρέως") θυμίζει μυστηριακούς τίτλους της Περσεφόνης. 
Ο μύθος μπορεί να προέρχεται κατά λάθος από έναν άλλο θρύλο για τον Ορφέα, κατά τον οποίο ταξιδεύει στα Τάρταρα και γοητεύει τη θεά Εκάτη.

Η ιστορία του Ορφέα και της Ευρυδίκης έχει ενδιαφέρουσες ομοιότητες με τον ιαπωνικό μύθο των "Ιζανάγκι και Ιζανάμι".

_______________________________

Ο πίνακας

"Το κεφάλι του Ορφέα", 1865, έργο του κορυφαίου Συμβολιστή του 19ου αιώνα Gustave Moreau. Όταν ο Ορφέας έχασε την Ευρυδίκη του, περιφρόνησε, αγνόησε και προσέβαλε τις Πιερίδες μούσες. Τον έκοψαν κομμάτια και τον πέταξαν στο Νέστο.