When Nietzsche Wept - Όταν έκλαψε ο Νίτσε

When Nietzsche Wept (2007) - Trailer Official with Joanna Pacula

Μεταφορτώθηκε από το χρήστη MovieScreenerCenter

[...]

" Γιόζεφ,προσπάθησε να καθαρίσεις το μυαλό σου. Φαντάσου το ακόλουθο διανοητικό πείραμα! Τί θα συνέβαινε αν κάποιος δαίμονας σου έλεγε ότι αυτή τη ζωή - όπως τη ζεις τώρα κι όπως την έχεις ζήσει στο παρελθόν - πρέπει να την ζήσεις ξανά, αμέτρητες φορές; Και χωρίς να συμβαίνει τίποτα καινούργιο; Όπου κάθε πόνος και κάθε χαρά κι ό,τι ήταν άφατα μικρό ή μεγάλο στη ζωή σου θα επιστρέφει σε σένα, όλα στην ίδια διαδοχή και ακολουθία - ακόμα κι αυτός ο άνεμος και τα δέντρα κι αυτά τα γλιστερά βράχια, ακόμα και το νεκροταφείο κι ο τρόμος,ακόμα κι αυτή η γλυκιά στιγμή κι εσύ κι εγώ, πιασμένοι απ' το μπράτσο, μουρμουρίζοντας αυτά τα λόγια;"

Καθώς ο Μπρόιερ έμενε σιωπηλός, ο Νίτσε συνέχισε : "Φαντάσου την αιώνια κλεψύδρα της ύπαρξης ν' αναποδογυρίζει ξανά και ξανά. Και κάθε φορά, αναποδογυρίζουμε κι εσύ κι εγώ, απλοί κόκκοι στην διαδικασία".

Ο Μπρόιερ έκανε μια προσπάθεια να τον κατάλάβει. "Αυτή η -η-η φαντασίωση, πως-; "

"Είναι κάτι περισσότερο από φαντασίωση", επέμεινε ο Νίτσε, "είναι κάτι παραπάνω από ένα νοητικό πείραμα. Άκου μόνο τα λόγια μου! Άσε απ' έξω όλα τ' άλλα! Σκέψου την αιωνιότητα. Δες πίσω σου-φαντάσου να κοιτάζεις ατέλειωτα πίσω στο παρελθόν. Ο χρόνος εξαπλώνεται συνεχώς προς τα πίσω για όλη την αιωνιότητα. Και, αν ο χρόνος εξαπλώνεται συνεχώς προς τα πίσω, ότιδήποτε θα μπορούσε να συμβεί δεν έχει ήδη συμβεί; Οτιδήποτε γίνεται τώρα δεν θα έχει γίνει έτσι παλιά; Οτιδήποτε περπατάει εδώ δεν θα έχει περπατήσει το ίδιο πρόσωπο μονοπάτι στο παρελθόν; Και αν οτιδήποτε έχει συντελεστεί παλιά στο άπειρο του χρόνου, τότε τί νομίζεις, Γιόζεφ, για τούτη εδώ τη στιγμή που μιλάμε κάτω από την αψίδα των δέντρων; Κι αυτή δεν πρέπει να έχει γίνει στο παρελθόν; Και ο χρόνος που εξαπλώνεται πίσω στην αιωνιότητα, δεν πρέπει να εξαπλώνεται άπειρος και προς τα εμπρός; Εμείς, μέσα σ' αυτή τη στιγμή - σε κάθε στιγμή - δεν θα ξανασυμβαίνουμε αιώνια;"

Ο Νίτσε σώπασε για να δώσει στον Μπρόιερ το χρόνο να απορροφήσει το μήνυμα.Ήταν μεσημέρι αλλά ο ουρανός είχε σκοτεινιάσει. Ελαφρύ χιόνι άρχιζε τώρα να πέφτει.Το αμάξι και ο Φίσμαν ξεπρόβαλαν στο οπτικό τους πεδίο.

Στην διαδρομή πίσω στην κλινική,οι δύο άντρες ξανάπιασαν τη συζήτηση. Ο Νίτσε ισχυρίστηκε ότι παρότι το είχε ονομάσει νοητικό πείραμα η υπόθεσή του για την αιώνια επανάληψη μπορούσε να αποδειχθεί επιστημονικά. Ο Μπρόιερ ήταν σκεπτικός για την απόδειξη του Νίτσε  η οποία βασιζόταν σε δύο μεταφυσικές αρχές: ότι ο χρόνος είναι άπειρος και ότι η ισχύς (το βασικό υλικό του σύμπαντος) είναι πεπερασμένη. Δεδομένου ότι ο κόσμος μπορούσε να έχει έναν πεπερασμένο αριθμό καταστάσεων και ότι άπειρος χρόνος έχει περάσει, αυτό συνεπάγεται -ισχυριζόταν ο Νίτσε - ότι όλες οι πιθανές καταστάσεις έχουν ήδη συμβεί. Επομένως η παρούσα κατάσταση πρέπει να είναι μια επανάληψη. Και παρομοίως θα συμβεί με την κατάσταση που τη γέννησε και εκείνη που θα προερχόταν απ' αυτήν, και ούτω καθεξής πίσω στο παρελθόν και μπροστά στο μέλλον.

Η σύγχυση του Μπρόιερ μεγάλωσε. "Θέλεις να πεις πως μέσα από καθαρά τυχαία συμβάντα αυτή  η στιγμή θα μπορούσε να έχει ξαναυπάρξει στο παρελθόν;"

"Σκέψου το χρόνο που πάντα υπήρχε ,το χρόνο που απλώνεται αιώνια προς τα πίσω. Σε τέτοιο άπειρο χρόνο δεν πρέπει οι ανασυνδυασμοί όλων των γεγονότων που συνιστούν τον κόσμο να έχουν επαναληφθεί άπειρες φορές;"

"Σαν ένα τεράστιο παιχνίδι με ζάρια;"

"Ακριβώς! Η ύπαρξη είναι σαν ένα τεράστιο παιχνίδι με ζάρια!"

[...]

  


Απόσπασμα από το μυθιστόρημα του IRVIN D. YALOM
" Όταν έκλαψε ο Νίτσε"
Εκδόσεις ΑΓΡΑ- 1992, για την ελληνική έκδοση 
Μετάφραση Ε.Ανδριτσάνου - Γ.Ζέρβας

από CaRiNa

________________________

_____________

___