Ζητήματα Ελληνοτουρκικών Σχέσεων

Ζητήματα Ελληνοτουρκικών Σχέσεων

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 η Τουρκία εγκαινίασε μια συστηματική πολιτική αμφισβητήσεων και διεκδικήσεων σε βάρος της κυριαρχίας, των κυριαρχικών δικαιωμάτων και των διεθνών αρμοδιοτήτων της Ελλάδας στον θαλάσσιο, νησιωτικό και εναέριο χώρο.

Σκοπός της νεοπαγούς αυτής τουρκικής πολιτικής έναντι της Ελλάδας ήταν και είναι η μεταβολή του εδαφικού status quo, που προβλέπεται σε διεθνείς συνθήκες, με κεντρικό άξονα τη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης, καθώς και του νομικού καθεστώτος στον θαλάσσιο και εναέριο χώρο που πηγάζει από το διεθνές δίκαιο και δη το ισχύον δίκαιο της θάλασσας.

Η έναρξη της πολιτικής αυτής, η οποία άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο έντασης στις ελληνο-τουρκικές σχέσεις που διαρκεί μέχρι σήμερα, σηματοδοτείται από την εμφάνιση των πρώτων διεκδικήσεων σε βάρος της ελληνικής υφαλοκρηπίδας το 1973 και της πρώτης αμφισβήτησης του εύρους του ελληνικού εθνικού εναερίου χώρου το 1975.

Η νέα αυτή τουρκική πολιτική κατά της Ελλάδας συνέπεσε με την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο και την κατοχή του βόρειου τμήματός της (Ιούλιος 1974), που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, με καθοριστικές επιπτώσεις στις σχέσεις των δύο χωρών και στην επαύξηση της έντασης.

Έκτοτε η Τουρκία άρχισε να πλέκει έναν καμβά συνεχώς αυξανόμενων αμφισβητήσεων και διεκδικήσεων που έφεραν τις δύο χώρες ακόμα και στο χείλος ένοπλης σύγκρουσης (κρίση Μαρτίου 1987 και κρίση Ιμίων Ιανουαρίου 1996).

Με άξονα τη διαφορά για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας (1973), και την κρίση που επακολούθησε φέρνοντας τις δύο χώρες σε έντονη αντιπαράθεση,  της οποίας επιλήφθηκε τελικώς, κατόπιν ελληνικής πρωτοβουλίας, τόσο το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, όσο και το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, η Τουρκία άρχισε σταδιακά να θέτει σε εφαρμογή την πολιτική των επαυξανόμενων αμφισβητήσεων και διεκδικήσεων που σταδιακά περιέλαβε:

•    αμφισβήτηση του νομίμου και κυριαρχικού δικαιώματος της Ελλάδας, με απειλή πολέμου (casus belli), να επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη της μέχρι τα 12 ναυτικά μίλια, όπως προβλέπει το Δίκαιο της Θάλασσας και όπως έχει πράξει το σύνολο σχεδόν των παράκτιων κρατών της διεθνούς κοινότητας, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων,

•    αμφισβήτηση του εύρους του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου, μέσω συνεχών παραβιάσεών του από τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη,

•    αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας επί νησιών (καινοφανής θεωρία γκρίζων ζωνών) και παραβίασή της ακόμα και στην περίπτωση κατοικημένων,

•    αμφισβήτηση των θαλάσσιων συνόρων

•    αμφισβήτηση των αρμοδιοτήτων εντός του FIR Αθηνών που ασκεί η Ελλάδα βάσει αποφάσεων του ICAO, και η συνεχής άρνηση συμμόρφωσης της Τουρκίας προς τους κανόνες εναέριας κυκλοφορίας,

•    αμφισβήτηση των αρμοδιοτήτων της Ελλάδας εντός της περιοχής ευθύνης της για θέματα έρευνας και διάσωσης και

•    απαίτηση της Τουρκίας για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.

Τις προαναφερόμενες αμφισβητήσεις, η Τουρκία προωθεί στην πράξη με μεθόδους και πρακτικές που αντίκεινται στις θεμελιώδεις αρχές του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών (απειλή πολέμου, βίαιες παραβιάσεις εθνικού εναέριου χώρου που πραγματοποιεί ακόμα και με οπλισμένα μαχητικά αεροσκάφη και μάλιστα υπεράνω κατοικημένων νησιών κλπ.).

Πώς απαντά η Ελλάδα στην τουρκική στάση; 

Η Ελλάδα είναι αυστηρώς προσηλωμένη στην αρχή της ειρηνικής επίλυσης των διαφορών επί τη βάσει του διεθνούς δικαίου. Η προσήλωσή της στο διεθνές δίκαιο δεν είναι θεωρητική, αλλά έμπρακτη, αφού η Ελλάδα έχει αποδεχθεί με δήλωσή της τη γενική υποχρεωτική δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης με εξαίρεση τις διαφορές που σχετίζονται με τη λήψη στρατιωτικών μέτρων αμυντικού χαρακτήρα για λόγους ασφαλείας και αμύνης, ενώ  έχει  κυρώσει τη Σύμβαση των ΗΕ  για το Δίκαιο της Θάλασσας (1982).

Η Ελλάδα επιδιώκει, στο πλαίσιο αυτό, να επιλύσει τη μόνη διαφορά που υφίσταται μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, σύμφωνα με τους κανόνες του διεθνούς δικαίου και, ειδικότερα, το δίκαιο της θάλασσας. Η νομικής φύσεως αυτή διαφορά αφορά στην οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας.

Ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στις ελληνο-τουρκικές σχέσεις επιτελεί η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας. Η Ελλάδα αποτελεί συνεπή και ειλικρινή υποστηρικτή της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας, γιατί θεωρεί ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι καταλύτης για την περιφερειακή σταθερότητα και ανάπτυξη και επειδή πιστεύει ότι η ένταξη της Τουρκίας θα είναι επωφελής για την ίδια, την Ευρώπη και την ευρύτερη περιοχή.

Θεμελιώδης, βέβαια, προϋπόθεση για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ είναι η έγκαιρη πλήρωση των ενταξιακών κριτηρίων, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνεται και ο σεβασμός της αρχής της καλής γειτονίας. Στο πλαίσιο αυτό, η ειρηνική επίλυση των διαφορών, συμπεριλαμβανομένης της προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, εφόσον χρειασθεί, έχει αναχθεί σε βασικό κριτήριο, προαπαιτούμενο και προτεραιότητα στο πλαίσιο της ενταξιακής διαδικασίας της Τουρκίας και αποτυπώνεται στα θεμελιώδη ενταξιακά κείμενα (Διαπραγματευτικό Πλαίσιο, Εταιρική Σχέση), αλλά και στη Στρατηγική για τη Διεύρυνση, στις ετήσιες Εκθέσεις Προόδου, σε Συμπεράσματα του Συμβουλίου και σε άλλα επίσημα κείμενα της ΕΕ.

Πέραν τούτου, η Τουρκία, στο πλαίσιο της ενταξιακής της πορείας, οφείλει να εκπληρώσει βασικές διεθνείς και ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της όσον αφορά τον σεβασμό των μειονοτικών δικαιωμάτων και της θρησκευτικής ελευθερίας. Η Ελλάδα αποδίδει ιδιαίτερη σημασία στον σεβασμό από την Τουρκία των διεθνώς αναγνωρισμένων δικαιωμάτων της ελληνικής μειονότητας και της θρησκευτικής ελευθερίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Παρά τα βήματα προς την σωστή κατεύθυνση, που πραγματοποίησε πρόσφατα η Τουρκία σε σχέση με την εκεί Ελληνική μειονότητα και το Οικουμενικό Πατριαρχείο, η Άγκυρα παραμένει ακόμη εγκλωβισμένη σε μια λογική παρωχημένης αμοιβαιότητας. Συγκεκριμένα, εξακολουθεί να συνδέει δικές της υποχρεώσεις όσον αφορά τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θρησκευτικών ελευθεριών (όπως η επαναλειτουργία της Ιεράς Θεολογικής Σχολής της Χάλκης) με τη Μουσουλμανική μειονότητα στην Θράκη ή ακόμη και με την ανέγερση τεμένους στην Αθήνα.

Η Ελληνική Πολιτεία, από πλευράς της, πέραν του αυτονόητου πλήρους και έμπρακτου σεβασμού των ειδικότερων προβλέψεων της συνθήκης της Λωζάννης και του διεθνούς δικαίου γενικότερα, αλλά και των θρησκευτικών πεποιθήσεων και πολιτιστικών καταβολών και των τριών συνιστωσών της Μουσουλμανικής μειονότητας, αντιμετωπίζει τα μέλη της μειονότητας ως Έλληνες πολίτες που απολαμβάνουν πλήρους ισονομίας και ισοπολιτείας. Αφουγκραζόμενη τις επιθυμίες και τις ανησυχίες τους, διαβουλευόμενη μαζί τους, σχεδιάζει και εφαρμόζει μία συνεπή και συνεκτική πολιτική για την καλύτερη δυνατή αντιμετώπιση των αναγκών τους σε όλους τους τομείς.

Οι απόπειρες για «γκετοποίηση» της μειονότητας και ισοπέδωση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της κάθε συνιστώσας, από όπου και αν προέρχονται, αντιστρατεύονται το διεθνές δίκαιο και καταλήγουν ουσιαστικά σε παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μελών της μειονότητας. Την καλύτερη και ηχηρότερη απάντηση στις απόπειρες αυτές δίνει η ίδια η μειονότητα, με την ενεργή και γόνιμη συνεισφορά της στο πολιτικό και κοινωνικό γίγνεσθαι της χώρας.

Η εξομάλυνση και βελτίωση των ελληνο-τουρκικών σχέσεων, πέραν της σημασίας της στο διμερές επίπεδο, αποτελεί επίσης σημαντικό παράγοντα για τη σταθερότητα της ευρύτερης περιοχής της Νοτιο-Ανατολικής Ευρώπης και της Ανατολικής Μεσογείου.

Η Ελλάδα αποδίδει μεγάλη σημασία στην αρχή του σεβασμού της καλής γειτονίας, που αποτελεί εξάλλου πυλώνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για την εμπέδωση και θεμελίωσή της.

Αποτελεί σταθερή επιδίωξη της Ελλάδας η μετατροπή της ελληνο-τουρκικής σχέσης από αντιπαραθετική σε συνεργατική. Γι’ αυτό και τείνει χείρα φιλίας στην Τουρκία, καλώντας την να συνεργαστεί, με πνεύμα συναινετικό και εποικοδομητικό, όπως αρμόζει σε γείτονες, για τη βελτίωση των ελληνο-τουρκικών σχέσεων και την εξομάλυνση των σημείων τριβής.
 

πηγή : Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών,
           

___________________________

Παραθέτω απομαγντοφωνημένο απόσπασμα(το οποίο επιμελήθηκα) από διάλεξη του κ.Νίκου Λυγερού στην Αντωνιάδειο Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Δήμου Βέροιας,με θέμα "Νέες στρατηγικές - προοπτικές ΑΟΖ" στις 29/11/2012.Το απόσπασμα αφορά την θέση του κ.Λυγερού σχετικά με την υφαλοκριπίδα, της οποίας η έννοια και ο ρόλος ,ειδικά αυτή την περίοδο,χρήζουν αποσαφήνισης ,λόγω της σύγχυσης που έχει προκληθεί ως προς τη σχέση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ.

(από 0:00 έως  9:37)

Η ιδέα της διάλεξης είναι κάπως διαφορετική από όλες τις διαλέξεις που έχουμε κάνει στην ΑΟΖ,..για ποιο λόγο;Προηγουμένως (τώρα θα ξαφνιάσω ακόμα και τους δικούς μου,ακόμα και τον Παύλο),προηγουμένως έκανα διαλέξεις για την ΑΟΖ για να ξέρουν οι Έλληνες τι είναι η ΑΟΖ.Τώρα αυτήν τη φορά,θα κάνω ΑΟΖ γιατί θα έρθει η θέσπιση το Δεκέμβριο,και εντάξει..,να μην το 'ξερε πριν είναι ένα θέμα,αλλά όταν έρχεται τώρα καλό είναι να ξέρουμε και τι έχει γίνει.Εντάξει;Άρα προσπαθείτε να καταλάβετε ότι όλο αυτό το πλαίσιο,η θέσπιση θα έρθει το Δεκέμβριο του δώδεκα,τώρα δηλαδή,και κατά συνέπεια θα 'ναι καλό να ξέρετε πραγματικά τι γίνεται.Δηλαδή,δεν είμαστε πια στη φάση ότι αναρωτιόμαστε αν θα την κάνουμε ή δεν θα την κάνουμε..Κατάλαβατε; Είναι λίγο διαφορετικά.Θα ήταν καλό να δούμε πως θα πάει και στη συνέχεια.Άρα θα το συνδυάσουμε και με άλλες γνώσεις,που αφορούν και άλλες ΑΟΖ,όχι μόνο την ελληνική.Εδώ βλέπετε ένα χάρτη της Αφρικής,για να καταλάβετε και κάποια προματ..,προβ..προβλήματα που έχουμε και που λύνονται με την ΑΟΖ ενώ δεν λύνονται ας πούμε με την υφαλοκρηπίδα.Πρόσφατα,θα αρχίσω λοιπόν με την επικαιρότητα,είχαμε μια νέα απόφαση στο Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης,που αφορούσε αν θέλετε ένα μείγμα από υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.Ήταν ένα στρατηγικό λάθος να κάνουμε αυτή την ανάμιξη.Έχουμε μερικούς του τομέα που θεωρούν ότι είνα καλό να μιλάμε και για τα δύο ,είναι καλό γιατί σε κάποια σημεία υπάρχει μια ταύτιση ένώ σε άλλα σημεία δεν υπάρχει.Η ιδέα λοιπόν είναι πολύ απλή.Να τα διαχωρίσουμε αυτά τα δύο πράματα.Πρώτον, υφαλοκρηπίδα είναι μια γεωλογική έννοια.Ενώ η ΑΟΖ είναι μια οικονομική έννοια.Τώρα θα μου πείτε ποια είναι η μεγάλη διαφορά.Είναι πολύ απλό.Για μας επειδή έχουμε και πάρα πολλά νησιά μια οικονομική έννοια είναι πολύ απλή.Γιατί;Γιατι το δίκαιο της θάλασσας,το οποίο προβλέπει και τα δύο,και τα 12 ν.μ. (γιατί έχουμε και στρατιωτικό εδώ..άρα πρέπει να μιλήσουμε και γι αυτά) και τα 12ν.μ. και την υφαλοκρηπίδα, και την ΑΟΖ,τα προβλέπει όλα το Δίκαιο της Θάλασσας,και προβλέπει το εξής: έχουμε ένα νησί που έχει ΑΟΖ δηλαδή που πηγαίνει μέχρι τα 200 ν.μ. εάν είναι κατοικήσιμο ή εάν έχει οικονομική δραστηριότητα.Τελεία.Που σημαίνει εάν είναι κατοικημένο,όπως είναι στα δικά μας,είναι αυτόματα πιο πάνω.Κατά συνέπεια αυτό καλύπτει και αυτά που είναι μη κατοικημένα.Όπως καταλαβαίνετε αυτή η έννοια,συμφέρει πολύ τα..ε,νησιωτικά κράτη.Επειδή τα συμφέρει, τα άλλα που δεν ειναι νησιωτικά δεν τα συμφέρει.Κατά συνέπεια έχουμε κράτη όπως έχουμε την Τουρκία εδώ και χρόνια η οποία παλεύει για να μη γίνει ποτέ το θέμα της ΑΟΖ κάτι το σημαντικό.Για ποιο λόγο;..και προσέξτε η Τουρκία παλεύει από το 1978,δηλαδή πριν καν γίνει το Δίκαιο της Θάλλασας δηλ το 1982,γιατί καταλάβαινε πως άμα πάμε προς αυτή την κατεύθυνση θα δώσουμε μεγάλη σημασία στα νησιά.Θα μου πείτε όμως ποιος κάνει τι;Σημασία έχει ότι το 1982 γίνεται λοιπόν η Σύμβαση Μοντεγκο Μπέυ (Montego Bay) το Δίκαιο της Θάλασσας,το οποίο εμείς το υπογράφουμε,και ξέρετε ότι μετά η Ελλάδα,το επόμενο στάδιο,είναι ο κυρωτικός νόμος του 1995.Βέβαια μπορεί να μη το έχετε πολλοί υπόψη σας,θα το αναλύσουμε,αλλά αυτό που έχει σημασία είναι ότι εμείς μπήκαμε σ' αυτή τη διαδικασία επίσημα..γιατί το '95;γιατί τότε ξεπεράσαμε τα 60 κράτη που έχουν υπογράψει την αρχική συνθήκη και κατά συνέπεια οι χώρες που ήταν στη Ε.Ε. μπήκαν -αν θέλετε-πακέτο.Ένα παράδειγμα,η Κύπρος που δεν ήταν στην Ε.Ε.είχε ήδη κάνει τον κυρωτικό της νόμο το 1988 .Από τότε στην πραγματικότητα δεν έχετε ακούσει πολύ για την ΑΟΖ.Έχουμε ακούσει πολύ για τα 12 ν.μ..ε,οι πιο πολλοί που έχουν ασχοληθεί με τα 12 ν.μ. είναι στρατιωτικοί(για λόγους ευνόητους).Στην πραγματικότητα στην Ελλάδα προς το παρόν,είμαστε ακόμα στα 6 ν.μ. και ανήκουμε,για να μη πω ότι είμαστε η μοναδική χώρα,που είναι μόνο σ' αυτό το πλαίσιο,στις πολύ σπάνιες χώρες που χρησιμοποιούν κάτι που είναι κάτω από τα 12ν.μ...ε,Οι στρατιωτικοί ασχολήθήκαν με αυτό το θέμα και σιγά σιγά τους είπαν οι πολιτικοί μας..μη το κοιτάζετε πάρα πολύ και τελικά βρεθήκαμε με το περίφημο casus beli το οποίο σταμάτησε οποιαδήποτε διαδικασία.Ωραία.Άρα μετά είχαμε άλλους ειδικούς από το Υπουργείο εξωτερικών που ασχολήθηκαν πάρα πολύ με την υφαλοκρηπίδα.Θα κοιτάξουμε και αναλυτικά δύο υποθέσεις του 1982 και 1985 ,για να σταματήσουμε να κάνουμε αυτή την ανάμειξη με τα δύο και να καταλάβουμε ότι το 1982 και 1985 βγήκαν δύο αποφάσεις από το Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης οι οποίες είναι ενάντια στους νησιωτικούς χώρους όσον αφορά την υφαλοκρηπίδα.Για ποιο λόγο; Γιατί η υφαλοκρηπίδα πρέπει να αποδείξεις ότι γεωλογικά ότι υπάρχει μια συνέχεια.Κατά συνέπεια όταν αυτή η δικαιολογική συνέχεια δεν είναι ευανάγνωστη μπαίνουμε σε μια διαδικασία διαπραγμάτευσης.Έχετε ακούσει για το Δικαστήριο και πολύ συχνά σας λέν,ότι η Ελλάδα άμα πάει στο Δικαστήριο δεν είναι σίγουρο ότι .... Πρώτα απ΄όλα να το ξεκαθαρίσουμε ότι η Ελλάδα δεν θα πάει στο Δικαστήριο.Για έναν πολύ απλό λόγο,γιατί η Ελλάδα ξέρει τη νομοθεσία.Άρα όταν πηγαίνετε στο Δικαστήριο πρώτα απ΄όλα δεν πρέπει να πάτε μόνοι σας.Πρέπει να παν και οι δύο.Τα δύο κράτη πρέπει να συμφωνήσουν ότι διαφωνούν.Ωραία.Εμείς δεν έχουμε αυτό το θέμα,πρώτον.Δεύτερον,εφόσον η Ελλάδα είναι νησιωτική χώρα,γιατί να πάει στο Δικαστήριο για το θέμα της υφαλοκρηπίδας εφ'όσον ξέρει ότι έχουν βγει δύο αποφάσεις,και τώρα αυτή είναι η τρίτη που δεν συμφέρουν χώρες που έχουν νησιά σε σχέση με χώρες που έχουν μεγάλη ακτογραμμή. Επιπλέον όταν πάτε στο Δικαστήριο,το δικαστήριο έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει το δεδικασμένο.Και όπως η απόφαση είναι τελεσίδικη τα δύο κράτη που έχουν πάει στο δικαστήριο θα συμφωνούνε ότι αυτό που θα βγει σαν απόφαση θα το εφαρμόσουν.Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι δεν πρόκειται για κάτι το επικύνδυνο ,μιλάμε για κάτι το βλακώδες.Όταν πηγαίνεις στο δικαστήριο ενώ ξέρεις ότι υπάρχει μια ανάλογη υπόθεση από σένα και προσπαθείς να κερδίσεις,μου θυμίζει το ανέκδοτο με τους δύο φίλους που παν στον κινηματοφράφο και βλέπουν ένα καβαλάρι πάνω στο άλογό του,ο οποίος πηδάει πάνω από ένα ποταμό και δεν τα καταφέρνει το άλογο και πέφτει μέσα.Αλλά ο φίλος λέει θα πάμε να το ξαναδούμε γιατί με τη δεύτερη προσπάθεια μπορεί να τα καταφέρει.Εντάξει; Άρα πρέπει να καταλάβετε ότι αυτό το πράμα,όταν ξέρουμε ότι υπάρχουν αυτές οι αποφάσεις,πρέπει να το ξεμπερδέψουμε.Θα σας δώσω τώρα ένα χειροπιαστό παράδειγμα (που το βλέπετε εδώ δεν έχει καμιά σχέση με την Ελλάδα - στο χάρτη,εντάξει; άρα εδώ για όσους ανυσηχούν με το θέμα της Ελλάδας εάν εφαρμόζεται ή όχι,εδώ βλέπετε ότι έχετε πολύ μεγάλες χώρες ,εντάξει; Είμαστε στην Αρκτική,και στην Αρκτική την πρώτη σκέψη που είχαν αρχικά ήταν να κάνουν την υφαλοκρηπίδα.Ωραία.Κοιτάξτε τι έγινε.Όταν το σκέφτηκαν αυτό και το είπαν και στη Ρωσία,η Ρωσία είπε ότι είναι πολύ απλό το θέμα.Όλο αυτό είναι Ρώσικο (στο χάρτη).Πιο απλό δεν γίνεται.Έτσι δεν είναι;Σ' αφήνει άφωνο.Τώρα τι να διαπραγματευτείς ας πούμε;Άρα όλοι κατάλαβαν ότι άμα το σκεφτείτε είναι κάπως λογικό.Το βλέπετε αυτό(στο χάρτη της Αρκτικής);Άμα το σκεφτείτε σαν γεωλογική συνέχεια είναι πολύ πιο εύκολο(κοιτάξτε πως αυτό είναι συμπαγές και πως αυτό είναι κομματιασμένο,κι εδώ είναι νησί),έτσι.Ελπίζω να μη σας ξαφνιάζει ότι εδώ γεωλογικά αυτό πάει έτσι(στο χάρτη).Κατά συνέπεια οι Ρώσοι τι έκαναν;Στο Β.Πόλο μέσα στη θάλασσα έβαλαν ρώσικη σημαία.Κανένας δεν είπε τίποτε εδώ.Απλώς αυτό που κατάλαβαν όλοι είναι ότι με υφαλοκρηπίδα δεν πρόκειται να κάνουν τίποτε.Άρα λεν κάτι πολύ απλό.Προσέξτε,με την υφαλοκρηπίδα ,δεν ασχολούμαστε πλέον μ' αυτό.Και λεν θα κάνουμε μόνο ΑΟΖ.Μόνο.Προσέξτε,μόνο ΑΟΖ με μέση γραμμή.Η ιδέα προς το παρόν είναι ότι αυτή εδώ η περιοχή (στο χάρτη),βλέπετε; αυτή εδώ η περιοχή θα πρέπει να μοιραστεί.Ωραί.Και πώς μοιράζεται,μοιράζεται από τις περιπτώσεις γύρω -γύρω.Αυτό ονομάζεται τώρα το Συμβούλιο της Αρκτικής.[...]

________________

Θαλάσσια σύνορα

Ελληνοτουρκικά θαλάσσια σύνορα

Θαλάσσια σύνορα υφίστανται εκεί όπου οι αιγιαλίτιδες ζώνες δύο κρατών επικαλύπτονται.

Σύμφωνα με το άρθρο 15 της Σύμβασης του Δικαίου της Θάλασσας, σε περίπτωση που δεν υπάρχει συμφωνία οριοθέτησης, κανένα κράτος δεν δικαιούται να επεκτείνει την αιγιαλίτιδά του ζώνη πέραν της μέσης γραμμής.  Η διάταξη αυτή, η οποία επαναλαμβάνει, με μικρές μόνον φραστικές αλλαγές, τη ρύθμιση του άρθρου 12(1) της Σύμβασης της Γενεύης για την Αιγιαλίτιδα Ζώνη και τη Συνορεύουσα Ζώνη, ενσωματώνει εθιμικό κανόνα δικαίου.

Όσον αφορά στα θαλάσσια σύνορα μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας, στη θαλάσσια περιοχή στις εκβολές του Έβρου αυτά είναι οριοθετημένα βάσει του Πρωτοκόλλου των Αθηνών της 26ης Νοεμβρίου 1926.  Στη θάλασσια περιοχή που εκτείνεται νοτίως του Έβρου μέχρι τη Σάμο και την Ικαρία, ελλείψει σχετικών συμβατικών ρυθμίσεων με την Τουρκία εφαρμόζεται η αρχή της ίσης απόστασης/μέσης γραμμής, σύμφωνα με το εθιμικό δίκαιο.  Νοτίως της Σάμου, μεταξύ της Δωδεκανήσου και των τουρκικών ακτών, τα θαλάσσια σύνορα είναι οριοθετημένα βάσει της Συμφωνίας της 4ης Ιανουαρίου 1932 και του Πρωτοκόλλου της 28ης Δεκεμβρίου 1932 μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας. Η Ελλάδα υπεισήλθε ως διάδοχο κράτος στις σχετικές ρυθμίσεις των συμφωνιών αυτών, βάσει του άρθρου 14(1) της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων της 10ης Φεβρουαρίου 1947 που εκχωρεί την κυριαρχία των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα.

Η Τουρκία διατείνεται ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα με την Ελλάδα με το επιχείρημα ότι δεν υπάρχει διμερής συμφωνία οριοθετήσεως, ενώ επίσης αμφισβητεί την ισχύ του Πρωτοκόλλου της 28ης Δεκεμβρίου 1932.

Οι όποιες αμφισβητήσεις της Τουρκίας αναφορικά με το ως άνω περιγραφόμενο υφιστάμενο καθεστώς, είναι αβάσιμες και αντίκεινται στο διεθνές δίκαιο. Οι συμφωνίες οριοθετήσεως είναι απολύτως ισχυρές και δεσμεύουν την Τουρκία, ενώ η εφαρμογή της μέσης γραμμής ως θαλασσίου συνόρου στις περιοχές ως προς τις οποίες δεν υπάρχει συμφωνία για το θαλάσσιο σύνορο εφαρμόζεται η αρχή της ίσης απόστασης/μέσης γραμμής βάσει του εθιμικού δικαίου που ισχύει έναντι όλων.

πηγη :  Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών
             Διεθνές Δίκαιο

____________________________

Συνέδριο Ελληνικής Εταιρίας Διεθνούς Δικαίου και Διεθνών Σχέσεων: Διεθνολογικές Επικαιρότητες και Ελλάδα

Η Ελληνική Εταιρεία Διεθνούς Δικαίου και Διεθνών Σχέσεων διοργανώνει στην Αθήνα τριήμερο Συνέδριο (20-22 Δεκεμβρίου 2012).  Κεντρικά θέματα θα είναι η εξέλιξη του Δικαίου της Θάλασσας και η εφαρμογή του στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, καθώς και οι δικαστικές ασυλίες των κρατών και διεθνών οργανισμών υπό το φως της πρόσφατης νομολογίας. Το ετήσιο συνέδριο της ΕΕΔΔΔΣ θα έχει φέτος πανυγηρικό χαρακτήρα καθώς η Εταιρεία εορτάζει 30 χρόνια από την ίδρυσή της.

____________________________________