μια αγκαλιά για όλους

.

«παπα-Στρατής», ©Γεώργιος Κωνσταντινίδης, μολύβι σε χαρτί, 29,7χ42
papa Stratis Dimou by ©Georgios Konstantinidis

by ©K.K

Ο γιος του παπα-Στρατή, Μιχάλης Δήμου, απευθυνόμενος στον ζωγράφο του παραπάνω πορτρέτου λέει:
«Ο πατέρας μας δεν είναι πια κοντά μας αλλά ζει μέσα μας…Η ζωντάνια του, με όλα τα προβλήματα του, ήταν πηγή φώτισης για μας…ο μπαμπά νουρ έλεγε αγάπη..!! Αγάπη για όλους τους ανθρώπους..!!»

Ζωγράφος:
«Έτσι τον θυμόμαστε όλοι Μιχάλη. Έτσι τον θυμάμαι κι εγώ απ΄ τον πρώτο καφέ που ήπιαμε μαζί ένα μεσημέρι στην Αρίσβη. Έτσι τον θυμάμαι μέχρι και στις τελευταίες του στιγμές στον θάλαμο του νοσοκομείου, που μίλησα μαζί του στο κινητό. Η κουβέντα μας, τότε, ήταν για το πώς θα αξιοποιούσαμε με τον καλύτερο τρόπο τις δωρεές που είχαν αρχίσει να καταφθάνουν στην Αγκαλιά από τη Νορβηγία. Ούτε εκεί δεν έκανε διάλειμμα στον αγώνα του. Μου είπε τότε «θα επιστρέψω σύντομα». ΄Ετσι, να αγωνίζεται για τους άλλους και να παραμελεί τον εαυτό του, έτσι τον θυμάμαι μέχρι τις τελευταίες του στιγμές. ΄Έτσι θα τον θυμόμαστε όλοι.»

Ένα μικρό ανεπίκαιρο μα και διαχρονικό αφιέρωμα στον παπα-Στρατή

Ο παπα-Στρατής, ο Ιερωμένος από το Κεράμι της Λέσβου, υπήρξε ένας μη συνηθισμένος ιερέας, αποτέλεσε και αποτελεί ένα παράδειγμα σύγχρονου αγωνιστή για τον συνάνθρωπο! Με τις πράξεις τους δίδαξε την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη αγκαλιάζοντας χιλιάδες ανήμπορους πρόσφυγες, όταν αυτοί με κίνδυνο της ζωής τους άφηναν τις χώρες τους (Ασίας και Αφρικής) και με ορμητήριο τα παράλια της Τουρκίας, διέσχιζαν το Αιγαίο κατά εκατοντάδες καθημερινά, προκειμένου να περάσουν στην Ευρώπη, με χώρα υποδοχής την Ελλάδα και συγκεκριμένα το νησί της Λέσβου. Εκεί ο παπα-Στρατής, τους περίμενε με ανοιχτή αγκαλιά για να τους προσφέρει ότι μπορούσε ώστε να αντέξουν την αδυναμία τους. Έπασχε από μια χρόνια αναπνευστική πάθηση η οποία τον υποχρέωνε, να ζει μόνιμα συνδεδεμένος, μέσω ενός σωλήνα, με μια φιάλη οξυγόνου. Ωστόσο δεν πτοούνταν και με την φιάλη οξυγόνου και τον αναπνευστήρα, έδινε τη δική του μάχη και έτρεχε μέσα στον καύσωνα να συμπαρασταθεί στους πρόσφυγες προσφέροντάς τους ένα κατάλυμα και ένα πιάτο φαΐ για να αντέξουν στον δικό τους αγώνα.

Ο παπα-Στρατής, που είχε μια αγκαλιά για όλους τους κατατρεγμένους, έφυγε από την ζωή στα 57 του χρόνια το Σεπτέμβριο του 2015, ύστερα από μια άνιση μάχη με τον καρκίνο. Όσο ήταν στη ζωή και ειδικά τον τελευταίο χρόνο της ζωής, αλλά και μετά το θάνατό του, συντάχθηκαν πολλά αφιερώματα, από όλα τα δημοσιογραφικά και μη έντυπα, όπου, ψηφιακά, ηλεκτρονικά και ραδιοφωνικά μέσα ενημέρωσης, για τον ιερέα εκείνο, που προσέφερε ότι μπορούσε, και από το υστέρημά του ακόμα, προκειμένου άνθρωποι που χρειάζονταν φροντίδα και παρηγοριά, αυτός, χωρίς διαχωρισμούς και διακρίσεις θρησκευτικές, φυλετικές, εθνικές ή όποιες άλλες, έκανε ό,τι μπορούσε προκειμένου οι πρόσφυγες και μετανάστες, να μπορέσουν να περάσουν αξιοπρεπώς τις  δύσκολες στιγμές στο νησί. Ο παπα-Στρατής ήταν μια ανοιχτή αγκαλιά για τους κατατρεγμένους.

Εδώ παραθέτω κάποια σημεία (όχι αυτούσια)  από αφιέρωμα 1 που έκανε ο William Spindler για λογαριασμό της Ύπατης Αρμοστείας του Ο.Η.Ε. (UNHCR), στις 6 July 2015, ενάμιση μήνα περίπου, πριν αποβιώσει.

Ο παπα-Στρατής, μαζί με άλλους τοπικούς εθελοντές στην πόλη Καλλονή, βοηθά τους πρόσφυγες από το 2007, και από το 2009 μέσω της ΜΚΟ «ΑΓΚΑΛΙΑ» την οποία και ίδρυσε. Υπολογίζεται πως όλα αυτά τα χρόνια, βοήθησε περίπου δέκα χιλιάδες άτομα, συμπεριλαμβανομένων μερικών ντόπιων που ήρθαν σε δυσχερή θέση. Αλλά ποτέ πριν δεν είχε δει τόσο πολλούς πρόσφυγες να αναζητούν βοήθεια. Περισσότεροι από 26.000 πρόσφυγες έφθασαν στη Λέσβο από τον Ιανουάριο 2015 μέχρι τον Σεπτέμβριο 2015. Πολλοί αφέθηκαν στην απομακρυσμένη βόρεια ακτή και περπάτησαν 15 ώρες για να φτάσουν στο προσωρινό καταφύγιο παπα-Στρατή.

παπα-Στρατής:

«Εκατό με διακόσιοι άνθρωποι έρχονται στην Καλλονή κάθε μέρα. Οι ντόπιοι τους λένε να έρθουν σε εμάς για βοήθεια. Μπορούμε να τους προσφέρουμε τροφή, νερό, γάλα για τα μωρά, παπούτσια και ρούχα. Μπορούν να μείνουν εδώ: έχουμε κουβέρτες και στρώματα στο πάτωμα. Είναι άνθρωποι που ψάχνουν για τη ζωή, την ελπίδα και την ευκαιρία να ζήσουν μια ακόμη μέρα.»

«Έχω δει τα μικρά παιδιά με φουσκάλες στα πόδια τους και έγκυες γυναίκες που κρατούσαν τις κοιλιές τους και έκλαιγαν από τον πόνο», λέει θλιμμένος. «Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι μετανάστες, δεν επιλέγουν να έρθουν εδώ. Είναι τα παιδιά του πολέμου, που προσπαθούν να ξεφύγουν από τις σφαίρες.»

«Μια μέρα βρήκαμε ένα μωρό κοιμάται στην αγκαλιά της μητέρας του στην παραλία. Θέλαμε να του δώσουμε γάλα, αλλά δεν είχαμε μπουκάλι και δεν μπορούσε να πιει από ένα ποτήρι. Ήταν αργά τη νύχτα και έτσι ξυπνήσαμε όλα τα φαρμακεία της πόλης μέχρι που βρήκαμε μπιμπερό «αναφέρει καθώς αφηγείται ιστορίες.

Στο βιβλίο των θρησκευτικών της Δ΄ Δημοτικού στην ενότητα «Σύγχρονοι αγωνιστές για τον συνάνθρωπο, την ειρήνη και το περιβάλλον», μαζί με τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, τον Γκάντι και τον Όσκαρ Ρομέρο, γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στον παπά-Στρατή από τα Παράκοιλα και εφημέριο Κεραμίου, στο έργο και τη δράση του, στο καταφύγιο «Αγκαλιά» που είχε δημιουργήσει στην Καλλονή της Λέσβου, εκεί όπου είχε βοηθήσει περισσότερους από δέκα χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες αλλά και ανήμπορους συμπατριώτες του 2.

Σημειώσεις : 1.UNHCR(συνέντευξη)    2.(ΕΡΤ) 

photo by ©Georgios Konstantinidis

_

by ©K.K.-Carina