MILΟNGA

 MILΟNGΑ 

Στην Αργεντινή, αλλά και όπου αλλού στον κόσμο υπάρχουν θιασώτες του Αργεντίνικου τάνγκο. Το τάνγκο ως κοινωνικός χορός χορεύεται προ πάντων σε συναθροίσεις για τις οποίες έχει επικρατήσει το όνομα μιλόνγκα (milonga). Εκτός από τάγκο εκεί χορεύεται και βαλς (αλλά με κινησιολογία παρμένη από το τάνγκο) και μιλόνγκα (ένας συνήθως πιό ρυθμικός και γρήγορος χορός που τον συνόδευαν κυρίως το παντονεόν,το βιολί και το πιάνο) που μοιράζεται το όνομά του με αυτό της χορευτικής συνάθροισης) 

Εδώ πρέπει να διευκρινίσουμε ποια είναι η Milonga και ποια η Habanera και ποιος ο χορός Candombe, γιατί τα πράγματα περιπλέκονται κάπως: Ο συνδυασμός του χορού Habanera (προέλευση: Κούβα & Havana), της μουσικής των Payadore (γνήσιοι Ινδιάνικοι Pampas ρυθμοί συνδυασμένοι στην κιθάρα των gaucho) και χορευτικών φιγούρων από flamenco (ισπανικός χορός του 15ου αιώνα με καστανιέτες και συνοδεία κιθάρας) προέκυψε η γνωστή Milonga (poor man’s Habanera). Ο χορός Milonga έμοιαζε κατά πολύ με το Tango Andaluze, με βασικό στοιχείο το επιδέξιο περπάτημα, γλίστρημα. O συνδυασμός του αφρικανικού χορού candombe (μίξη αφρικανικών χορών με κινήσεις/φιγούρες corridas, canyengue &cortes) με Milonga έδωσαν μία από τις πρώτες μορφές του Antique Argentine Tango το οποίο αργότερα εμπλουτίστηκε κινησιολογικά με στοιχεία από μαζούρκα, πόλκα, βαλς.

Σε μια μιλόνγκα ακολουθούνται συνήθως ειδικοί παραδοσιακοί κανόνες όσον αφορά την συμπεριφορά των χορευτών και τις επιλογές του ντι-τζέϊ, που αποσκοπούν στο να διευκολύνουν τον χορό, ακόμη και μεταξύ αγνώστων, αλλά και να αποτρέψουν ανάρμοστες συμπεριφορές. Η μουσική είναι προπάντων από την Αργεντινή της χρυσής εποχής, αλλά κάποτε και παλιότερη και κάποτε και πιό πρόσφατη, άλλοτε στο παραδοσιακό στυλ, άλλοτε από το νεωτερικό ρεπερτόριο του nuevo tango, και κάποτε ακόμη και από άλλα ειδη (οπότε χαρακτηρίζεται "alternative"/"εναλλακτική") όπως ποπ/ροκ. Κατά κανόνα πάντως κάθε μιλόγκα θεραπεύει μια συγκεκριμένη μουσική προτίμηση και η παραδοσιακή μουσική κυριαρχεί.

Θα ήθελα να έρθω στο σήμερα και να κάνω αναφορά στο τάνγκο και στο κλίμα που επικρατεί στις μιλόνγκες  που διοργανόνται κατά καιρούς στι πολεις ανα την Ελλάδα.

Tο αργεντίνικο τάνγκο διαδίδεται ταχύτατα σε όλες τις μεγαλουπόλεις -και στην πόλη που βρίσκεται ο καθένας μας … σχεδόν. Ξεκινάμε με μαθήματα .

Σιγά σιγά αρχίζουμε να ανακαλύπτουμε τις διάφορες «μιλόνγκες» που οργανώνονται σε συγκεκριμένα μαγαζιά. Πάμε εκεί για να χορέψουμε.

Εκεί οι καβαλιέροι ζητάνε τις ντάμες. Στην αρχή νιώθεις αμήχανα, και αγωνιάς για την στιγμή που θα σε ζητήσουν. Σιγά σιγά αφήνεις τις αναστολές σου, χορεύεις όλο και καλύτερα, αδημονείς για ένα τάνγκο. Γνωρίζεις καβαλιέρους και ντάμες, πώς αλλιώς, χορεύοντας. Στο μεταξύ έχεις ανακαλύψει τη μουσική τάνγκο, διαβάζεις για το Buenos Aires και την ιστορία του. Kαι χωρίς να το καταλάβεις γίνεσαι ένας/μία επίδοξος/η τανγκέρος/α. Ο χώρος ατμοσφαιρικός.Λίγα τραπέζια, ημίφως, μπάρα, κόσμος τριγύρω. Στο μέσο, κάτι σαν πίστα. Kάποια ζευγάρια χορεύουν tango. H μουσική μόλις που ακούγεται, ίσως είναι Piazzola, ή κάτι πιο παλιό, ίσως Gardel

Ή ακόμη και εναλλαγές με electro, «alternative»…..