Νίκος Καρούζος

Τα πουλιά δέλεαρ του Θεού 

(αποσπάσματα «Διαλόγων»)

1
Να γυρίζεις — αυτό είναι το θαύμα -—
με κουρελιασμένα μάτια
με φλογωμένους κροτάφους απ᾿ την πτώση
να γυρίζεις
στην καλή πλευρά σου.
Πεσμένος αισθάνεσαι
την κόλαση που είναι η αιτιότητα
το στήθος ωσάν συστατικό του αέρα
τα βήματα χωρίς προοπτική.
Κι όμως στη χειμωνιάτικη γωνία ο καστανάς
περιβάλλεται από σένα.
Κόψε ένα τραγούδι απ᾿ τ᾿ άνθη
με δάχτυλα νοσταλγικά.
Να γυρίζεις — αυτό είναι το θαύμα.

2
Θα περάσουν απο πάνω μας όλοι οι τροχοί
στο τέλος
τα ίδια τα όνειρά μας θα μας σώσουν.
Αγάπη μείνε στην καρδιὰ —
αυτός ας είναι ο κανών του τραγουδιού σου.
Με την αγάπη
Θα σηκώσουμε την απελπισία μας
Απ᾿ το αμπάρι του κορμιού.
Δεν είναι φορτίο για τη χώρα των αγγέλων
 η απελπισία.
Και προπαντός
ας μην αφήσουμε την αγάπη
να συνωστίζεται με τόσα αισθήματα…

3
Άπλωσε η γαλήνη τα φτερά της
ωσάν αλησμόνητος κύκνος ονείρου
σ᾿ αυτά τα έρημα νερά.
Κάτι νιώθω σήμερα
βλέποντας τα πουλιά.

4
 Η αγωνία μου υψώνεται,
ως τα εδελβαις άνθη.

5
Τα όνειρα βλαστοί στο στήθος
κλήματα μεσ᾿ στην καρδιά
διαγώνια εκδικούνται το χώμα
σκοτώνοντας εμάς.

~.~.~.~.~.~.~.~