Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2011

Νίκος Καρούζος


Τα πουλιά δέλεαρ του Θεού 

(αποσπάσματα «Διαλόγων»)




1
Να γυρίζεις — αυτό είναι το θαύμα -—
με κουρελιασμένα μάτια
με φλογωμένους κροτάφους απ᾿ την πτώση
να γυρίζεις
στην καλή πλευρά σου.
Πεσμένος αισθάνεσαι
την κόλαση που είναι η αιτιότητα
το στήθος ωσάν συστατικό του αέρα
τα βήματα χωρίς προοπτική.
Κι όμως στη χειμωνιάτικη γωνία ο καστανάς
περιβάλλεται από σένα.
Κόψε ένα τραγούδι απ᾿ τ᾿ άνθη
με δάχτυλα νοσταλγικά.
Να γυρίζεις — αυτό είναι το θαύμα.


2
Θα περάσουν απο πάνω μας όλοι οι τροχοί
στο τέλος
τα ίδια τα όνειρά μας θα μας σώσουν.
Αγάπη μείνε στην καρδιὰ —
αυτός ας είναι ο κανών του τραγουδιού σου.
Με την αγάπη
Θα σηκώσουμε την απελπισία μας
Απ᾿ το αμπάρι του κορμιού.
Δεν είναι φορτίο για τη χώρα των αγγέλων
 η απελπισία.
Και προπαντός
ας μην αφήσουμε την αγάπη
να συνωστίζεται με τόσα αισθήματα…


3
Άπλωσε η γαλήνη τα φτερά της
ωσάν αλησμόνητος κύκνος ονείρου
σ᾿ αυτά τα έρημα νερά.
Κάτι νιώθω σήμερα
βλέποντας τα πουλιά.


4
 Η αγωνία μου υψώνεται,
ως τα εδελβαις άνθη.


5
Τα όνειρα βλαστοί στο στήθος
κλήματα μεσ᾿ στην καρδιά
διαγώνια εκδικούνται το χώμα
σκοτώνοντας εμάς.


~.~.~.~.~.~.~.~


2 σχόλια:

  1. Είχε δίκιο τελικά ο Γιουγκ που μιλούσε για την 'συγχρονότητα', θα την λέγαμε 'χρόνωση' ίσως... τις τελευταίες δυο μέρες όλο για τον Καρούζο μιλάω, συναντώ φίλους του, διαβάζουμε ποιήματά του...
    Δεν έχει ανατείλει ο ήλιος του ακόμα... όχι ακόμα... να περάσει αυτή η γενιά που τον πίκρανε και τον απομόνωσε και η επόμενη θα του δώσει το στερέωμά μου... Σε χαιρετώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. η Αιώρηση του δικού του ήλιου...

    μια προσμονή
    που εκβάλλει
    στην ανατολή
    της δικαίωσης...

    ίσως το εσωτερικό σου αίτημα
    (αυτή την περίοδο)
    βρίσκει τα δικά του ψυχικά βήματα...

    να 'χεις ένα όμορφο απόγευμα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή