_
photo by©Katerina Konstantinidou |
Απρόσκλητος επισκέπτης το φως
διεκδίκησε ευθαρσώς μία θέση
στον σκοτεινό μου τόπο
Μια προσωρινή παρουσία
μια φωτεινή διαύγεια
έδωσε στο γαλάζιο παρόν μου,
μια, μουσικής σύνθεσης, παύση
Δεν ρώτησε
Δεν απάντησα
Τη σιωπή του μυστικού μοιράστηκε
και κρατώντας την ανάσα του
στην άκρη του κανεπέ κοντοστάθηκε
Παλινδρόμηση αδυναμίας διέκρινα
Ξεσήκωσα τα μαξιλάρια του καναπέ
να κάνω χώρο να καθήσει
Μα δεν κάθησε
παρά στη δύση του
άφησε την τελευταία Αχτίδα
την τελευταία Σκιά
«Στάσου λίγο ακόμα
έχουμε πολλά να μοιραστούμε
Αν φύγεις
θα μείνει η κάμαρα αφώτιστη
τα μαξιλάρια θα βρουν και πάλι τη θέση τους στον καναπέ
κι εκεί, πάνω τους θα γύρω το κεφάλι μου ξανά
να πέσω να πλαγιάσω»
Τίποτε άλλο, παρά
μια επανάληψη του ίδιου ονείρου
by ©K.K
_
Πολύ ωραίο ποίημα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑτέρμονας διάλογος φωτός και σκιάς η ζωή
ΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ Μορφέα!
Υποκλίνομαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ.την πρώτη φορα το διάβασα λίγο βιαστικά